De opwarming van de aarde, de algemene toename van de lucht- en zeetemperaturen op aarde, blijft een dringende kwestie in een samenleving die het industriële gebruik sinds het midden van de twintigste eeuw heeft uitgebreid.
Broeikasgassen, atmosferische gassen die bestaan om onze planeet warm te houden en te voorkomen dat warmere lucht onze planeet verlaat, worden versterkt door industriële processen. Naarmate menselijke activiteiten zoals het verbranden van fossiele brandstoffen en ontbossing toenemen, komen broeikasgassen zoals kooldioxide vrij in de lucht. Normaal gesproken, wanneer warmte de atmosfeer binnendringt, is dit door kortegolfstraling; een soort straling die soepel door onze atmosfeer stroomt. Terwijl deze straling het aardoppervlak verwarmt, ontsnapt het aan de aarde in de vorm van langgolvige straling; een soort straling die veel moeilijker door de atmosfeer kan passeren. Broeikasgassen die vrijkomen in de atmosfeer zorgen ervoor dat deze langgolvige straling toeneemt. Dus, warmte zit gevangen in onze planeet en creëert een algemeen verwarmend effect.
Wetenschappelijke organisaties over de hele wereld, waaronder het Intergovernmental Panel on Climate Change, de InterAcademy Council en meer dan dertig anderen, hebben een significante verandering en toekomstige toename van deze atmosferische temperaturen voorspeld. Maar wat zijn de echte oorzaken en gevolgen van de opwarming van de aarde? Wat concludeert dit wetenschappelijk bewijs met betrekking tot onze toekomst?
Bij de productie van nylon en salpeterzuur, het gebruik van kunstmest in de landbouw en de verbranding van organische stoffen komt ook het broeikasgas stikstofoxide vrij. Dit zijn processen die sinds het midden van de twintigste eeuw zijn uitgebreid.
Smeltende ijskappen zullen de oceaan ontzilten en natuurlijke oceaanstromingen verstoren. Aangezien oceaanstromen de temperatuur reguleren door warmere stromingen in koelere regio's te brengen en koelere stromingen in warmere regio's, kan een stopzetting van deze activiteit extreme klimaatveranderingen veroorzaken, zoals West-Europa met een mini-ijstijd.
Een ander belangrijk effect van smeltende ijskappen ligt in een veranderend albedo. Albedo is de verhouding van het licht dat wordt gereflecteerd door enig deel van het aardoppervlak of de atmosfeer. Omdat sneeuw een van de hoogste albedo-niveaus heeft, reflecteert het zonlicht terug in de ruimte, waardoor de aarde koeler blijft. Terwijl het smelt, wordt meer zonlicht geabsorbeerd door de atmosfeer van de aarde en de temperatuur neigt te stijgen. Dit draagt verder bij aan de opwarming van de aarde.
Een ander voorbeeld van veranderende aanpassingen van dieren in het wild is de ijsbeer. De ijsbeer wordt nu vermeld als een bedreigde soort onder de Endangered Species Act. De opwarming van de aarde heeft zijn zeeijshabitat aanzienlijk verminderd; terwijl het ijs smelt, zijn ijsberen gestrand en verdrinken ze vaak. Met het continu smelten van ijs, zijn er minder habitatkansen en risico's bij het uitsterven van de soort.
Omdat koraal gedurende een lange periode erg gevoelig is voor verhoogde watertemperatuur, verliezen ze hun symbiotische algen, een soort algen dat ze koraalkleur en voedingsstoffen geeft. Het verliezen van deze algen resulteert in een wit of gebleekt uiterlijk en is uiteindelijk dodelijk voor het koraalrif. Omdat honderdduizenden soorten gedijen op koraal als een natuurlijke habitat en voedselvoorziening, is koraalverbleking ook dodelijk voor de levende organismen van de zee.
De opwarming van de aarde heeft in de Verenigde Staten zware regenval veroorzaakt doordat warmere lucht meer waterdamp kan vasthouden dan koelere lucht. Overstromingen die alleen al sinds 1993 de Verenigde Staten hebben getroffen, hebben meer dan $ 25 miljard aan verliezen veroorzaakt. Met verhoogde overstromingen en droogtes zal niet alleen onze veiligheid worden aangetast, maar ook de economie.
Evenzo beïnvloedt klimaatverandering duurzame ontwikkeling. In ontwikkelingslanden in Azië vindt een cyclische ramp plaats tussen productiviteit en opwarming van de aarde. Natuurlijke hulpbronnen zijn nodig voor zware industrialisatie en verstedelijking. Toch veroorzaakt deze industrialisatie enorme hoeveelheden broeikasgassen, waardoor de natuurlijke hulpbronnen die nodig zijn voor de verdere ontwikkeling van het land worden uitgeput. Zonder een nieuwe en efficiëntere manier te vinden om energie te gebruiken, zullen we onze natuurlijke hulpbronnen opraken die nodig zijn om onze planeet te laten gedijen..
Andere Amerikaanse en internationale beleidsmaatregelen, zoals het Climate Change Science Program en het Climate Change Technology Program, zijn hersteld met een alomvattende doelstelling om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen door internationale samenwerking. Terwijl de regeringen van onze wereld de dreiging van de opwarming van de aarde voor ons levensonderhoud blijven begrijpen en erkennen, staan we dichter bij het terugbrengen van broeikasgassen tot een beheersbare omvang.
Deze vermindering kan ook worden bereikt door de brandstofefficiëntie van voertuigen te verbeteren. Minder rijden dan nodig is of een zuinige auto kopen, zal de uitstoot van broeikasgassen verminderen. Hoewel het een kleine verandering is, zullen veel kleine veranderingen op een dag tot een grotere verandering leiden.
Recycling waar mogelijk vermindert de energie die nodig is om nieuwe producten te maken aanzienlijk. Of het nu gaat om aluminium blikken, tijdschriften, karton of glas, het vinden van het dichtstbijzijnde recyclingcentrum zal helpen in de strijd tegen de opwarming van de aarde.
Naarmate de opwarming van de aarde vordert, zullen de natuurlijke hulpbronnen verder uitgeput raken en zullen er risico's zijn van uitsterven van wilde dieren, smelten van de poolijskappen, koraalverbleking en desintegratie, overstromingen en droogtes, ziekte, economische ramp, stijging van de zeespiegel, bevolkingsrisico's, niet duurzaam land en meer. Omdat we leven in een wereld die wordt gekenmerkt door industriële vooruitgang en ontwikkeling, geholpen door de hulp van onze natuurlijke omgeving, riskeren we ook uitputting van deze natuurlijke omgeving en dus van onze wereld zoals we die kennen. Met een rationeel evenwicht tussen de bescherming van ons milieu en de ontwikkeling van menselijke technologie, zullen we leven in een wereld waar we tegelijkertijd de capaciteiten van de mensheid kunnen verbeteren met de schoonheid en de noodzaak van onze natuurlijke omgeving.