Klinkers en medeklinkers zijn twee soorten letters in het Engelse alfabet. Een klinkergeluid ontstaat wanneer lucht soepel, zonder onderbreking, door de keel en mond stroomt. Verschillende klinkerklanken worden geproduceerd als een luidspreker de vorm en plaatsing van articulatoren (delen van de keel en mond) verandert.
Consonantgeluiden daarentegen gebeuren wanneer de luchtstroom wordt geblokkeerd of onderbroken. Als dit verwarrend klinkt, probeer dan het "p" -geluid en het "k" -geluid te maken. Je zult merken dat je bij het creëren van het geluid je mond en tong hebt gemanipuleerd om de luchtstroom uit je keel kort te onderbreken. Medeklinkergeluiden hebben een duidelijk begin en einde, terwijl klinkergeluiden vloeien.
De uitspraak van elke klinker wordt bepaald door de positie van de klinker in een lettergreep en door de letters die erop volgen. Klinkergeluiden kunnen kort, lang of stil zijn.
Als een woord slechts één klinker bevat en die klinker in het midden van het woord voorkomt, wordt de klinker meestal uitgesproken als een korte klinker. Dit geldt vooral als het woord erg kort is. Voorbeelden van korte klinkers in woorden met één lettergreep zijn onder meer:
Deze regel kan ook van toepassing zijn op woorden met een lettergreep die wat langer zijn:
Wanneer een kort woord met één klinker eindigt op s, l of f, wordt de eindmedeklinker verdubbeld, zoals in:
Als er twee klinkers in een woord zijn, maar de eerste klinker wordt gevolgd door een dubbele medeklinker, is het geluid van de klinker kort, zoals:
Als er twee klinkers in een woord staan en de klinkers worden gescheiden door twee of meer letters, zijn de eerste klinkers meestal kort, bijvoorbeeld:
Het lange klinkergeluid is hetzelfde als de naam van de klinker zelf. Volg deze regels:
Lange klinkergeluiden worden vaak gemaakt wanneer twee klinkers naast elkaar verschijnen in een lettergreep. Wanneer klinkers als een team samenwerken om een lange klinker te laten klinken, is de tweede klinker stil. Voorbeelden zijn:
Een dubbele "e" laat ook de lange klinker klinken:
De klinker "i" maakt vaak een lang geluid in een lettergreepwoord als de klinker wordt gevolgd door twee medeklinkers:
Deze regel is niet van toepassing wanneer de "i" wordt gevolgd door de medeklinkers th, ch, of sh, als in:
Een lang klinkergeluid wordt gemaakt wanneer een klinker wordt gevolgd door een medeklinker en een stille 'e' in een lettergreep, zoals in:
Het lange "u" -geluid kan klinken yoo of oo, zoals:
Meestal wordt de letter "o" uitgesproken als een lang klinkergeluid wanneer het in een woord met één lettergreep verschijnt en wordt gevolgd door twee medeklinkers, zoals in deze voorbeelden:
Er zijn enkele uitzonderingen wanneer de 'o' voorkomt in een enkel lettergreepwoord dat eindigt op th of sh:
Soms creëren combinaties van klinkers en medeklinkers (zoals Y en W) unieke geluiden. De brieven oi kunnen een OY-geluid maken wanneer ze in het midden van een lettergreep verschijnen:
Hetzelfde geluid wordt gemaakt met de letters "oy" wanneer ze aan het einde van een lettergreep verschijnen:
Evenzo maken de letters "ou" een duidelijk geluid wanneer ze in het midden van een lettergreep verschijnen:
Hetzelfde geluid kan worden gemaakt door de letters "ow" wanneer ze aan het einde van een lettergreep verschijnen:
Het lange 'o'-geluid wordt ook gecreëerd door de letters' ow 'wanneer ze aan het einde van een lettergreep verschijnen:
De brieven "ay" maak het lange 'a'-geluid:
De letter Y kan een lang 'i'-geluid maken als deze aan het einde van een woord met één lettergreep staat:
De letters ie kunnen een lang "e" geluid maken (behalve na c):
De brieven ei kan het lange 'e'-geluid maken wanneer ze een' c 'volgen:
De letter 'y' kan lang klinken als deze aan het einde van een woord verschijnt en een of meer medeklinkers volgt: