Wat is de Black Power-beweging?

De term "Black Power" verwijst naar zowel een politieke slogan die populair werd tussen de jaren 1960 en 1980, evenals de verschillende ideologieën gericht op het bereiken van zelfbeschikking voor zwarte mensen. Het werd populair in de Verenigde Staten, maar de slogan, samen met componenten van de Black Power Movement, is naar het buitenland gereisd.

Origins

Na het neerschieten van James Meredith in de March Against Fear, hield de Student Geweldloze Coördinatiecommissie (invloedrijk binnen de Civil Rights Movement) op 16 juni 1966 een toespraak. Daarin verklaarde Kwame Ture (Stokely Carmichael):

Dit is de 27e keer dat ik ben gearresteerd en ik ga niet meer naar de gevangenis! De enige manier waarop we kunnen voorkomen dat die blanke mannen ons whuppin 'is door over te nemen. Wat we nu gaan zeggen is 'Black Power!'

Dit was de eerste keer dat Black Power als politieke slogan werd gebruikt. Hoewel wordt gedacht dat de uitdrukking is ontstaan ​​in Richard Wright's boek uit 1954, "Black Power", was het in Ture's speech dat "Black Power" opkwam als een strijdkreet, een alternatief voor meer gehumeurde slogans zoals "Freedom Now!" In dienst van geweldloos groepen zoals Martin Luther King, de Southern Christian Leadership Conference van Jr..

Tegen 1966 geloofden veel zwarte mensen dat de focus van de Civil Rights Movement op desegregatie niet onderzocht hoe Amerika zwarte mensen al generaties lang had verzwakt en vernederd - economisch, sociaal en cultureel. Vooral jonge zwarte mensen waren het trage tempo van de Civil Rights Movement moe geworden. 'Black Power' werd symbolisch voor de nieuwe golf van de zwarte vrijheidsstrijd die brak uit eerdere tactieken gericht op de kerk en de 'geliefde gemeenschap' van King.

Black Power-beweging

Malcolm X

Breng de vrijheid van deze mensen op alle mogelijke manieren tot stand. Dat is ons motto. We willen op alle mogelijke manieren vrijheid. We willen gerechtigheid op alle mogelijke manieren. We willen gelijkheid op alle mogelijke manieren.

De Black Power Movement begon in de jaren 1960 en ging door tot de jaren 1980. Hoewel de beweging meerdere tactieken had, van geweldloosheid tot proactieve verdediging, was het doel om de ideologische ontwikkelingen van Black Power tot leven te brengen. Activisten concentreerden zich op twee hoofdprincipes: zwarte autonomie en zelfbeschikking. De beweging begon in Amerika, maar door de eenvoud en universaliteit van de slogan kon deze wereldwijd worden toegepast, van Somalië tot Groot-Brittannië.

De hoeksteen van de Black Power Movement was de Black Panther Party voor zelfverdediging. De Black Panther Party, opgericht in oktober 1966 door Huey Newton en Bobby Seale, was een revolutionaire socialistische organisatie. De Panthers stonden bekend om hun Ten-Point Platform, de ontwikkeling van gratis ontbijtprogramma's (die later door de overheid werden gebruikt voor de ontwikkeling van WIC), en hun aandringen op het vermogen van zwarte mensen om zichzelf te verdedigen. De partij werd zwaar getroffen door het FBI-surveillanceprogramma COINTELPro, wat leidde tot de dood of gevangenschap van veel zwarte activisten.

Terwijl de Black Panther Party begon met zwarte mannen als hoofden van de beweging en bleef worstelen met misogynoir (misogyny gericht op zwarte vrouwen) gedurende het hele bestaan, de vrouwen in de partij waren invloedrijk en maakten hun stem te horen over vele kwesties. Bekende activisten in de Black Power-beweging waren Elaine Brown (de eerste voorzitter van de Black Panther Party), Angela Davis (leider van de Communistische Partij VS) en Assata Shakur (een lid van het Black Liberation Army). Alle drie van deze vrouwen waren het doelwit van de Amerikaanse overheid voor hun activisme. Hoewel de Black Power Movement eind jaren zeventig achteruitging, vanwege de meedogenloze vervolging van de betrokkenen (zoals Freddy Hampton), heeft het een blijvende impact op de zwarte Amerikaanse kunst en cultuur.

Black Power-definitie in kunst en cultuur

Kwame Ture

We moeten stoppen ons te schamen dat we zwart zijn. Een brede neus, dikke lip en luierhaar zijn wij en we gaan dat mooi noemen, of ze het nu leuk vinden of niet.

Black Power was meer dan alleen een politieke slogan - het introduceerde een verandering in de algemene zwarte cultuur. De beweging 'Black is Beautiful' verving traditionele zwarte stijlen zoals kostuums en gepermanent haar door nieuwe, unapologically zwarte stijlen, zoals volledige afros en de ontwikkeling van 'soul'.

De Black Arts Movement, mede opgericht door Amiri Baraka, bevorderde de autonomie van zwarte mensen door hen aan te sporen hun eigen tijdschriften, tijdschriften en andere geschreven publicaties te maken. Veel vrouwelijke schrijvers, zoals Nikki Giovanni en Audre Lorde, hebben bijgedragen aan de Black Arts Movement door thema's als zwarte vrouwelijkheid, liefde, stedelijke strijd en seksualiteit in hun werk te onderzoeken.

De effecten van Black Power als politieke slogan, beweging en vorm van culturele expressie leven voort in de huidige Movement for Black Lives. Veel van de hedendaagse zwarte activisten putten uit de werken en theorieën van Black Power-activisten, zoals het Black Panther's Ten-Point Platform om zich te organiseren rond het beëindigen van politie-brutaliteit.