Sterke klinkers en zwakke klinkers

Klinkers in het Spaans worden geclassificeerd als zwak of sterk, en de classificatie bepaalt wanneer combinaties van twee of meer klinkers als een afzonderlijke lettergreep worden beschouwd.

Belangrijkste afhaalrestaurants: Spaanse klinkers

• De sterke klinkers van het Spaans zijn een, e, en O; de zwakke klinkers zijn ik en u.
• Wanneer twee sterke klinkers naast elkaar liggen, vormen ze afzonderlijke lettergrepen; in andere combinaties zijn de klinkers in dezelfde lettergreep.
• Twee klinkers naast elkaar vormen een tweeklank; drie klinkers naast elkaar vormen een triptong.

Twee soorten klinkers

De sterke klinkers van het Spaans - ook wel bekend als open klinkers - zijn een, e, en O. De zwakke klinkers - ook bekend als gesloten klinkers of semi-klinkers - zijn ik en u. Y fungeert vaak ook als een zwakke klinker, functioneert op dezelfde manier en klinkt hetzelfde als ik.

De basisregel van klinkercombinaties en lettergrepen is dat twee sterke klinkers niet in dezelfde lettergreep kunnen zijn, zodat wanneer twee sterke klinkers naast elkaar staan, ze worden beschouwd als behorende tot afzonderlijke lettergrepen. Maar andere combinaties - zoals een sterke en een zwakke klinker of twee zwakke klinkers - vormen een enkele lettergreep.

Wees ervan bewust dat in het echte leven, vooral in snelle spraak, twee sterke klinkers, zoals in de woorden meester en Oaxaca, schuiven vaak naar elkaar toe om uitgesproken te worden op een manier die klinkt als een enkele lettergreep of er heel dicht bij in de buurt komt. Maar ze worden nog steeds beschouwd als afzonderlijke lettergrepen voor schrijfdoeleinden, zoals bij het verdelen van woorden aan het einde van een regel of voor het gebruik van accenttekens.

Houd er rekening mee dat klinkergeluiden in het Spaans meestal zuiverder zijn dan in het Engels. In het Engels klinkt het woord 'boa' (een soort slang) bijvoorbeeld vaak als 'boh-wah', terwijl in het Spaans boa klinkt meer als "boh-ah." Dit komt omdat Engelse sprekers vaak de lange "o" uitspreken met een licht "ooh" -geluid aan het eind, terwijl Spaanse sprekers dat niet doen.

diftongen

Wanneer een sterke en een zwakke klinker of twee zwakke klinkers worden gecombineerd om een ​​enkele lettergreep te vormen, vormen ze een tweeklank. Een voorbeeld van een tweeklank is de ai combinatie in baile (dans). De ai combinatie hier klinkt veel als het Engelse woord "oog". Een ander voorbeeld is de ui combinatie in fui, wat voor de Engelse spreker veel op "fwee" lijkt.

Hier zijn enkele vrij veel voorkomende woorden die tweeklanken bevatten (vetgedrukt weergegeven): pueRTO (haven), td.w.zRRA (aarde), sd.w.zte (Zeven), hja (er is of er zijn), cuida (zorg), ciupa (stad), laboratoriumio (lip), HACIA (Naar), paisano (Onderdaan), cancion (Lied), EUropa (Europa), aiopnieuw (lucht).

Met andere woorden, een sterke en zwakke klinker of twee zwakke klinkers gaan niet samen, maar vormen in plaats daarvan afzonderlijke lettergrepen. In die gevallen wordt een schriftelijk accent op de zwakke klinker gebruikt om het onderscheid aan te tonen. Een bekend voorbeeld is de naam María. Zonder het accentteken zou de naam veel op dezelfde manier worden uitgesproken MAHR-yah. In feite verandert het accentteken de ik in een sterke klinker. Andere woorden waar een accentteken wordt gebruikt om te voorkomen dat een zwakke klinker onderdeel wordt van een tweeklank omvatten rikO (rivier), heldikna (heldin), dúO (duet) en vaderiks (Land).

Als er een accent is op de sterke klinker, vernietigt het de tweeklank niet. Bijvoorbeeld in adiós, het accent geeft alleen aan waar de gesproken stress naartoe gaat, maar heeft geen invloed op hoe de klinkers samenwerken.

triftong

Af en toe kan een tweeklank worden gecombineerd met een derde klinker om een ​​drieluik te vormen. Triphthongs hebben nooit twee sterke klinkers in zich; ze worden gevormd door drie zwakke klinkers of een sterke klinker met twee zwakke klinkers. Woorden met drieluiken omvatten Uruguay (Uruguay), estudIais (je studeert) en bUey (os).

Merk op dat voor het geschreven accent, de Y wordt beschouwd als een medeklinker, zelfs als het als een klinker functioneert. Dus de laatste lettergreep van Uruguay is wat de stress krijgt; dat is waar de nadruk ligt op woorden die eindigen op een andere medeklinker dan n of s. Als de laatste brief een was ik, het woord zou moeten worden gespeld Uruguay om de uitspraak te behouden.