Discipline zonder stress, straf of beloningen

Jongeren komen tegenwoordig naar school met een andere oriëntatie dan eerdere generaties. Traditionele benaderingen van studentendiscipline zijn niet langer succesvol voor veel te veel jonge mensen. Een ouder vertelde ons bijvoorbeeld het volgende na een discussie over hoe de samenleving en de jeugd in de afgelopen generaties zijn veranderd:

"Onlangs at mijn tienerdochter op een nogal slordige manier en ik tikte haar licht op de pols en zei:" Eet niet op die manier. "
Mijn dochter antwoordde: "Misbruik me niet."
De moeder was in de jaren zestig opgegroeid en bood aan dat haar generatie autoriteit testte, maar de meesten waren echt bang om buiten de grenzen te treden. Ze vertelde dat haar dochter een goed kind was en voegde eraan toe: "Maar de kinderen van vandaag respecteren niet alleen de autoriteit, ze zijn er niet bang voor." En vanwege de rechten voor jonge kinderen - die we zouden moeten hebben - is het moeilijk om die angst bij te brengen zonder dat anderen misbruik beweren.

Dus, hoe kunnen we studenten disciplineren, zodat wij als leraren ons werk kunnen doen en deze jonge kinderen kunnen onderwijzen die weigeren te leren?

In veel gevallen nemen we onze toevlucht tot straf als motivatiestrategie. Studenten die bijvoorbeeld een detentie krijgen toegewezen en die niet komen opdagen, worden gestraft met meer detentie. Maar in mijn vragen over het gebruik van detentie in honderden workshops in het hele land, suggereren leraren zelden dat detentie effectief is in het veranderen van gedrag.

Waarom detentie een ineffectieve vorm van straf is

Wanneer studenten niet bang zijn, verliest de straf zijn effectiviteit. Ga je gang en geef de student meer opsluiting die hij gewoon niet zal laten zien.

Deze negatieve, dwingende discipline en strafbenadering is gebaseerd op de overtuiging dat lijden noodzakelijk is om te onderwijzen. Het is alsof je pijn moet doen om te instrueren. Het feit is echter dat mensen beter leren wanneer ze zich beter voelen, niet wanneer ze zich slechter voelen.

Onthouden, als straf effectief zou zijn bij het verminderen van ongepast gedrag, dan zouden er GEEN disciplineproblemen zijn op scholen.

De ironie van de straf is dat hoe meer je het gebruikt om het gedrag van je studenten te beheersen, hoe minder echte invloed je op hen hebt. Dit komt omdat dwang wrok veroorzaakt. Bovendien, als studenten zich gedragen omdat ze zich moeten gedragen, is de leraar er niet echt in geslaagd. Studenten moeten zich gedragen omdat ze dat willen, niet omdat ze moeten om straf te voorkomen.

Mensen worden niet veranderd door andere mensen. Mensen kunnen worden gedwongen tot tijdelijke naleving. Maar interne motivatie - waar mensen willen veranderen - is duurzamer en effectiever. Dwang is, net als in straf, geen blijvende veranderaar. Zodra de straf voorbij is, voelt de student zich vrij en duidelijk. De manier om mensen te beïnvloeden in plaats van externe motivatie is via positieve, niet-dwingende interactie.

Hier is hoe…

Leerlingen motiveren om te leren zonder gebruik te maken van straffen of beloningen

Grote leraren begrijpen dat ze in de relatiebranche zitten. Veel studenten, vooral studenten in lage sociaaleconomische gebieden, doen weinig moeite als ze negatieve gevoelens hebben over hun leraren. Superieure leraren leggen goede relaties op EN hebben hoge verwachtingen.

Geweldige leraren communiceren en discipline op een positieve manier. Ze laten hun studenten weten wat ze willen dat ze doen, in plaats van door studenten te vertellen wat ze NIET moeten doen.

Geweldige leraren inspireren in plaats van dwingen. Ze zijn gericht op het bevorderen van verantwoordelijkheid in plaats van gehoorzaamheid. Ze weten dat GEHOORZAAMHEID GEEN WENS MAAKT.

Geweldige leraren identificeren de reden waarom een ​​les wordt gegeven en delen deze vervolgens met hun studenten. Deze leraren inspireren hun studenten door nieuwsgierigheid, uitdaging en relevantie.

Geweldige leraren verbeteren vaardigheden die studenten ertoe aanzetten verantwoord te willen WILEN en moeite willen doen om te leren.

Geweldige leraren hebben een open mindset. Ze reflecteren zodat als een les verbetering behoeft, ze naar zichzelf kijken om te veranderen VOORDAT ze verwachten dat hun studenten veranderen.

Grote leraren weten dat onderwijs over motivatie gaat.

Helaas heeft het onderwijsinstituut van vandaag nog steeds een mentaliteit uit de 20e eeuw die zich richt op EXTERNE BENADERINGEN om de motivatie te vergroten. Een voorbeeld van de misvatting van deze benadering is de ter ziele gegane zelfbewegingsbeweging die externe benaderingen zoals stickers en lof gebruikte in pogingen om mensen gelukkig te maken en zich goed te voelen. Wat over het hoofd werd gezien, was de eenvoudige universele waarheid dat mensen een positief zelfbeeld en zelfrespect ontwikkelen door de successen van HUN EIGEN INSPANNINGEN.