Tu quoque is een soort ad hominem argument waarin een beschuldigde een beschuldiging terugkeert naar zijn of haar aanklager, waardoor een logische denkfout ontstaat. In de Engelse taal functioneert de uitdrukking over het algemeen als een zelfstandig naamwoord, maar het wordt ook attributief gebruikt om andere zelfstandige naamwoorden te wijzigen, zoals in "een tu quoque-argument".
Uitspraak: tu-KWO-kway
Afleiding: Uit het Latijn voor "jij ook" of "jij bent een ander"
Ook bedoeld als:
"Het is duidelijk dat een tu-quokke reactie op een beschuldiging nooit de beschuldiging kan weerleggen. Overweeg het volgende:
Walter heeft misschien gelijk in zijn tegenbeschuldiging, maar dat bewijst niet dat de beschuldiging van Wilma onjuist is. "- Uit" Critical Thinking "van William Hughes en Jonathan Lavery
"Onlangs hebben we het verhaal van een Britse journalist belicht over de onderkant van de verrassende beklimming van Dubai. Sommigen in Dubai noemden fout, waaronder een schrijver die Britten eraan wil herinneren dat hun eigen land een donkere kant heeft. Immers, wat te denken van een land in welk een vijfde van de bevolking leeft in armoede? "- Van" Dubai's weerlegging " The New York Times, 15 april 2009
"De tu-quokke denkfout doet zich voor wanneer de een de ander beschuldigt van hypocrisie of inconsistentie om te voorkomen dat hij de positie van de ander serieus neemt. Bijvoorbeeld:
[Hier] begaat de dochter de tu quoque-drogreden. Ze verwerpt het argument van haar moeder omdat ze gelooft dat haar moeder hypocriet spreekt. Hoewel de moeder inderdaad inconsistent is, maakt dit haar argument niet ongeldig. "- Uit" Informele logische denkfouten: een korte handleiding "door Jacob E. Van Vleet
"Het tu quoque-argument of het" jij ook "-argument, volgens het bredere verhaal, kan worden omschreven als het gebruik van elk type argument om op soortgelijke wijze te reageren op het argument van een spreker. Met andere woorden, als een spreker een bepaald type gebruikt van argument, zeg een argument van analogie, dan kan de respondent zich omdraaien en datzelfde soort argument tegen de spreker gebruiken, en dit zou een tu quok-argument worden genoemd ... Dus opgevat, het tu quok-argument is een vrij brede categorie die omvatten andere soorten argumenten en ad hominem-argumenten. "- Uit" Ad Hominem Arguments "door Douglas N. Walton
'Van alle menselijke instincten is zelfs de drang om te zeggen' ik heb het je gezegd 'sterker dan de reactie die tu quoque wordt genoemd:' Kijk eens wie het zegt. ' Om over kinderen te oordelen, is het aangeboren ('Cathy zegt dat je haar chocolade hebt genomen,' Ja, maar ze heeft mijn pop gestolen '), en we groeien er niet uit ...
"Frankrijk heeft ertoe opgeroepen druk uit te oefenen op de Birmese junta in de Veiligheidsraad en via de EU, waar de ministers van Buitenlandse Zaken gisteren de kwestie bespraken. Als onderdeel van de push heeft het geprobeerd een recalcitrant Rusland in te schakelen dat zich misschien bewust is van Tsjetsjenië heeft geen grote wens om de interne aangelegenheden van iemand anders te bekritiseren, vandaar het antwoord van een Russische minister dat hij de volgende keer dat er rellen in Frankrijk zouden zijn, de zaak naar de VN zou verwijzen.
"Dit antwoord was meteen kinderachtig, irrelevant en waarschijnlijk zeer bevredigend." - Geoffrey Wheatcroft, The Guardian, 16 oktober 2007