Archeologie van een Duitse heuvelfort Heuneburg genoemd

Heuneburg verwijst naar een heuvelfort uit de ijzertijd, een elite-residentie (Fürstensitz of prinselijke residentie genoemd) gelegen op een steile heuvel met uitzicht op de rivier de Donau in Zuid-Duitsland. De site heeft een oppervlakte van 3,3 hectare (~ 8 hectare) binnen de vestingwerken; en, volgens het laatste onderzoek, omringt ten minste 100 ha (~ 247 ac) extra en afzonderlijk versterkte nederzetting de heuvel. Op basis van dit laatste onderzoek was Heuneburg en de omliggende gemeenschap een belangrijk en vroeg stedelijk centrum, een van de eerste noordelijke Alpen.

Alternatieve spellingen: Heuneberg

Gemeenschappelijke spelfouten: Heuenburg

Geschiedenis van Heuneburg

Stratigrafische opgraving op Heuneburgheuvelfort identificeerde acht hoofdberoepen en 23 bouwfasen, tussen de middeleeuwen en de middeleeuwen. De vroegste nederzetting op de site vond plaats in de middelste bronstijd en Heuneburg werd voor het eerst versterkt in de 16e eeuw voor Christus en opnieuw in de 13e eeuw voor Christus. Het werd verlaten tijdens de late bronstijd. Tijdens de Hallstatt vroege ijzertijdperiode, ~ 600 voor Christus, werd Heuneburg opnieuw bezet en uitgebreid gemodificeerd, met 14 geïdentificeerde structurele fasen en 10 fasen van fortificatie. De ijzertijdconstructie op de heuvelfort omvat een stenen fundering van ongeveer 3 meter breed en 0,5-1 m hoog. Boven op de fundering was een muur van gedroogde modder (adobe) baksteen, die ongeveer een totale hoogte van 4 m bereikte.

De modderstenen muur suggereerde geleerden dat ten minste een soort interactie plaatsvond tussen de elites van Heueneburg en de Middellandse Zee, zowel geïllustreerd door de adobe-muur - modderstenen is strikt een mediterrane uitvinding en werd niet eerder gebruikt in Midden-Europa- -en de aanwezigheid van ongeveer 40 Griekse zolderscherven op de site, produceerde aardewerk op ongeveer 1600 kilometer afstand.

Rond 500 voor Christus werd Heuneburg herbouwd om Keltische modellen van heuvelfortontwerp te matchen, met een houten muur beschermd door een stenen muur. De site werd verbrand en verlaten tussen 450 en 400 v.Chr. En bleef leeg tot ~ 700 n.Chr. Herbezetting van de heuveltop door een boerderij vanaf 1323 n.Chr. Veroorzaakte aanzienlijke schade aan de latere nederzetting in de ijzertijd.

Structuren in Heuneburg

Huizen binnen de vestingmuren van Heuneburg waren rechthoekige vakwerkconstructies dicht bij elkaar gebouwd. Tijdens de ijzertijd was de modderstenen vestingmuur witgekalkt, waardoor deze prominente structuur nog meer opvalt: de muur was voor zowel bescherming als display. Uitkijktorens werden gebouwd en een overdekte loopbrug beschermde de schildwachten tegen slecht weer. Deze constructie is vrij duidelijk gebouwd in navolging van de klassieke Griekse polis-architectuur.

Begraafplaatsen in Heuneburg tijdens de ijzertijd omvatten 11 monumentale terpen met een rijk scala aan ernstige goederen. In workshops in Heuneburg werden ambachtslieden gehouden die ijzer produceerden, brons werkten, aardewerk maakten en gesneden botten en geweien. Ook zijn er ambachtslieden die luxe goederen verwerkten, waaronder bruinkool, barnsteen, koraal, goud en jet.

Buiten de muren van Heuneburg

Recente opgravingen geconcentreerd in gebieden buiten Heuneburg, hebben aangetoond dat vanaf de vroege ijzertijd de buitenwijken van Heuneburg behoorlijk dicht werden. Dit nederzettingsgebied omvatte vestingwerken uit de late Hallstatt die dateerden uit het eerste kwart van de zesde eeuw voor Christus, met een monumentale stenen poort. Terrassen uit de ijzertijd van de omliggende hellingen boden ruimte voor uitbreiding van het nederzettingsgebied, en in de eerste helft van de zesde eeuw voor Christus werd een gebied van ongeveer 100 hectare bezet door dicht bij elkaar gelegen boerderijen, omgeven door een reeks rechthoekige palissades, woningen een geschatte bevolking van ongeveer 5.000 inwoners.

De buitenwijken van Heuneburg omvatten ook verschillende extra heuvelforten uit de Hallstatt-periode, evenals productiecentra voor aardewerk en ambachtelijke waren zoals fibulae en textiel. Dit alles leidde wetenschappers terug naar de Griekse historicus Herodotus: een polis genoemd door Herodotus en gelegen in de Donau-vallei rond 600 voor Christus wordt Pyrene genoemd; wetenschappers hebben Pyrene al lang met Heuneberg verbonden, en de geïdentificeerde overblijfselen van een dergelijke gevestigde nederzetting met belangrijke productie- en distributiecentra en een verbinding met de Middellandse Zee is daar een sterke steun voor.

Archeologisch onderzoek

Heuneberg werd voor het eerst opgegraven in de jaren 1870 en duurde 25 jaar opgravingen vanaf 1921. Opgravingen op de heuvel Hohmichele werden uitgevoerd in 1937-1938. Systematische opgravingen van het omliggende heuvelplateau werden uitgevoerd van de jaren 1950 tot 1979. Studies sinds 1990, waaronder veldwandelen, intensieve opgravingen, geomagnetische prospectie en hoge resolutie LIDAR-scans in de lucht hebben zich geconcentreerd op de afgelegen gemeenschappen onder het heuvelfort.

Artefacten van de opgravingen worden opgeslagen in het Heuneburg Museum, dat een levend dorp beheert waar bezoekers de gereconstrueerde gebouwen kunnen zien. Die webpagina bevat informatie in het Engels (en Duits, Italiaans en Frans) over het laatste onderzoek.

bronnen

Arafat, K en C Morgan. 1995 Athene, Etruria en de Heuneburg: wederzijdse misvattingen in de studie van Grieks-barbaarse relaties. Hoofdstuk 7 in Klassiek Griekenland: oude geschiedenissen en moderne archeologieën. Uitgegeven door Ian Morris. Cambridge: Cambridge University Press. p 108-135

Arnold, B. 2010. Veelbewogen archeologie, de modderstenen muur en de vroege ijzertijd in het zuidwesten van Duitsland. Hoofdstuk 6 in Veelbewogen archeologieën: nieuwe benaderingen van sociale transformatie in het archeologische dossier, uitgegeven door Douglas J. Bolender. Albany: SUNY Press, p 100-114.