Waarom studenten bedriegen en hoe ze te stoppen

Op de laatste dag van de termijn moest ik een reeks papers beoordelen terwijl mijn klas dezelfde test aflegde om tegen het einde van de dag vrijstellingen van examens te verspreiden. Omdat ik vermoedde dat studenten die naar mijn bureau kwamen per ongeluk antwoorden op de sleutel voor de ene meerkeuzepagina zouden zien, codeerde ik de antwoorden op mijn antwoordsleutel de meerkeuzeantwoorden zodat IA = B, B = C enzovoort en ging ik door met het beoordelen van papers . Mijn vermoedens waren correct: van de ongeveer vijftien studenten in de kamer, kwamen er zes een of twee keer naar mijn bureau en keerden terug naar zijn stoel met een zelfvoldane glimlach. Ik voelde een beetje schuldgevoel terwijl ik ze snel antwoorden zag krabbelen, gezien de situatie een gevoel van beknelling had, maar besloot dat deze studenten misschien een onverwachte les zouden leren.

De gladheid van hun bewegingen was ontmoedigend, maar ik voelde me erger om te zien welke studenten vals speelden - alleen die studenten die ik hoog in het vaandel had gehouden. Toen alle kranten eindelijk binnen waren, zei ik dat ik slecht nieuws had voor al die mensen die vals hadden gespeeld. Onschuldig geschreeuw van "Wie bedroog", volgde, het luidst van degenen die dat hadden gedaan. Maar ze stopten toen ik zei dat de valsspelers een perfect patroon van foute antwoorden hadden gereproduceerd.

Ik had geloofd dat vreemdgaan in mijn lessen strak gecontroleerd was. Ik gaf zelden erkenning voor "opnieuw gecontroleerde" antwoorden, ik hield opdrachten totdat studenten geen erkenning meer konden krijgen voor het inleveren van gekopieerd werk en ik gaf zelden meerkeuzetoetsen. Desondanks vond ik tijdens het eindexamenweek een klein spiekbriefje op een plank en een ander op de vloer. Misschien nog veelzeggender, een paar studenten die zelden hun werk afmaken, verlieten de kamer zodra ze zich realiseerden dat vreemdgaan op het essay-examen onmogelijk zou zijn. Blijkbaar had hun ervaring hen het vertrouwen gegeven dat ze kunnen wegkomen met vreemdgaan. Ik vroeg me af of studeren door dit vertrouwen tijdverspilling leek te zijn.

Een landelijk probleem

Onderzoeksresultaten over de prevalentie van cheaten op de middelbare school, genomen door Who's Who onder Amerikaanse middelbare scholieren in 1993, onthulden dat een alarmerende 89% van de middelbare scholieren dachten dat vreemdgaan gebruikelijk was en 78% had vreemdgegaan.
Het lijkt logisch om aan te nemen dat succesvol vals spelen op de middelbare school vals spelen op het universiteitsniveau inspireert, want in 1990 gehouden enquêtes geven aan dat maar liefst 45% studenten vals spelen in één of twee cursussen en 33% in acht of meer cursussen. Het probleem ligt echter niet alleen bij de studenten zelf, in een recente opiniepeiling van de VS vond 20% van de volwassenen dat er niets mis was met de ouders die het huiswerk van hun kind voltooiden.

Bronnen die helpen bij het opsporen van fraude en plagiaat

Hoewel er ontmoedigend veel websites zijn die voorbeelden geven van gladde valsspeeltechnieken en vooraf geschreven term papers verkopen, zijn er veel andere online bronnen om leraren te helpen valsspelers te vangen. Een van de beste is Grammerly, die een plagiaatcontrole heeft en ook krachtige grammaticacontrolegereedschappen biedt.