Wat is de 'Ladder of Love' in Plato's 'Symposium'?

De "ladder van de liefde" komt in de tekst voor Symposium (c. 385-370 v.Chr.) door de oude Griekse filosoof Plato. Het gaat over een wedstrijd op een mannenbanket, met spontane filosofische toespraken ter ere van Eros, de Griekse god van liefde en seksueel verlangen. Socrates vatte de toespraken van vijf van de gasten samen en vertelde vervolgens over de leer van een priesteres, Diotima. De ladder is een metafoor voor de beklimming die een minnaar zou kunnen maken, van puur fysieke aantrekkingskracht tot iets moois, als een mooi lichaam, de laagste sport, tot daadwerkelijke contemplatie van de Vorm van Schoonheid zelf.

Diotima brengt de etappes in deze beklimming in kaart in termen van wat voor soort mooi ding de minnaar verlangt en wordt aangetrokken.

1. Een bijzonder mooi lichaam. Dit is het uitgangspunt, wanneer liefde, die per definitie een verlangen is naar iets dat we niet hebben, eerst wordt opgewekt door het zien van individuele schoonheid.
2. Allemaal prachtige lichamen. Volgens de standaard platonische leer delen alle mooie lichamen iets gemeen, iets dat de minnaar uiteindelijk gaat herkennen. Wanneer hij dit herkent, gaat hij verder dan een passie voor een bepaald lichaam.
3. Mooie zielen. Vervolgens komt de minnaar tot het besef dat spirituele en morele schoonheid veel belangrijker is dan fysieke schoonheid. Dus zal hij nu verlangen naar het soort interactie met nobele karakters dat hem zal helpen een beter persoon te worden.
4. Mooie wetten en instellingen. Deze worden gecreëerd door goede mensen (mooie zielen) en zijn de voorwaarden die morele schoonheid bevorderen.
5. De schoonheid van kennis. De minnaar richt zijn aandacht op allerlei soorten kennis, maar vooral op het einde van het filosofische begrip. (Hoewel de reden voor deze wending niet wordt vermeld, is het vermoedelijk omdat filosofische wijsheid de basis is voor goede wetten en instellingen.)
6. Schoonheid zelf - dat wil zeggen de vorm van het mooie. Dit wordt beschreven als "een eeuwige schoonheid die noch komt noch gaat, die noch bloeit noch vervaagt". Het is de essentie van schoonheid, 'van zichzelf en van zichzelf in een eeuwige eenheid.' En elk bijzonder mooi ding is mooi vanwege de connectie met deze vorm. De minnaar die de ladder is opgevaren, begrijpt de vorm van schoonheid in een soort visie of openbaring, niet door woorden of op de manier waarop andere soorten meer gewone kennis bekend zijn.

Diotima vertelt Socrates dat als hij ooit de hoogste trede op de ladder zou bereiken en de vorm van schoonheid zou overwegen, hij nooit meer zou worden verleid door de fysieke aantrekkingskracht van mooie jongeren. Niets kan het leven meer de moeite waard maken om te leven dan te genieten van dit soort visie. Omdat de vorm van schoonheid perfect is, zal het perfecte deugd inspireren bij degenen die erover nadenken.

Dit verslag van de ladder van liefde is de bron voor het vertrouwde begrip 'platonische liefde', waarmee het soort liefde wordt bedoeld dat niet tot uitdrukking komt in seksuele relaties. De beschrijving van de beklimming kan worden gezien als een verslag van sublimatie, het proces van het transformeren van de ene soort impuls in een andere, meestal een die als "hoger" of waardevoller wordt beschouwd. In dit geval wordt het seksuele verlangen naar een mooi lichaam gesublimeerd in een verlangen naar filosofisch begrip en inzicht.