Definitieve artikelen Il en Lo in het vroege Italiaans

In het vroege Italiaans was het gebruik van verschillende vormen van het bepaalde lidwoord een beetje anders dan vandaag. Het formulier zie kwam vaker voor dan in het moderne Italiaans en werd ook in veel gevallen gebruikt il werd vervolgens gevraagd. Vandaag, zie gaat vooraf aan zelfstandige naamwoorden die beginnen met s impura (s + medeklinker), (lo Stato), z (lo zio), gn (lo gnomo), sc (lo sciocco), pn (lo pneumatico), ps (lo psicologo), X (lo xilofono), en met ik semiconsonantica (semivowel i) (lo iodio). Alle andere mannelijke zelfstandige naamwoorden die beginnen met een medeklinker worden voorafgegaan door het artikel il. In het vroege Italiaans echter de vorm il kan alleen worden gebruikt na een woord dat eindigt op een klinker en vóór een woord dat begint met een consonante semplice (eenvoudige medeklinker). In die gevallen kan het ook voorkomen in de gereduceerde vorm 'l. Hier zijn twee voorbeelden van Dante's Divine Comedy (meer specifiek van Inferno: Canto I:

m'avea di paura il cor compunto (verso 15);
Là, duif 'l sol tace (verso 60).

Echter, de vorm zie kan in beide gevallen worden gebruikt, aangezien het laatste geluid van de vorige woorden eindigt op klinkers en de eerste geluiden van de volgende woorden eindigen op eenvoudige medeklinkers. Het gebruik van dit formulier was met name verplicht aan het begin van een zin. Hier zijn enkele voorbeelden, opnieuw overgenomen uit Dante's Divine Comedy:

si volse een retro een rimirar zie passo (Inferno: Canto I, verso 26);
Tu se ' zie mio maestro (Inferno: Canto I, verso 85);
zie Giorno se n'andava (Inferno: Canto II, verso 1).

De verschillen in het gebruik van de artikelen zie en il kan als volgt worden samengevat: in het vroege Italiaans, zie werd vaker gebruikt en kon in alle gevallen worden gebruikt (zelfs als il was verwacht). In modern Italiaans il wordt vaker gevonden, en in tegenstelling tot in het vroege Italiaans, is er geen overlapping in het gebruik van de twee artikelen.

Hoe wordt Lo gebruikt in het hedendaagse Italiaans?

Het vroege gebruik van het artikel zie in plaats van il gaat verder in hedendaags Italiaans in bijwoordelijke zinnen zoals per lo più (grotendeels) en per lo meno (minstens). Een andere vorm die vandaag de dag nog steeds voorkomt (maar in zeer beperkt gebruik), is het meervoud li. Dit formulier wordt soms gevonden bij het aangeven van een datum, vooral in bureaucratische correspondentie: Rovigo, li marzo 23 1995. Sinds li is geen artikel dat tegenwoordig door de meeste Italianen wordt herkend, het is niet ongewoon om het verkeerd gespeld te zien met een accent, alsof het het bijwoord van plaats is lì. Natuurlijk zegt men tijdens het spreken Rovigo, il marzo 23 1995, terwijl het in het algemeen de voorkeur verdient om te schrijven 23 marzo 1995 (zonder het artikel).

In het Italiaans, het artikel, of een articolo determinativo (bepaald lidwoord), een articolo indeterminativo (onbepaald lidwoord), of een articolo partitivo (partitief artikel), heeft geen onafhankelijke lexicale betekenis in een zin. Het dient echter op verschillende manieren om het zelfstandig naamwoord te definiëren waaraan het is gekoppeld en waarmee het in geslacht en aantal moet overeenkomen. Als de spreker iets over een hond wil zeggen (bijvoorbeeld), moet hij eerst specificeren of de verklaring bedoeld is om naar alle klasleden te verwijzen (Il cane è il migliore amico dell'uomo.-Hond is de beste vriend van de mens.) Of een enkele persoon (Marco ha un cane pezzato.-Mark heeft een gevlekte hond). Het artikel, samen met andere delen van meningsuiting, bijvoorbeeld, aggettivi dimostrativi (questo riet-deze hond), (alcuni cani-sommige honden), of aggettivi qualificativi ( un bel cane-een mooie hond), vervult de belangrijke functie van het bepalen van de nominale groep.