Wie vond de sneeuwkanonnenmachine uit?

Sneeuw is per definitie "gekristalliseerde ijsdeeltjes die de fysieke integriteit en de kracht hebben om hun vorm te behouden." Het wordt normaal gesproken gecreëerd door Moeder Natuur, maar wanneer Moeder Natuur niet levert en commerciële skigebieden of filmmakers sneeuw nodig hebben, is dat wanneer sneeuwkanonnen stappen in.

De eerste machinaal gemaakte sneeuw

Door de mens veroorzaakte sneeuw begon als een ongeluk. Een laboratorium op lage temperatuur in Canada bestudeerde de effecten van rijpijs op de inname van een straalmotor in de jaren veertig. Onder leiding van Dr. Ray Ringer sproeiden de onderzoekers water in de lucht net voor de motorinlaat in een windtunnel, in een poging de natuurlijke omstandigheden te reproduceren. Ze hebben geen rijpijs gemaakt, maar ze hebben wel sneeuw gemaakt. Ze moesten de motor en de windtunnel herhaaldelijk uitschakelen om hem eruit te scheppen.

Pogingen om een ​​machine voor het maken van sneeuw op de markt te brengen, begonnen met Wayne Pierce, die in de jaren 40 actief was in de ski-industrie, samen met partners Art Hunt en Dave Richey. Samen vormden ze de Tey Manufacturing Company uit Milford, Connecticut in 1947 en verkochten ze een nieuw ski-ontwerp. Maar in 1949 werd Moeder Natuur gierig en het bedrijf werd hard getroffen door een daling van de skiverkoop vanwege een droge, sneeuwloze winter.

Wayne Pierce kwam op 14 maart 1950 met een oplossing. "Ik weet hoe ik sneeuw moet maken!" kondigde hij aan toen hij op die ochtend in maart aankwam. Hij had het idee dat als je druppels water door vrieslucht kon blazen, het water zou veranderen in bevroren zeshoekige kristallen of sneeuwvlokken. Met een verfspuitcompressor, een mondstuk en een tuinslang creëerden Pierce en zijn partners een machine die sneeuw maakte.

Het bedrijf kreeg een basisprocesoctrooi in 1954 en installeerde een paar van hun sneeuwkanonnen, maar ze kwamen niet ver in de sneeuw. Misschien waren ze meer geïnteresseerd in ski's dan in iets om op te skiën. De drie partners verkochten hun bedrijf en de patentrechten van de sneeuwmachine in 1956 aan de Emhart Corporation.

Het waren Joe en Phil Tropeano, eigenaren van de Larchmont Irrigation Company in Boston, die het Tey-patent kochten en begonnen met het maken en ontwikkelen van hun eigen sneeuwkanonnen uit het ontwerp van Pierce. En toen het idee om sneeuw te maken begon aan te slaan, begonnen Larchmont en de gebroeders Tropeano andere makers van sneeuwkanonnen aan te klagen. Het Tey-patent werd voor de rechtbank betwist en omvergeworpen op basis van het feit dat het Canadese onderzoek onder leiding van Dr. Ray Ringer voorafging aan het patent dat aan Wayne Pierce was verleend.

Een vlaag van patenten

In 1958 diende Alden Hanson een patent in voor een nieuw type sneeuwkanon, de fan-sneeuwmaker. Het eerdere patent van Tey was een perslucht- en watermachine en had zijn nadelen, waaronder veel lawaai en energie. De slangen zouden ook af en toe bevriezen en het was niet ongehoord voor de lijnen uit elkaar te blazen. Hanson ontwierp een sneeuwkanonnenmachine met behulp van een ventilator, deeltjeswater en het optionele gebruik van een kernvormend middel zoals vuildeeltjes. Hij kreeg een patent voor zijn machine in 1961 en wordt vandaag beschouwd als het baanbrekende model voor alle ventilatorsneeuwmachines. 

In 1969 diende een trio van uitvinders van Lamont Labs aan de Columbia University genaamd Erikson, Wollin en Zaunier een patent in voor nog een andere machine voor het maken van sneeuw. Bekend als het Wollin-patent, was het voor een speciaal ontwikkeld roterend ventilatorblad dat werd geraakt door water vanaf de achterkant, waardoor mechanisch verneveld water de voorkant verliet. Terwijl het water bevroor, werd het sneeuw.

De uitvinders creëerden vervolgens Snow Machines International, fabrikanten van de sneeuwkanonnenmachine op basis van dit Wollin-patent. Ze ondertekenden snel licentieovereenkomsten met de Hanson-patenthouder om een ​​inbreukgeschil met dat patent te voorkomen. Als onderdeel van de licentieovereenkomst werd SMI onderworpen aan inspectie door een Hanson-vertegenwoordiger. 

In 1974 werd een patent aangevraagd voor de Boyne Snowmaker, een geleide ventilator die de nucleator isoleerde naar de buitenkant van het kanaal en weg van de bulkwatermondstukken. De mondstukken waren boven de middellijn en op de stroomafwaartse rand van het kanaal geplaatst. SMI was de erkende fabrikant van de Boyne Snowmaker.

in 1978 dienden Bill Riskey en Jim VanderKelen een patent in voor een machine die bekend zou worden als de nucleator van Lake Michigan. Het omringde de bestaande nucleator met een watermantel. De Lake Michigan nucleator vertoonde geen van de bevriezingsproblemen waar eerdere fansneeuwmakers soms last van hadden. VanderKelen ontving in 1992 een patent op zijn Silent Storm Snowmaker, een ventilator met meerdere snelheden en een propellerblad in nieuwe stijl..