Wat is recursie in Engelse grammatica?

Herhaling is het herhaalde opeenvolgende gebruik van een bepaald type taalkundig element of grammaticale structuur. Ook wel genoemd taalkundige recursie.

Recursie is ook eenvoudiger omschreven als de mogelijkheid om een ​​component in een andere component van dezelfde soort te plaatsen.

Er wordt gezegd dat een taalkundig element of een grammaticale structuur die herhaaldelijk in een reeks kan worden gebruikt recursieve.

Voorbeelden en observaties

• "Als je nu een aarden huis bouwt, denk dan aan het wonder op je gezicht achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-geweldig- achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter-achter kleinkind! "(Ianto Evans, Michael G. Smith en Linda Smiley, The Hand-Sculpted House: A Philosophical and Practical Guide to Building a Cob Cottage. Chelsea Green, 2002)
• "Sommige ... aanhangsels zijn mild recursief: opnieuw schrijven, anti-anti-oorlog, betovergrootmoeder. Dit type morfologische herhaling (waar dezelfde affixale vorm wordt herhaald zonder tussenkomende morfemen) lijkt uniek te zijn voor deze functionele categorie in alle talen, hoewel de meeste ... affixen niet recursief zijn. "(Edward J. Vajda," Referential and Grammatical Function in Morphological Typology. " Taalverscheidenheid en taaltheorieën, ed. door Zygmunt Frajzyngier, Adam Hodges en David S. Rood. John Benkamins, 2005)
• "Hij kan een brief van u aan haar en dan een van haar aan u en dan een van u aan haar en dan een van haar aan u en dan een van u aan haar en dan een ..." (P.G. Wodehouse, Bedankt, Jeeves, 1934)
• "Maakte niet uit of de fe-fe een was VP, VIP, vrouw die thuis blijft, zijn vrouw, zijn zus, een minnaar, een werknemer, een medewerker, een groupie, een tegenhanger, slim, fijn, dom, lelijk, dom en lelijk, een model, een hoer, een christen, zijn beste vriend of zijn moeder."(Mary B. Morrison, Hij is gewoon een vriend. Kensington, 2003) 

(4a) De tijger is een groot, fel carnivoor.
(4b) Hij was een lang, knap, geestig dokter.
(4c) Dat waren ze inktzwart, stoffig, grijs oud mannen.

• "Het feit dat Engels op deze manier meer dan één adjectief in een reeks toestaat, is een voorbeeld van een meer algemeen kenmerk van talen dat taalkundigen noemen herhaling. In het Engels zijn prenominale bijvoeglijke naamwoorden recursief. Eenvoudig gezegd betekent dit dat prenominale bijvoeglijke naamwoorden kunnen worden 'gestapeld', waarbij verschillende opeenvolgend in een string verschijnen, waarbij elk van hen een eigenschap aan het zelfstandig naamwoord toeschrijft. In principe is er geen limiet aan het aantal bijvoeglijke naamwoorden dat een zelfstandig naamwoord kan wijzigen. Of beter, er is geen grammaticale limiet. "(Martin J. Endley, Taalkundige perspectieven op Engelse grammatica: een gids voor EFL-leraren. Informatietijdperk, 2010)

Een stapel kommen

"In Engels, herhaling wordt vaak gebruikt om uitdrukkingen te maken die de betekenis van een van de elementen van de zin wijzigen of wijzigen. Bijvoorbeeld om het woord te nemen nagels en geef het een meer specifieke betekenis, we zouden een object-relatieve clausule zoals kunnen gebruiken die Dan heeft gekocht, als in

Geef me de nagels die Dan heeft gekocht.

In deze zin de relatieve bijzin die Dan heeft gekocht (die zou kunnen worden gepolijst als Dan kocht de nagels) is opgenomen in een grotere zelfstandig naamwoord zin: de nagels (die Dan heeft gekocht (de nagels)). Dus de relatieve bijzin is genest in een grotere zin, een beetje zoals een stapel schalen. "(Matthew J. Traxler, Inleiding tot psycholinguïstiek: taalwetenschap begrijpen. Wiley-Blackwell, 2012)

Recursie en oneindigheid

"[Eén] factor die taalkundigen aanmoedigt te geloven dat menselijke talen oneindige verzamelingen zijn, komt voort uit een verondersteld verband tussen taalcreativiteit en de oneindige kardinaliteit van talen. Merk bijvoorbeeld deze verklaring op van [Noam] Chomsky (1980: 221-222) :

... de regels van de grammatica moeten op een bepaalde manier herhalen om een ​​oneindig aantal zinnen te genereren, elk met zijn specifieke klank, structuur en betekenis. We maken voortdurend gebruik van deze 'recursieve' eigenschap van grammatica in het dagelijks leven. We construeren nieuwe zinnen vrij en gebruiken ze bij passende gelegenheden ...

Hij suggereert dat we nieuwe zinnen moeten gebruiken omdat we nieuwe zinnen maken herhaling, dus de grammatica moet oneindig veel zinnen genereren. Let ook op de opmerking van Lasnik (2000: 3) dat 'het vermogen om nieuwe zinnen te produceren en te begrijpen intuïtief verband houdt met het begrip oneindigheid'.

• "Niemand zal ontkennen dat mensen een prachtige, zeer flexibele reeks van taalvaardigheden hebben. Deze vaardigheden zijn niet alleen een kwestie van verbaal kunnen reageren op nieuwe omstandigheden, maar in staat zijn nieuwe stellingen te formuleren en opnieuw uit te drukken bekende proposities op nieuwe manieren. Maar oneindigheid van de verzameling van alle grammaticale uitdrukkingen is niet nodig of voldoende om taalkundige creativiteit te beschrijven of te verklaren ... De oneindigheid van menselijke talen is niet onafhankelijk vastgesteld - en zou dat ook niet kunnen zijn. bewering die kan worden gebruikt om het idee te ondersteunen dat de eigenschappen van de menselijke taal moeten worden verklaard via generatieve grammatica's met recursie. Het vaststellen van een generatieve grammatica betekent hoe dan ook geen oneindigheid voor de gegenereerde taal, zelfs als er recursie aanwezig is in het regelsysteem. " (Geoffrey K. Pullum en Barbara C. Scholz, "Recursion and the Infinitude Claim." Recursie en menselijke taal, ed. door Harry Van Der Hulst. Walter de Gruyter, 2010)