Alles over Plutonic Rocks

Plutonische rotsen zijn stollingsgesteenten die op grote diepte uit een smelt stollen. Magma stijgt op, brengt mineralen en kostbare metalen zoals goud, zilver, molybdeen en lood met zich mee en dringt zich een weg naar oudere rotsen. Het koelt langzaam af (tienduizenden jaren of langer), onder de aardkorst, waardoor de individuele kristallen groot kunnen worden door te coalesceren, zoals bij like; dus plutonic rock is grofkorrelige rock. De rots wordt later blootgesteld door erosie. Een groot lichaam van dit type rots wordt a genoemd pluton. Honderden mijlen van plutonic rock zijn batholiet. 

Wat betekent "Plutonic"?

De naam "plutonisch" verwijst naar Pluto, Romeinse god van rijkdom en de onderwereld; PlutoDe oorsprong is ook afkomstig van 'rijkdom' of 'rijke', die zou kunnen verwijzen naar de edelmetalen die aanwezig zijn in de aarde en in rotsen. Goud en zilver worden gevonden in aderen in plutonische rotsen, die worden gevormd door de intrusies van het magma.

Vulkanische rotsen daarentegen worden gevormd door magma boven de grond. Hun kristallen zijn alleen zichtbaar door een onderzoek onder een microscoop.

De dwergplaneet Pluto is echter meestal ijs bestaande uit bevroren stikstof, methaan en koolstofdioxide, hoewel het een rotsachtige kern kan hebben die sommige metalen bevat. 

Hoe te identificeren

De belangrijkste manier om een ​​plutonisch gesteente te vertellen, is dat het is gemaakt van dicht opeengepakte minerale korrels van gemiddelde grootte (1 tot 5 mm) of groter, wat betekent dat het phaneritic textuur. Bovendien zijn de korrels van ongeveer gelijke grootte, wat betekent dat het heeft een equigranular of korrelige textuur. Eindelijk is de rots holocrystalline-elk beetje minerale stof is in een kristallijne vorm en er is geen glasachtige fractie. Kortom, typische plutonische rotsen zien eruit als graniet. Producenten van bouwsteen classificeren alle plutonische gesteenten in feite als commercieel graniet.

De meest voorkomende rotsen op aarde

Plutonische rotsen zijn de meest voorkomende rotsen op aarde en vormen de basis van onze continenten en wortels van onze bergketens.

De grote minerale korrels in plutonische gesteenten hebben over het algemeen geen goed gevormde kristallen omdat ze te dicht opeengroeiden - dat wil zeggen, ze zijn anhedral. Een stollingsgesteente van een geringere diepte (met korrels kleiner dan 1 mm, maar niet microscopisch) kan worden geclassificeerd als opdringerig (of hypabyssal), als er bewijs is dat het nooit op het oppervlak is uitgebroken, of extrusive als het uitbarstte. Als voorbeeld zou een rots met dezelfde samenstelling gabbro kunnen worden genoemd als het plutonisch was, diabase als het opdringerig was, of basalt als het extrusief was. Terwijl plutonische rotsen continenten vormen, ligt basalt in de korst onder de oceanen.

Er zijn ongeveer een dozijn grote typen

De naam voor een bepaald plutonisch gesteente hangt af van de mix van mineralen erin. Er zijn ongeveer een dozijn grote soorten plutonic rock en nog veel minder vaak voorkomende. In stijgende volgorde zijn er vier soorten gabbro (donker van kleur, niet veel silica), dioriet (een tussenliggende hoeveelheid silica), graniet (68 procent silica) en pegmatiet. Soorten worden geclassificeerd volgens verschillende driehoekige diagrammen, beginnend met één op basis van het gehalte aan kwarts (dat pure silica is) en de twee soorten veldspaat (dat kwarts met onzuiverheden is).