Stickinsecten maken deel uit van de bestelling Phasmatodea (ook bekend als phasmids en wandelstokken) en worden meestal gevonden in subtropische tropische habitats - wanneer je ze kunt vinden, dat wil zeggen. Deze verbazingwekkende bugs zijn moeilijk te herkennen omdat ze zo op twijgen lijken - totdat die twijgen opstaan en weglopen, dat is.
Als een vogel of ander roofdier zijn poot vastgrijpt, kan een stokinsect nog steeds gemakkelijk ontsnappen. Met een speciale spier om het bij een zwak gewricht af te breken, werpt het imperiled insect eenvoudig het been af in een verdedigingsstrategie die bekend staat als autotomie. Jeugdstick-insecten regenereren het ontbrekende ledemaat de volgende keer dat ze vervellen. In sommige gevallen kunnen volwassen stokinsecten zichzelf zelfs dwingen om te vervellen om een verloren been terug te krijgen.
Stokinsecten zijn een natie van Amazoniërs, die zich vrijwel volledig zonder mannen kunnen voortplanten, met behulp van een proces dat bekend staat als parthenogenese. Ongekoppelde vrouwtjes produceren eieren die, wanneer ze volwassen zijn, vrouwelijke stokinsecten worden. Wanneer een man erin slaagt om met een vrouw te paren, is er slechts een 50/50 kans dat de nakomelingen van die unie mannelijk zullen zijn. Een gevangen vrouwelijk stokinsect kan honderden volledig vrouwelijke nakomelingen voortbrengen zonder ooit te paren. In feite zijn er soorten stokinsecten waarvoor wetenschappers nog nooit mannetjes hebben gevonden.
Stickinsecten zijn zo genoemd vanwege hun effectieve camouflage tussen de houtachtige planten waar ze zich voeden. Ze zijn meestal bruin, zwart of groen, met dunne, stokvormige lichamen die hen helpen bij het opgaan in takjes en takken. Sommige stokinsecten vertonen korstmosachtige markeringen om hun camouflage authentieker te maken, maar om de vermomming compleet te maken, imiteren stokinsecten takjes die in de wind zwaaien door heen en weer te schommelen terwijl ze bewegen.
Stick insect moeders zijn niet de meest moeders. Terwijl sommige stokinsecten vrouwtjes echt een poging doen om hun eieren te verbergen - ze aan bladeren of schors plakken of ze in de grond plaatsen - laten ze eieren meestal willekeurig op de bosbodem vallen, waardoor de jongeren aan het lot overkomen wat hen overkomt. Maar wees niet zo snel om mama stick insect te beoordelen. Door haar eieren uit te spreiden, verkleint ze de kans dat roofdieren in één keer al haar nakomelingen vinden en opeten. Het is ook handig dat de eieren op zaden lijken, dus vleesetende roofdieren zullen minder snel naar de grond kijken.
Nadat een nimf is gesmolten, is deze kwetsbaar voor roofdieren totdat de nieuwe nagelriem donker wordt en hard wordt. De afgegoten huid in de buurt is een dode weggeefactie voor vijanden, dus de nimf verbruikt snel het verschrompelde exoskelet om van het bewijs af te komen en tegelijkertijd het eiwit te recyclen dat nodig was om tegelijkertijd de weggegooide laag te creëren.
Stokinsecten zijn niet giftig, maar als ze worden bedreigd, gebruiken ze alle middelen die nodig zijn om de aanvaller te dwarsbomen. Sommigen zullen een vervelende substantie uitbraken om een slechte smaak in de mond van een hongerig roofdier te stoppen. Anderen reflexen bloeden, sijpelen een stinkende hemolymfe uit gewrichten in hun lichaam. Sommige grote, tropische stokinsecten kunnen hun beenstekels, die hen helpen klimmen, gebruiken om een vijand pijn te doen. Stickinsecten kunnen zelfs een chemische spray, net als traangas, op de dader richten.
Stick insect eieren die lijken op harde zaden hebben een speciale, vette capsule genaamd een capitulum aan een einde. Mieren genieten van de voedingsboost die wordt geboden door het capitulum en dragen de eieren van de stick-insecten terug naar hun nest voor een maaltijd. Nadat de mieren zich voeden met de vetten en voedingsstoffen, gooien ze de eieren op hun afvalhoop, waar de eieren blijven incuberen, veilig voor roofdieren. Terwijl de nimfen uitkomen, banen ze zich een weg uit het mierennest.
Sommige stokinsecten kunnen van kleur veranderen, zoals een kameleon, afhankelijk van de achtergrond waar ze in rust zijn. Stickinsecten kunnen ook felle kleuren op hun vleugels dragen, maar houden deze flamboyante functies weggestopt. Wanneer een vogel of ander roofdier nadert, flitst het stokinsect zijn levendige vleugels en verbergt ze vervolgens weer, waardoor het roofdier verward blijft en niet in staat is om zijn doel te verplaatsen.
Als al het andere faalt, speel je dood, toch? Een bedreigde stokinsect zal abrupt vallen van waar het neergestreken is, op de grond vallen en zeer stil blijven. Dit gedrag, thanatose genoemd, kan roofdieren met succes ontmoedigen. Een vogel of muis kan het onbeweeglijke insect op de grond misschien niet vinden of verkiest een levende prooi en verder te gaan.
In 2008 brak een nieuw ontdekte soort stokinsect uit Borneo het record voor het langste insect (dat eerder in het bezit was van een ander stokinsect, Pharnacia serratipes). De Megastick van de Chan, Phobaeticus chani, meet een ongelooflijke 22 inch met uitgestrekte benen, met een lichaamslengte van 14 inch.