Wat is neurolinguïstiek?

De interdisciplinaire studie van taalverwerking in de hersenen, met de nadruk op de verwerking van gesproken taal wanneer bepaalde delen van de hersenen beschadigd zijn. Het wordt ook wel genoemd neurologische taalkunde.

Het journaal Hersenen en taal biedt deze beschrijving van Neurolinguistics: "menselijke taal of communicatie (spraak, gehoor, lezen, schrijven of non-verbale modaliteiten) gerelateerd aan elk aspect van de hersenen of hersenfunctie" -Elisabeth Ahlsén in Inleiding tot neurolinguïstiek.

In een baanbrekend artikel gepubliceerd in Studies in de taalkunde in 1961 karakteriseerde Edith Trager neurolinguïstiek als "een veld van interdisciplinaire studie dat geen formeel bestaan ​​heeft. Het onderwerp ervan is de relatie tussen het menselijke zenuwstelsel en de taal" ("The Field of Neurolinguistics"). Sindsdien is het veld snel geëvolueerd.

Voorbeeld

"Het primaire doel van het gebied van neurolinguïstiek is het begrijpen en verklaren van de neurologische basis van taal en spraak, en het karakteriseren van de mechanismen en processen die betrokken zijn bij taalgebruik. De studie van neuorolinguïstiek is breed opgezet; het omvat taal- en spraakstoornissen in de volwassen afasie en bij kinderen, evenals leesstoornissen en de lateralisatie van functie in verband met taal- en spraakverwerking. "
(Shari R. Baum en Sheila E. Blumstein, "Afasie: psycholinguïstische benaderingen." International Encyclopedia of Linguistics, 2e ed., Uitgegeven door William Frawley. Oxford University Press, 2003)

Het interdisciplinaire karakter van neurolinguïstiek

"Met welke disciplines moet rekening worden gehouden Neurolinguistics? Hersenen en taal stelt dat zijn interdisciplinaire focus de gebieden taalkunde, neuroanatomie, neurologie, neurofysiologie, filosofie, psychologie, psychiatrie, spraakpathologie en informatica omvat. Deze disciplines zijn misschien het meest betrokken bij neurolinguïstiek, maar verschillende andere disciplines zijn ook zeer relevant omdat ze hebben bijgedragen aan theorieën, methoden en bevindingen in de neurolinguïstiek. Ze omvatten neurobiologie, antropologie, chemie, cognitieve wetenschappen en kunstmatige intelligentie. Zo zijn de geesteswetenschappen en de medische, natuurlijke en sociale wetenschappen, evenals technologie allemaal vertegenwoordigd. "
(Elisabeth Ahlsén, Inleiding tot neurolinguïstiek. John Benjamins, 2006)

Co-evolutie van taal en de hersenen

"Het is onbetwistbaar, althans in wetenschappelijke kringen, dat het menselijk brein een zeer snelle groei heeft doorgemaakt in de recente evolutie. Het brein is in minder dan een miljoen jaar in omvang verdubbeld. De oorzaak van deze 'weggelopen' groei (Wills, 1993) is een kwestie van gissen en eindeloos debat. Er is een sterk argument dat de uitbreiding van de hersenen een gevolg was van de ontwikkeling van gesproken taal en het overlevingsvoordeel dat het bezit van een taal met zich meebrengt. De gebieden van de hersenen die de grootste ontwikkeling hebben ondergaan, verschijnen specifiek geassocieerd worden met taal: de frontale lobben en de kruising van de pariëtale, occipitale en temporale lobben (de POT-kruising ...). " (John C. L. Ingram, Neurolinguïstiek: een inleiding tot gesproken taalverwerking en de stoornissen ervan. Cambridge University Press, 2007)

Neurolinguïstiek en onderzoek bij spraakproductie

"De aard van neurolinguïstische programma's heeft de afgelopen jaren veel onderzoek aangetrokken, vooral met betrekking tot spraakproductie. Het is bijvoorbeeld duidelijk dat de hersenen geen motorcommando's een segment tegelijk uitvoeren ... Als we het geheel beschouwen bereik van factoren die de timing van spraakgebeurtenissen beïnvloeden (zoals ademhalingssnelheid, de beweging en coördinatie van de articulatoren, het begin van stembandtrillingen, de locatie van stress en de plaatsing en duur van pauzes), is het duidelijk dat een zeer geavanceerd controlesysteem moet worden gebruikt, anders zou spraak degenereren tot een onregelmatige, ongeorganiseerde reeks geluiden. Het wordt nu erkend dat veel gebieden van de hersenen betrokken zijn: met name het cerebellum en de thalamus staan ​​erom bekend dat ze de cortex helpen bij het trainen deze controle. Maar het is nog niet mogelijk om een ​​gedetailleerd model van neurolinguïstische werking te construeren dat rekening houdt met alle spraakproductievariabelen. " (David Crystal, De Cambridge Encyclopedia of Language, 3e ed. Cambridge University Press, 2010)