Dyslexie wordt beschouwd als een op taal gebaseerde leerstoornis en wordt beschouwd als een leesstoornis, maar het heeft ook invloed op het vermogen van een student om te schrijven. Er is vaak een grote discrepantie tussen wat een student denkt en u mondeling kan vertellen en wat hij op papier kan opschrijven. Naast frequente spelfouten zijn er enkele manieren waarop dyslexie de schrijfvaardigheid beïnvloedt:
Bovendien vertonen veel studenten met dyslexie tekenen van dysgraphie, waaronder het hebben van onleesbaar handschrift en het lang duren om brieven te vormen en opdrachten te schrijven.
Net als bij lezen besteden studenten met dyslexie zoveel tijd en moeite aan het schrijven van de woorden dat de betekenis achter de woorden verloren kan gaan. Toegevoegd aan problemen bij het organiseren en rangschikken van informatie, zijn het schrijven van paragrafen, essays en rapporten tijdrovend en frustrerend. Ze kunnen rondspringen tijdens het schrijven, met gebeurtenissen die zich achter elkaar voordoen. Omdat niet alle kinderen met dyslexie dezelfde symptomen hebben, kunnen schrijfproblemen moeilijk te herkennen zijn. Terwijl sommige slechts kleine problemen hebben, leveren anderen opdrachten in die onmogelijk te lezen en te begrijpen zijn.
Dyslectische studenten hebben veel moeite gedaan om individuele woorden te lezen en de betekenis achter de woorden te begrijpen. Grammatica en schrijfconventies lijken voor hen misschien niet belangrijk. Maar zonder grammaticale vaardigheden is schrijven niet altijd logisch. Leraren kunnen extra tijd nemen om conventies te onderwijzen, zoals standaard interpunctie, wat een zinsfragment vormt, hoe run-on zinnen en hoofdletters te vermijden. Hoewel dit een gebied van zwakte kan zijn, helpt het concentreren op grammaticaregels. Het kiezen van een of twee grammaticaregels per keer helpt. Geef studenten de tijd om deze vaardigheden te oefenen en te beheersen voordat ze verder gaan met extra vaardigheden.
Het helpt ook studenten te beoordelen op inhoud in plaats van grammatica. Veel leraren zullen rekening houden met studenten met dyslexie en zolang ze begrijpen wat de student zegt, zullen ze het antwoord accepteren, zelfs als er spelfouten of grammaticale fouten zijn. Het gebruik van computerprogramma's met spelling- en grammaticacontrole kan echter helpen in gedachten te houden dat veel spelfouten die veel voorkomen bij personen met dyslexie, worden gemist met standaard spellingscontrole. Specifieke programma's ontwikkeld voor mensen met dyslexie zijn beschikbaar, zoals Cowriter.
Jonge studenten met dyslexie vertonen tekenen van volgordeproblemen bij het leren lezen. Ze plaatsen letters van een woord op de verkeerde plaats, zoals schrijven / links / in plaats van / links /. Bij het oproepen van een verhaal, kunnen ze gebeurtenissen vermelden die in een onjuiste volgorde zijn gebeurd. Om effectief te kunnen schrijven, moet een kind de informatie in een logische volgorde kunnen ordenen, zodat het voor andere mensen begrijpelijk is. Stel je voor dat een student een kort verhaal schrijft. Als je de student vraagt om je mondeling het verhaal te vertellen, kan hij waarschijnlijk uitleggen wat hij wil zeggen. Maar wanneer je de woorden op papier probeert te zetten, wordt de volgorde verward en is het verhaal niet langer logisch.
Het helpt om een kind zijn verhaal te laten opnemen of opdrachten op een bandrecorder te schrijven in plaats van op papier. Indien nodig kan een familielid of een andere student het verhaal op papier transcriberen. Er is ook een aantal spraak-naar-tekst-softwareprogramma's waarmee een student het verhaal hardop kan zeggen en de software zal het naar tekst converteren.
Dysgraphie, ook bekend als schriftelijke uitdrukkingsstoornis, is een neurologische leerstoornis die vaak gepaard gaat met dyslexie. Studenten met dysgraphie hebben slecht of onleesbaar handschrift. Veel studenten met dysgraphie hebben ook problemen met sequencing. Naast slechte handschrift- en reeksenvaardigheden, omvatten de symptomen:
Studenten met dysgraphie kunnen vaak netjes schrijven, maar dit kost enorm veel tijd en moeite. Ze nemen de tijd om elke letter correct te vormen en missen vaak de betekenis van wat ze schrijven omdat hun focus ligt op het vormen van elke individuele letter.
Leraren kunnen kinderen met dyslexie helpen bij het verbeteren van de schrijfvaardigheid door samen te werken en correcties aan te brengen in een schriftelijke opdracht. Laat de student een of twee alinea's lezen en vervolgens overgaan tot het toevoegen van onjuiste grammatica, het oplossen van spelfouten en het corrigeren van sequentiefouten. Omdat de student leest wat hij bedoelde te schrijven, niet wat er is geschreven, kan het mondeling lezen van de schriftelijke opdracht je helpen de betekenis van de student beter te begrijpen.