Wat is gradering op een curve?

Beoordeling op een curve is een term die een verscheidenheid aan verschillende methoden beschrijft die een leraar gebruikt om de scores aan te passen die haar studenten op een bepaalde manier hebben ontvangen. Meestal verhoogt het graderen op een curve de cijfers van de studenten door hun feitelijke scores een paar stappen hoger te zetten, misschien het letterniveau te verhogen. Sommige leraren gebruiken curven om de scores voor examens aan te passen, terwijl andere leraren liever aanpassen welke lettercijfers worden toegewezen aan de werkelijke scores.

Wat is de "curve"?

De "curve" waarnaar in de term wordt verwezen, is de "belcurve", die in de statistieken wordt gebruikt om de normale verdeling weer te geven - wat de verwachte variatie is - van een set gegevens. Het heet een klok curve omdat, zodra de gegevens in een grafiek zijn uitgezet, de gemaakte lijn meestal de vorm van een bel of heuvel vormt. In een normale verdeling zullen de meeste gegevens zich in het midden bevinden, of het gemiddelde, met zeer weinig cijfers aan de buitenkant van de bel, bekend als uitbijters. Als alle scores gelijk zijn, krijgt 2,1% van de geteste studenten een A op de test, 13,6% krijgt een B, 68% krijgt een C, 13,6% krijgt een D en 2,1% van de klas krijgt een A een F. 

Waarom gebruiken leraren een curve??

Leraren gebruiken de belcurve om hun tests te analyseren, ervan uitgaande dat een belcurve zichtbaar is als de test goed is van het materiaal dat ze presenteerde. Als een docent bijvoorbeeld naar haar klassenscores kijkt en ziet dat het gemiddelde (gemiddelde) cijfer van haar midterm ongeveer een C was, en iets minder studenten verdiende Bs en D's en nog minder studenten verdienden As en Fs, dan kon ze concluderen dat de test een goed ontwerp was.

Als ze daarentegen de testscores plot en ziet dat het gemiddelde cijfer 60% was en niemand boven de 80% scoorde, dan kon ze concluderen dat de test misschien te moeilijk was. Op dat moment kan ze de curve gebruiken om de score aan te passen zodat er een normale verdeling is, inclusief A-cijfers.

Hoe beoordelen leraren op een curve?

Er zijn verschillende manieren om een ​​curve te beoordelen, waarvan vele wiskundig complex zijn. Hier zijn enkele van de meest populaire manieren waarop leraren cijfers rangschikken, samen met de meest elementaire verklaringen van elke methode:

Punten toevoegen: Een leraar verhoogt het cijfer van elke student met hetzelfde aantal punten.

• Wanneer wordt het gebruikt?? Na de test stelt een leraar vast dat de meeste kinderen vragen 5 en 9 onjuist hebben. Ze kan besluiten dat de vragen verwarrend zijn geschreven of niet goed zijn onderwezen; als dat zo is, voegt ze de score van die vragen toe aan ieders score.
• Voordelen: Iedereen krijgt een beter cijfer.
• nadelen: Studenten leren niet van de vraag tenzij de docent een revisie aanbiedt.

Stoot een cijfer tot 100%: Een leraar verplaatst de score van een student naar 100% en voegt hetzelfde aantal punten toe dat wordt gebruikt om die student naar 100 te brengen bij de score van iedereen.

• Wanneer wordt het gebruikt?? Als niemand in de klas een 100% krijgt en de dichtstbijzijnde score bijvoorbeeld 88% is, kan een docent vaststellen dat de test in het algemeen te moeilijk was. Als dat zo is, kan ze 12 procentpunten toevoegen aan de score van die student om het 100% te maken en vervolgens 12 procentpunten toevoegen aan het cijfer van iedereen.
• Voordelen: Iedereen krijgt een betere score.
• nadelen: De kinderen met de laagste cijfers profiteren het minst (een 22% plus 12 punten is nog steeds een onvoldoende).

Gebruik de vierkantswortel: Een leraar neemt de vierkantswortel van het testpercentage en maakt er het nieuwe cijfer van.

• Wanneer wordt het gebruikt?? De docent gelooft dat iedereen een beetje een boost nodig heeft, maar heeft een brede verdeling van cijfers - er zijn niet veel C's zoals je zou verwachten in de normale verdeling. Dus neemt ze de vierkantswortel van ieders percentage en gebruikt het als het nieuwe cijfer: √x = aangepast cijfer. Reëel cijfer = .90 (90%) Aangepast cijfer = √.90 = .95 (95%).
• Voordelen: Iedereen krijgt een betere score.
• nadelen: Niet ieders cijfer wordt gelijk aangepast. Iemand die een score van 60% scoort, krijgt een nieuw cijfer van 77%, wat een 17-puntenbult is. Het kind dat de 90% scoort, krijgt alleen een 5-punts bult.

Die de bocht weggooide?

Studenten in een klas beschuldigen vaak één persoon ervan de bocht af te werpen. Dus wat betekent dat en hoe heeft ze het gedaan? De theorie is dat een zeer scherpe student die een examen aflegt waar iedereen moeite mee heeft, "de bocht af zal gooien". Als de meerderheid van de testers bijvoorbeeld een 70% verdiende en slechts één student in de hele klas een A, een 98%, dan kan de uitbijter het voor andere studenten moeilijker maken om hoger te scoren als de leraar de cijfers aanpast. . Hier is een voorbeeld met de drie methoden van gebogen nivellering van bovenaf:

• Als de leraar het wil punten toevoegen voor gemiste vragen voor ieders cijfer, maar het hoogste cijfer is 98%, dan kan ze niet meer dan twee punten toevoegen omdat het dat kind een cijfer boven de 100% zou geven. Tenzij de leraar bereid is om extra punten voor de test te geven, kan ze de scores niet genoeg aanpassen om veel te tellen.
• Als de leraar het wil een cijfer halen tot 100% krijgt iedereen opnieuw slechts twee punten toegevoegd aan zijn cijfer, wat geen significante sprong is.
• Als de leraar het wil gebruik de vierkantswortel, het is niet eerlijk voor die student met de 98% omdat het cijfer slechts één punt zou stijgen.

Wat is er mis met Grading on the Curve?

Beoordeling op een curve is al lang betwist in de academische wereld, net als wegingsscores. Het belangrijkste voordeel van het gebruik van de curve is dat het cijferinflatie bestrijdt: als een leraar niet op een curve beoordeelt, kan 40% van haar klas een "A" krijgen, wat betekent dat de "A" niet zoveel betekent . Een "A" cijfer moet "uitstekend" betekenen als het iets betekent, en theoretisch gezien is 40% van een bepaalde groep studenten niet "uitstekend".