Wat is de waarheid achter het verhaal van Anna Leonowens?

Hoeveel van het verhaal uit "The King and I" en "Anna and the King" is een nauwkeurige biografie van Anna Leonowens en het hof van koning Mongkut? Vertegenwoordigt de populaire cultuur nauwkeurig de historische realiteit van het levensverhaal van deze vrouw of van het koninkrijk van de geschiedenis van Thailand?

Populariteit van de twintigste eeuw

"Anna and the King", de 1999-versie van het verhaal van Anna Leonowens 'zes jaar aan het hof van Siam, is, net als de musical uit 1956 en de musical op het podium, beide getiteld "The King and I", gebaseerd op een roman uit 1944 , "Anna en de koning van Siam". Jodie Foster speelt in deze versie van Anna Leonowens. Een film uit 1946 "Anna and the King of Siam", ook gebaseerd op de roman van 1944, had aantoonbaar minder impact dan de laatste populaire versies van de tijd van Anna Leonowen in Thailand, maar maakte nog steeds deel uit van de evolutie van dit werk.

De roman van Margaret Landon uit 1944 kreeg de ondertitel 'The Famous True Story of a Splendid Wicked Oriental Court'. De ondertitel is duidelijk in de traditie van wat bekend staat als 'oriëntalisme' - de afbeelding van oosterse culturen, waaronder Aziatische, Zuid-Aziatische en Midden-Oosterse landen, als exotisch, onontwikkeld, irrationeel en primitief. (Orientalisme is een vorm van essentialisme: kenmerken toekennen aan een cultuur en ervan uitgaan dat ze deel uitmaken van de statische essentie van dat volk, in plaats van een cultuur die evolueert.)

"The King and I", een muzikale versie van het verhaal van Anna Leonowens, geschreven door componist Richard Rodgers en dramaturg Oscar Hammerstein, ging in maart 1951 in première op Broadway. De musical werd aangepast voor een film uit 1956. Yul Brynner speelde de rol van koning Mongkut van Siam in beide versies en verdiende hem zowel een Tony- als een Academy Award. 

Het is waarschijnlijk niet toevallig dat de nieuwere versies hiervan, van de roman uit 1944 tot de latere producties en films, kwamen toen de relatie tussen het westen en het oosten van groot belang was in het westen, toen de Tweede Wereldoorlog eindigde en de westerse beelden van wat "het Oosten" vertegenwoordigde, zou het idee van westerse superioriteit en het belang van westerse invloed in "voortschrijdende" Aziatische culturen kunnen versterken. Vooral de musicals kwamen op een moment dat de interesse van Amerika in Zuidoost-Azië toenam. Sommigen hebben gesuggereerd dat het onderliggende thema - een primitief Oost-koninkrijk geconfronteerd met en letterlijk geschoold door een rationeler, redelijker, opgeleid Westen - heeft bijgedragen aan de basis voor de groeiende betrokkenheid van Amerika in Vietnam.

Negentiende-eeuwse populariteit

Die roman uit 1944 is op zijn beurt gebaseerd op de herinneringen van Anna Leonowens zelf. Een weduwe met twee kinderen, schreef ze dat ze als gouverneur of tutor had gediend voor de vierenzestig kinderen van koning Rama IV of koning Mongkut. Toen ze terugkeerde naar het Westen (eerst de Verenigde Staten, later Canada), begon Leonowens, net als veel vrouwen vóór haar, te schrijven om zichzelf en haar kinderen te onderhouden.

In 1870, minder dan drie jaar na het verlaten van Thailand, publiceerde ze "The English Governess at the Siamese Court". De onmiddellijke ontvangst ervan moedigde haar aan om een ​​tweede deel van haar verhalen over haar tijd in Siam te schrijven, gepubliceerd in 1872 als "The Romance of the Harem" - duidelijk, zelfs in de titel, op basis van het gevoel van het exotische en sensationele dat de publiek lezen. Haar kritiek op de slavernij leidde tot haar populariteit, vooral in New England in die kringen die abolitionisme in Amerika hadden gesteund.

onjuistheden

De filmversie uit 1999 van de dienst van Anna Leonowens in Thailand, die zichzelf een 'waargebeurd verhaal' noemde, werd door de Thaise regering aangeklaagd wegens onnauwkeurigheden.

Dat is echter niet nieuw. Toen Leonowens haar eerste boek publiceerde, antwoordde de koning van Siam, via zijn secretaresse, met de verklaring dat zij "door haar uitvinding heeft geleverd wat niet in haar geheugen ligt".

Anna Leonowens bevatte in haar autobiografische werken details over haar leven en wat er om haar heen gebeurde, waarvan veel historici nu geloven dat ze niet waar waren. Historici geloven bijvoorbeeld dat ze in 1831 in India werd geboren, niet in 1834 in Wales. Ze werd aangenomen om Engels te onderwijzen, niet als een gouverneur. Ze bevatte een verhaal over een gemalin en monnik die publiekelijk werd gemarteld en vervolgens verbrand, maar niemand anders, inclusief veel buitenlandse inwoners van Bangkok, vertelde over een dergelijk incident.

Controversieel vanaf het begin, blijft dit verhaal toch bloeien: contrast tussen oud en nieuw, Oost en West, patriarchaat met vrouwenrechten, vrijheid en slavernij, feit gemengd met overdrijving of zelfs fictie.

Meer informatie over Anna Leonowens

Als je meer diepgaande informatie wilt over de verschillen tussen het verhaal van Anna Leonowens, zoals verteld in haar eigen memoires of in de fictieve voorstellingen van haar leven in Thailand, hebben verschillende auteurs het bewijsmateriaal verzameld om de zaak zowel voor haar overdrijvingen te verdedigen en verkeerde voorstellingen, en het interessante en ongewone leven dat ze heeft geleefd. Alfred Habegger's wetenschappelijke studie 2014 "Masked: The Life of Anna Leonowens, Schoolmistress at the Court of Siam"(gepubliceerd door de University of Wisconsin Press) is waarschijnlijk het best onderzocht. Susan Morgan's biografie van 2008 "Bombay Anna: The Real Story and Remarkable Adventures of the King and I Governess"bevat ook veel onderzoek en een boeiend verhaal. Beide accounts bevatten ook het verhaal van recentere populaire afbeeldingen van het verhaal van Anna Leonowens, en hoe die afbeeldingen aansluiten bij politieke en culturele trends.