Zijn oorlogen goed voor de economie?

Een van de meer duurzame mythen in de westerse samenleving is dat oorlogen op de een of andere manier goed zijn voor de economie. Veel mensen zien veel bewijs om deze mythe te ondersteunen. De Tweede Wereldoorlog kwam tenslotte direct na de Grote Depressie en leek het te genezen. Dit verkeerde geloof komt voort uit een misverstand over de economische manier van denken.
Het standaardargument "een oorlog geeft de economie een boost" luidt als volgt: stel dat de economie zich aan de lage kant van de conjunctuur bevindt, dus we zitten in een recessie of slechts een periode van lage economische groei. Wanneer het werkloosheidspercentage hoog is, kunnen mensen minder aankopen doen dan een jaar of twee geleden, en de algehele output is vlak. Maar dan besluit het land zich op de oorlog voor te bereiden. De regering moet zijn soldaten uitrusten met extra uitrusting en munitie. Bedrijven winnen contracten om laarzen, bommen en voertuigen aan het leger te leveren.

Veel van deze bedrijven zullen extra werknemers moeten inhuren om aan een verhoogde productie te voldoen. Als de oorlogsvoorbereidingen substantieel genoeg zijn, zullen grote aantallen werknemers worden aangenomen, waardoor de werkloosheid daalt. Andere werknemers kunnen worden ingehuurd om reservisten in banen in de particuliere sector te dekken die naar het buitenland worden gestuurd. Met het werkloosheidspercentage lager, geven meer mensen weer uit en mensen die eerder een baan hadden, zullen zich minder zorgen maken over het verliezen van hun baan, dus zullen ze meer uitgeven dan ze deden.

Deze extra uitgaven zullen de detailhandel helpen, die extra werknemers moet aannemen, waardoor de werkloosheid nog verder daalt. Dus een spiraal van positieve economische activiteit wordt gecreëerd door de regering die zich voorbereidt op oorlog. 

The Broken Window Fallacy

De gebrekkige logica van het verhaal is een voorbeeld van iets dat economen de Broken Window Fallacy noemen, wat wordt geïllustreerd in Henry Hazlitt's Economie in één les. Hazlitt's voorbeeld is van een vandaal die een baksteen door het raam van een winkelier gooit. De winkelier zal een nieuw venster van een glaswinkel moeten kopen voor bijvoorbeeld $ 250. Mensen die het gebroken venster zien, besluiten dat het gebroken venster positieve voordelen kan hebben:

Immers, als de ramen nooit zouden worden gebroken, wat zou er dan gebeuren met de glasindustrie? Dan is het ding natuurlijk eindeloos. De glaszetter heeft $ 250 meer te besteden met andere handelaren, en deze hebben op hun beurt $ 250 te besteden met nog andere handelaren, en dus ad infinitum. Het ingeslagen venster blijft geld en werkgelegenheid bieden in steeds grotere kringen. De logische conclusie van dit alles zou zijn ... dat de kleine schurk die de steen gooide, verre van een publieke bedreiging, een publieke weldoener was.

De menigte is terecht van mening dat de plaatselijke glasblazerij baat zal hebben bij deze vandalistische daad. Ze hebben echter niet overwogen dat de winkelier de $ 250 aan iets anders zou hebben uitgegeven als hij het raam niet had moeten vervangen. Hij heeft dat geld misschien gespaard voor een nieuwe set golfclubs, maar omdat hij het geld nu heeft uitgegeven, heeft de golfwinkel een uitverkoop verloren. Misschien heeft hij het geld gebruikt om nieuwe apparatuur voor zijn bedrijf te kopen, of om op vakantie te gaan of om nieuwe kleding te kopen. De winst van de glaswinkel is dus het verlies van een andere winkel. Er is geen netto winst in economische activiteit geweest. In feite is de economie achteruitgegaan:

In plaats van dat [de winkelier] een venster en $ 250 heeft, heeft hij nu slechts een venster. Of, omdat hij van plan was het pak diezelfde middag te kopen, in plaats van zowel een raam als een pak te hebben, moet hij tevreden zijn met het raam of het pak. Als we hem als een deel van de gemeenschap beschouwen, heeft de gemeenschap een nieuw pak verloren dat anders misschien zou zijn ontstaan ​​en net zo veel armer is.

De Broken Window Fallacy is blijvend vanwege de moeilijkheid om te zien wat de winkelier zou hebben gedaan als het raam niet was gebroken. We kunnen de winst zien die naar de glaswinkel gaat. We zien de nieuwe ruit voor de winkel. We kunnen echter niet zien wat de winkelier met het geld zou hebben gedaan als hij het had mogen houden omdat hij het niet mocht houden. Aangezien de winnaars gemakkelijk identificeerbaar zijn en de verliezers niet, is het gemakkelijk om te concluderen dat er alleen winnaars zijn en dat de economie als geheel beter af is.

Andere voorbeelden van de gebroken raamfout

De foutieve logica van de Broken Window Fallacy komt vaak voor met argumenten die overheidsprogramma's ondersteunen. Een politicus zal beweren dat zijn nieuwe programma om winterjassen te bieden aan arme gezinnen een enorm succes is geweest, omdat hij kan wijzen op alle mensen met jassen die ze eerder niet hadden. Het is waarschijnlijk dat er foto's zullen verschijnen van mensen die de jassen dragen op het nieuws van 6 uur. Omdat we de voordelen van het programma zien, zal de politicus het publiek ervan overtuigen dat zijn programma een enorm succes was. Wat we niet zien is het schoollunchvoorstel dat nooit is aangenomen om het vachtprogramma te implementeren of de afname van de economische activiteit van de extra belastingen die nodig zijn om de jassen te betalen.
In een realistisch voorbeeld hebben wetenschapper en milieuactivist David Suzuki vaak beweerd dat een bedrijf dat een rivier vervuilt bijdraagt ​​aan het bbp van een land. Als de rivier vervuild is geraakt, is een duur programma nodig om hem op te ruimen. Bewoners kunnen ervoor kiezen om duurder flessenwater te kopen in plaats van goedkoper leidingwater. Suzuki wijst op deze nieuwe economische activiteit, die het bbp zal verhogen, en beweert dat het bbp in het algemeen in de gemeenschap is gestegen, hoewel de kwaliteit van leven is afgenomen.

Suzuki vergat echter rekening te houden met alle dalingen van het BBP die zullen worden veroorzaakt door de watervervuiling, juist omdat de economische verliezers moeilijker te identificeren zijn dan de economische winnaars. We weten niet wat de regering of de belastingbetalers met het geld zouden hebben gedaan als ze de rivier niet hadden opgeruimd. We weten uit de Broken Window Fallacy dat er een algemene daling van het BBP zal zijn, geen stijging. 

Waarom oorlog de economie niet ten goede komt

Vanuit de Broken Window Fallacy is het gemakkelijk te begrijpen waarom een ​​oorlog niet ten goede komt aan de economie. Het extra geld dat wordt uitgegeven aan de oorlog is geld dat niet elders wordt uitgegeven. De oorlog kan op drie manieren worden gefinancierd:

• Belastingen verhogen
• Verlaag de uitgaven op andere gebieden
• Verhogen van de schuld

Verhoging van belastingen vermindert consumentenuitgaven, wat de economie niet helpt verbeteren. Stel dat we de overheidsuitgaven voor sociale programma's verlagen. Ten eerste zijn we de voordelen verloren die deze sociale programma's bieden. De ontvangers van die programma's hebben nu minder geld te besteden, dus de economie zal als geheel achteruitgaan. Het verhogen van de schuld betekent dat we in de toekomst de uitgaven moeten verlagen of de belastingen moeten verhogen. Bovendien zijn er al die rentebetalingen in de tussentijd.
Als je niet overtuigd bent, stel je dan voor dat in plaats van bommen te laten vallen, het leger koelkasten in de oceaan liet vallen. Het leger kon de koelkasten op twee manieren krijgen:

• Ze kunnen elke Amerikaan $ 50 laten betalen om de koelkasten te betalen.
• Het leger kan naar je huis komen en je koelkast meenemen.

Is er iemand die echt gelooft dat de eerste keuze een economisch voordeel zou opleveren? Je hebt nu $ 50 minder om aan andere goederen uit te geven, en de prijs van koelkasten zal waarschijnlijk stijgen door de toegevoegde vraag. Dus je zou twee keer verliezen als je van plan was een nieuwe koelkast te kopen. De apparaatfabrikanten zouden het geweldig vinden, en het leger zal misschien plezier hebben om de Atlantische Oceaan te vullen met Frigidaires, maar dit weegt niet op tegen de schade aan elke Amerikaan die $ 50 kost en alle winkels die een daling van de verkoop zullen ervaren als gevolg van de daling in besteedbaar inkomen van de consument.
Wat betreft de tweede, denk je dat je je rijker zou voelen als het leger zou komen en je apparatuur zou meenemen? Dat idee lijkt misschien belachelijk, maar het is niet anders dan het verhogen van uw belastingen. In ieder geval onder dit plan, mag je de spullen een tijdje gebruiken, terwijl je met de extra belastingen ze moet betalen voordat je de gelegenheid hebt om het geld uit te geven. Dus op korte termijn zal een oorlog de economieën van de Verenigde Staten en hun bondgenoten schaden. De volgende keer dat je iemand de economische voordelen van de oorlog hoort bespreken, vertel hem dan het verhaal over een winkelier en een kapot raam.