Wat is resolutie in de literatuur?

In een literatuurwerk is de oplossing het deel van de plot van het verhaal waar het grootste probleem wordt opgelost of uitgewerkt. De resolutie treedt op na de vallende actie en is meestal waar het verhaal eindigt. Een andere term voor de resolutie is "dénouement", die afkomstig is van de Franse term dénoué, wat betekent "losmaken".

De dramatische structuur van een verhaal, of het nu een Griekse tragedie is of een Hollywood-kaskraker, bevat meestal verschillende elementen. Gustav Freytag, een Duitse schrijver, identificeerde vijf essentiële elementen - expositie, stijgende actie, climax, dalende actie en ontknoping - die samen de 'dramatische boog' van een verhaal vormen. Deze elementen kunnen worden uitgezet op een grafiek, bekend als de piramide van Freytag, met het hoogtepunt op de top.

De linkerkant van de kaart, inclusief de expositie en de stijgende actie, vertegenwoordigt de achtergrondinformatie en de gebeurtenissen die naar de climax bouwen, het punt van het grootste belang in het verhaal en het punt waar de hoofdpersoon typisch een dramatische verandering of omkering ondergaat van lot. De rechterkant van de grafiek, inclusief de vallende actie en de ontknoping, is wat volgt op de climax. Dit is het deel van het verhaal waar conflicten worden opgelost en spanning wordt losgelaten. Vaak is er een soort catharsis, een emotionele ontlading die voldoening schenkt aan de lezer.

Tijdens de ontknoping, of oplossing, worden vragen en mysteries die zich tijdens het verhaal voordoen meestal - hoewel niet altijd - beantwoord en uitgelegd. Alle complete verhalen hebben een resolutie, zelfs als de auteur niet alle details aan de lezer prijsgeeft.

Voorbeelden van resoluties

Omdat elk verhaal een resolutie heeft - of het verhaal nu wordt verteld via een boek, een film of een toneelstuk - voorbeelden van resoluties zijn alomtegenwoordig. De onderstaande voorbeelden helpen de rol van de resolutie binnen de grotere dramatische boog verklaren.

In J.M. Barrie's "Peter Pan" nodigt de titulaire held - een jonge jongen die van avontuur houdt en nooit oud wordt - een groep Londense kinderen uit om het fictieve eiland Neverland te bezoeken, een magische plek voor piraten en zeemeerminnen. De rijzende actie van het verhaal bestaat uit de vele avonturen van de kinderen, die uitmonden in een gevecht tussen Peter Pan en een piraat met één hand, de gevreesde Captain Hook.

Nadat Peter Captain Hook heeft verslagen, neemt hij de controle over het piratenschip en vaart het terug naar Londen, waar Wendy en de andere kinderen naar hun huis terugkeren. Deze resolutie brengt het verhaal terug naar waar het begon, de kinderen veilig en knus in hun bed, weg van schade. Ze hebben veel geleerd van hun ervaring en zijn er voor veranderd, maar het verhaal heeft een punt van stilstand bereikt, nadat het alle problemen en conflicten had opgelost die door de opkomende actie waren ontstaan.

Een veel verschillende resolutie treedt op in George Orwell's "1984". Deze dystopische roman, gepubliceerd in 1949, vertelt het verhaal van Winston Smith, een overheidsmedewerker wiens nieuwsgierigheid naar de werking van de regerende partij tot grote problemen en ellende leidde. Tegen het einde van het boek is Winston een vijand van de staat, en nadat hij door de Gedachte Politie is gevangengenomen, wordt hij naar kamer 101 gestuurd, een martelkamer waar slachtoffers worden geconfronteerd met hun ergste angsten. Bij het vooruitzicht om in een kooi met ratten te worden geplaatst, wordt Winston overweldigd door paniek en angst. Zijn geest gebroken, hij verraadt eindelijk zijn geliefde, Julia, en laat zijn laatste beetje menselijkheid achter in een laatste kreet van overgave. "Doe het aan Julia!" roept hij, smekend om vrijgelaten te worden. Dit is het hoogtepunt van de roman, het punt waarop Winston een onomkeerbare beslissing neemt, een beslissing die een fundamentele verandering in zijn karakter markeert.

Later, na zijn vrijlating, zit hij alleen in een café. Hij is niet langer een vijand van de staat, een tegenstander van de mysterieuze leider die bekend staat als Big Brother. Hij is een heel andere man:

"Twee gin-geurende tranen druppelden langs zijn wangen. Maar het was goed, alles was in orde, de strijd was afgelopen. Hij had de overwinning over zichzelf gewonnen. Hij hield van Big Brother."

Het verhaal eindigt op een ondubbelzinnige toon. Het is in zekere zin een klassieke resolutie, waarbij elk mysterie over waar Winstons loyaliteit ligt wordt weggenomen. De man is volledig verslagen, en alle spanning die de roman heeft voortgestuwd, wordt vrijgegeven. Het is niet langer de vraag of Winston de waarheid zal ontdekken of dat de partij hem eerst zal stoppen. Tegen het einde hebben we het antwoord.