Allotrope definitie en voorbeelden

De voorwaarde allotroop verwijst naar een of meer vormen van een chemisch element die in dezelfde fysische toestand voorkomen. De verschillende vormen komen voort uit de verschillende manieren waarop atomen aan elkaar kunnen worden gebonden. Het concept van allotropen werd in 1841 voorgesteld door de Zweedse wetenschapper Jons Jakob Berzelius. Het vermogen van elementen om op deze manier te bestaan ​​wordt genoemd allotropism.

Allotropen kunnen zeer verschillende chemische en fysische eigenschappen vertonen. Grafiet en diamant zijn bijvoorbeeld beide allotropen van koolstof die in vaste toestand voorkomen. Grafiet is zacht, terwijl diamant extreem hard is. Allotropen van fosfor vertonen verschillende kleuren, zoals rood, geel en wit. Elementen kunnen de allotropen veranderen als reactie op veranderingen in druk, temperatuur en blootstelling aan licht.

Voorbeelden van allotropen

Om het koolstofvoorbeeld voort te zetten, in diamant, zijn de koolstofatomen gebonden om een ​​tetraëdrisch rooster te vormen. In grafiet binden de atomen zich om vellen van een hexagonaal rooster te vormen. Andere allotropen van koolstof omvatten grafeen en fullerenen.

O₂ en ozon, O₃, zijn allotropen van zuurstof. Deze allotropen bestaan ​​in verschillende fasen, waaronder de gas-, vloeistof- en vaste toestand.

Fosfor heeft verschillende vaste allotropen. In tegenstelling tot de zuurstofallotropen, vormen alle fosforallotropen dezelfde vloeibare toestand.

Allotropisme versus polymorfisme

Allotropism verwijst alleen naar de verschillende vormen van pure chemische stoffen elementen. Het fenomeen waarin verbindingen verschillende kristallijne vormen weergeven wordt polymorfisme genoemd.