Alles over varkens en varkens

Varkens en varkens (Suidae), ook bekend als suïden, zijn een groep zoogdieren die binnenlandse varkens, babirusa's, varkens, wrattenzwijnen, bosvarkens, rode riviervarkens en bushpigs omvat. Er leven tegenwoordig zestien soorten varkens en varkens.

Varkens en varkens zijn stevige, middelgrote zoogdieren met een gedrongen romp, een langwerpig hoofd, korte benen en kleine puntige oren. Hun ogen zijn vaak klein en hoog op de schedel geplaatst. Varkens en varkens hebben een duidelijke snuit, waarvan de punt bestaat uit een ronde kraakbeenachtige schijf (neusschijf genoemd) met hun neusgaten aan het uiteinde. De neusschijf is bevestigd aan spieren waarmee het varken zijn neus met precisie kan bewegen terwijl ze zich een weg snuffelen langs de grond op zoek naar voedsel. Varkens en varkens hebben een acuut reukvermogen en een goed ontwikkeld gehoor.

Varkens en varkens hebben vier tenen aan elke voet en worden daarom geclassificeerd als evenhoevige hoefdieren. Varkens en varkens lopen op hun middelste twee tenen en hun buitenste twee tenen worden hoger op hun been geplaatst en komen niet in contact met de grond als ze lopen.

Varkens en varkens variëren in grootte van het dwergvarken (Porcula salvania) - een ernstig bedreigd varken dat, wanneer het volgroeid is, minder dan 12 centimeter lang is en minder dan 25 pond weegt - voor het gigantische bosvarken (Hylochoerus meinertzhageni) -een omvangrijke suïde die tot meer dan 3,5 voet lang wordt bij de schouder en weegt een indrukwekkende 350 pond of meer. Volwassen vrouwelijke varkens en varkens en jongeren vormen groepen die bekend staan ​​als sounders. Volwassen mannen blijven ofwel solitair of vormen kleine vrijgezellengroepen. Varkens zijn meestal niet territoriaal en vertonen agressie tussen individuen tijdens het paarseizoen.

Varkens en varkens woonden ooit in een inheems gebied dat zich uitstrekte over Europa, Azië en Afrika. Mensen introduceerden gedomesticeerde varkens, afgeleid van de soort Sus scrofa, naar gebieden over de hele wereld, waaronder Noord-Amerika, Nieuw-Zeeland en Nieuw-Guinea. Fossiele varkens en varkens komen voor in het Oligoceen in Europa en Azië en in het Mioceen van Afrika.

Eetpatroon

Het dieet van varkens en varkens varieert tussen de verschillende soorten. Veel varkens en varkens zijn alleseters, maar sommige zijn herbivoren. Over het algemeen omvat het dieet van varkens en varkens:

• Plantaardig materiaal zoals gras, bladeren en wortels
• Ongewervelden zoals insecten en wormen
• Kleine gewervelde dieren zoals kikkers en muizen

Classificatie

Varkens en varkens worden ingedeeld in de volgende taxonomische hiërarchie:

Dieren> Chordates> Gewervelde dieren> Tetrapods> Amniotes> Zoogdieren> Even-toed hoofed zoogdieren> Varkens en varkens

Varkens en varkens zijn onderverdeeld in de volgende taxonomische groepen:

• Babirusa (Babyrousa) - Er leven vandaag vier soorten babirusa. Leden van deze groep zijn de gouden babirusa, Sulawesi babirusa, Togian babirusa en Bola Batu babirusa. Babirusa staat bekend om de lange bovenste hoektanden die bij mannen over hun gezicht buigen.
• Wrattenzwijnen (Phacochoerus) - Er leven vandaag twee soorten wrattenzwijnen, het woestijnwrattenzwijn en het gewone wrattenzwijn. Wrattenzwijnen bewonen de droge graslanden en struikgewassen van Afrika bezuiden de Sahara.
• Bosvarkens (Hylochoerus) - Er leeft tegenwoordig één soort bosvarken, het gigantische bosvarken, Hylochoerus meinertzhageni. Het gigantische bosvarken wordt beschouwd als het grootste wilde lid van de Suidae. Het gigantische bosvarken woont in boshabitats in centraal Afrika.
• Bushpigs en rode riviervarkens (Potamochoerus) - Slechts twee levende soorten behoren tot deze groep, de bushpig (Potamochoerus larvatus) en het rode riviervarken (Potamochoerus porcus). Beide soorten wonen in Afrika bezuiden de Sahara.
• Binnenlandse en wilde varkens (Sus) - Er leven vandaag zes soorten varkens. Leden van deze groep zijn onder meer varkens en wilde zwijnen (Sus scrofa), Visayan wratachtige varkens (Sus cebifrons) en Filippijnse wratachtige varkens (Sus philippensis).

Referenties

• Hickman C, Roberts L, Keen S. Diversiteit van dieren. 6e ed. New York: McGraw Hill; 2012. 479 p.
• Hickman C, Roberts L, Keen S, Larson A, l'Anson H, Eisenhour D. Geïntegreerde principes van zoölogie 14de ed. Boston MA: McGraw-Hill; 2006. 910 p.