Wat houdt inbedden in grammatica in?

In generatieve grammatica, inbedding is het proces waarbij één clausule is opgenomen (ingebed) in een andere. Dit wordt ook wel genoemd nesting. Meer in het algemeen verwijst inbedding naar de opname van elke taaleenheid als onderdeel van een andere eenheid van hetzelfde algemene type. Een ander belangrijk type inbedding in de Engelse grammatica is ondergeschiktheid.

Voorbeelden en observaties

Clausules die op zichzelf staan, staan ​​bekend als root, matrix, of hoofdbepalingen. In sommige zinnen kunnen er echter meerdere clausules zijn. De volgende zinnen bevatten elk twee clausules:

• Wanda zei dat Lydia zong.

In deze zin heb je de basiszin: [Wanda zei dat Lydia zong], waarin de secundaire clausule [die Lydia zong] is ingebed.  

• Arthur wil dat Amanda stemt.

In deze zin is de clausule [Amanda om te stemmen], die het onderwerp Amanda heeft en het predikaat [om te stemmen], ingebed in de hoofdzin [Arthur wil dat Amanda stemt].

Beide voorbeelden van clausules in clausules zijn ingesloten clausules.

De volgende voorbeelden illustreren drie soorten ingebedde clausules. Merk op dat de ingesloten clausules vetgedrukt zijn en dat elke matrixclausule ook een hoofdclausule is. Je zult ook zien dat de ingesloten clausules op een of andere manier zijn gemarkeerd. Bijvoorbeeld door de initiaal wie dat, of wanneer:

• Relatieve clausule: de jongen wie kwam is zijn neef. (wie kwam)
• Naamwoordbepaling: ik heb het hem verteld dat ik zou gaan. (dat ik zou gaan
• Bijwoordclausule: Hij ging weg toen de bel ging. (wanneer de bel ging)

Goede inbedding versus slechte inbedding

Een manier voor een schrijver of spreker om een ​​zin uit te breiden is door het gebruik van inbedden. Wanneer twee clausules een gemeenschappelijke categorie delen, kan de ene vaak in de andere worden ingebed. Bijvoorbeeld:

• Norman bracht het deeg. Mijn zus was het vergeten.

wordt

• Norman bracht het gebak dat mijn zus was vergeten.

Tot nu toe, zo goed. Rechtsaf? Problemen ontstaan ​​meestal wanneer mensen overboord gaan. Als u uitgebreide insluitingen toevoegt met een groot aantal optionele categorieën, kunt u uw zin laten zinken:

• Norman bracht het gebak dat mevrouw Philbin gisteren had gebakken voor haar oom Mortimer, die bleek allergisch te zijn voor walnoten, dus mijn zus ging het uit haar handen nemen, maar ze vergat het op te pakken en te brengen.

In plaats van alles in één zin samen te persen, zou een goede schrijver deze stellingen waarschijnlijk in twee of meer zinnen uitdrukken:

• Mevrouw Philbin bakte gisteren voor haar oom Mortimer, maar het bleek dat hij allergisch was voor walnoten. Mijn zus zou het haar uit handen nemen, maar ze vergat het op te pakken, dus Norman bracht het.

Natuurlijk gebruiken sommige zeer beroemde schrijvers dit soort "overbelasting van de zin" als een literair construct dat inherent is aan hun persoonlijke schrijfstijl. William Faulkner vestigde een wereldrecord met een enkele zin die in totaal 1.288 woorden en zoveel clausules bevatte, dat het de hele dag zou kunnen duren om ze te tellen. Andere opmerkelijke schrijvers die overdreven meesters waren, waren F. Scott Fitzgerald, Virginia Woolf, Samuel Becket en Gabriel García Márquez. Hier is een goed voorbeeld van "Rabbit Run" van John Updike:

"Maar toen waren ze getrouwd (ze voelde zich vreselijk dat ze eerder zwanger was geweest, maar Harry had al een tijdje over het huwelijk gesproken en lachte in elk geval toen ze hem begin februari vertelde over het missen van haar menstruatie en zei Geweldig dat ze verschrikkelijk bang was en hij zei Geweldig en tilde haar op, legde zijn armen onder haar billen en tilde haar op alsof je een kind zou zijn, hij kon zo geweldig zijn als je het niet verwachtte op een manier die belangrijk leek dat je niet verwachtte dat er zoveel leuk in hem was kon niemand uitleggen dat ze zo bang was geweest om zwanger te zijn en hij maakte haar trots) ze waren getrouwd nadat ze haar tweede menstruatie in maart had gemist en ze was nog steeds een beetje onhandige, duistere Janice Springer en haar man was een verwaande sukkel die nergens goed voor was, zei papa en het gevoel alleen te zijn smolt een beetje met een klein drankje. "

bronnen

• Carnie, Andrew. "Syntaxis: een generatieve introductie." Wiley, 2002
• Wardhaugh, Ronald. "Inzicht in Engelse grammatica: een taalkundige benadering." Wiley, 2003
• Young, Richard E .; Becker, Alton L .; Pike, Kenneth L. "Retoriek: ontdekking en verandering." Harcourt, 1970
• Updike, John. "Konijn, rennen." Alfred A. Knopf, 1960