Italiaanse enkelvoudige zelfstandige naamwoorden die eindigen op -o vormen het meervoud door het einde te wijzigen in -i:
Het meervoud van het zelfstandig naamwoord uomo wordt ook gevormd met -ik, maar met een wijziging in het einde: uomini. Van de weinige vrouwelijke zelfstandige naamwoorden die eindigen op -O, sommige blijven ongewijzigd in het meervoud; mano wordt meestal mani; eco, dat in het enkelvoud vrouwelijk is, is altijd mannelijk in het meervoud: gli echi.
Onder zelfstandige naamwoorden die zich anders gedragen dan het conventionele patroon zijn:
Onder zelfstandige naamwoorden die worden uitgesproken met de nadruk op de voorlaatste lettergreep, zijn er nog veel meer uitzonderingen:
Ten slotte hebben sommige zelfstandige naamwoorden beide vormen:
Zelfstandig naamwoorden die eindigen op -ìo (met een beklemtoonde ik) vorm meervoudsvormen die eindigen op -ìi:
NOTITIE: Dio wordt dEI in het meervoud.
NOTITIE: tempio wordt templi in het meervoud.
Sommige zelfstandige naamwoorden die eindigen op -io in het enkelvoud kan in het meervoud worden verward met andere meervouden van dezelfde spelling; om dubbelzinnigheid te voorkomen worden soms gebruikt, zoals een accent op de beklemtoonde lettergreep, een circumflex accent op het einde of op de laatste dubbele ik:
Vandaag is de neiging om een single te schrijven ik zonder diakritische tekens: de algemene betekenis van de zin lost meestal elke twijfel op.
Sommige zelfstandige naamwoorden die eindigen op -o, die in het enkelvoud mannelijk zijn, worden in het meervoud vrouwelijk grammaticaal geslacht en nemen het einde -a:
De onderstaande tabel vat de vorming van het meervoud samen voor Italiaanse zelfstandige naamwoorden die eindigen op -O:
singolare | plurale | |
maschile | femminile | |
-O | -ik | -ik |
-co, -go (parole piane) | -chi, -ghi | |
-co, -go (parole sdruccioli) | -ci, -gì | |
-io (benadrukt i) | -ìIk | |
-io (niet gespannen i) | -ik |