Wat is drama? Literaire definitie en voorbeelden

In de literatuur is een drama de weergave van fictieve of niet-fictieve gebeurtenissen door het uitvoeren van een geschreven dialoog (proza ​​of poëzie). Drama's kunnen worden uitgevoerd op het podium, op film of op de radio. Drama's worden meestal genoemd Toneelstukken, en hun makers staan ​​bekend als 'toneelschrijvers' of 'dramaturisten'. 

Uitgevoerd sinds de dagen van Aristoteles (ca. 335 v.Chr.), Komt de term 'drama' van de Griekse woorden δρᾶμα (een handeling, een toneelstuk) en δράω (handelen, actie ondernemen). De twee iconische maskers van drama - het lachende gezicht en het huilende gezicht - zijn de symbolen van twee van de oude Griekse muzen: Thalia, de Muse of comedy en Melpomene, de Muse of tragedie.

Wat maakt drama zo dramatisch? 

Om hun toneelstukken dramatisch te maken, proberen toneelschrijvers het gevoel van spanning en anticipatie van het publiek geleidelijk op te bouwen naarmate het verhaal zich ontwikkelt. Dramatische spanning neemt toe terwijl het publiek zich blijft afvragen "Wat gebeurt er daarna?" En anticipeert op de resultaten van die evenementen. In een mysterie bouwt zich bijvoorbeeld dramatische spanning op gedurende het hele plot totdat een opwindende of onverwachte climax wordt onthuld.

Dramatische spanning gaat erom het publiek te laten raden. In de oude Griekse tragedie Oedipus de koning, zal Oedipus er ooit achter komen dat hij, door zijn vader te doden en met zijn moeder te slapen, de pest had veroorzaakt die zijn stad verwoestte, en wat zal hij eraan doen als hij dat doet? In Shakespeare's Gehucht, zal Prins Hamlet ooit de dood van zijn vader wreken en zijn vervelende geest en visioenen van drijvende dolken kwijt raken door de antagonist Claudius van het stuk te vermoorden?

Drama's zijn sterk afhankelijk van gesproken dialogen om het publiek op de hoogte te houden van de gevoelens, persoonlijkheden, motivaties en plannen van de personages. Aangezien het publiek personages in een drama ziet die hun ervaringen uitleven zonder enige verklarende opmerkingen van de auteur, creëren toneelschrijvers vaak dramatische spanning door hun personages soliloquies en opzij te laten leveren.

Soorten drama

Dramatische uitvoeringen worden over het algemeen ingedeeld in specifieke categorieën op basis van de stemming, toon en acties die in de plot worden weergegeven. Enkele populaire soorten drama zijn onder meer:

• Komedie: Komedies zijn lichter van toon, bedoeld om het publiek aan het lachen te brengen en komen meestal tot een goed einde. Komedies brengen ongebruikelijke personages in ongewone situaties waardoor ze grappige dingen doen en zeggen. Komedie kan ook sarcastisch van aard zijn en plezier maken bij serieuze onderwerpen. Er zijn ook verschillende subgenres van komedie, waaronder romantische komedie, sentimentele komedie, een komedie van manieren en tragische komediespellen waarin de personages tragedie met humor aangaan om ernstige situaties tot een goed einde te brengen.
• Tragedie: Tragedies, gebaseerd op donkere thema's, portretteren serieuze onderwerpen zoals dood, rampspoed en menselijk lijden op een waardige en tot nadenken stemmende manier. Zelden genieten van gelukkige eindes, personages in tragedies, zoals die van Shakespeare Gehucht, worden vaak belast door tragische karakterfouten die uiteindelijk tot hun ondergang leiden.
• farce: Met farce overdreven of absurde vormen van komedie, een farce is een onzinnig genre van drama waarin personages opzettelijk overact en zich bezighouden met slapstick of fysieke humor. Voorbeelden van farce zijn het stuk Wachten op godot door Samuel Beckett en de hitfilm uit 1980 Vliegtuig!, geschreven door Jim Abrahams.
• Melodrama: Een overdreven vorm van drama, melodrama's verbeelden klassieke eendimensionale karakters zoals helden, heldinnen en schurken die omgaan met sensationele, romantische en vaak gevaarlijke situaties. Soms worden 'tearjerkers' genoemd, voorbeelden van melodrama's zijn het stuk The Glass Menagerie van Tennessee Williams en de klassieke liefdesfilm tijdens de burgeroorlog, Weg met de wind, gebaseerd op de roman van Margaret Mitchell.
• Opera: Dit veelzijdige dramaserie combineert theater, dialoog, muziek en dans om grote verhalen over tragedie of komedie te vertellen. Omdat personages hun gevoelens en bedoelingen uiten via lied in plaats van via dialoog, moeten artiesten zowel ervaren acteurs als zangers zijn. Het beslist tragisch La Boheme, door Giacomo Puccini en de schunnige komedie Falstaff, van Giuseppe Verdi zijn klassieke voorbeelden van opera.
• docudrama: Een relatief nieuw genre, docudrama's zijn dramatische uitbeeldingen van historische gebeurtenissen of niet-fictieve situaties. Vaker gepresenteerd in films en televisie dan in live theater, populaire voorbeelden van docudrama's omvatten de films Apollo 13 en 12 jaar slaaf, gebaseerd op de autobiografie geschreven door Solomon Northup.

Klassiek voorbeeld van komedie en tragedie

Misschien illustreren geen twee spelen de juxtapositie van de maskers van drama-komedie en tragedie - dan deze twee William Shakespeare-klassiekers.

Komedie: Een Midzomernachtdroom

In zijn romantische komedie Een Midzomernachtdroom, Shakespeare onderzoekt een van zijn favoriete thema's - 'liefde overwint alles' - met een humoristische draai. Vanwege een reeks komische en onvoorspelbare situaties, blijven jonge paren in en uit liefde vallen. Terwijl ze worstelen met de zwakheden van de liefde, worden hun even grappige problemen uit de echte wereld op magische wijze opgelost door een ondeugende sprite genaamd Puck. In het zeer Shakespeariaanse gelukkige einde, worden oude vijanden snelle vrienden en de ware minnaars zijn verenigd om nog lang en gelukkig te leven.

Een Midzomernachtdroom wordt aangehaald als een voorbeeld van hoe toneelschrijvers het tijdloze conflict tussen liefde en sociale conventie gebruiken als een bron van humor.

Tragedie: Romeo en Julia

Jonge geliefden leven alles behalve nog lang en gelukkig in de onvergetelijke tragedie van Shakespeare Romeo en Julia. In wat nog steeds een van de meest uitgevoerde stukken in de geschiedenis is, is de liefde tussen Romeo en Julia gedoemd door de razende vete tussen hun families, de Montagues en de Capulets. De nacht voordat de door sterren gekruiste minnaars in het geheim worden getrouwd, doodt Romeo de neef van Juliet in een duel, en Juliet doet haar eigen dood om te voorkomen dat ze door haar ouders wordt gedwongen om met een familievriend te trouwen. Romeo is zich niet bewust van het plan van Juliette en bezoekt haar graf. Hij gelooft dat ze dood is en pleegt zelfmoord. Wanneer ze van de dood van Romeo hoort, pleegt Juliet echt zelfmoord.

Door de techniek van het veranderen van stemmingen tussen hoop en wanhoop creëert Shakespeare hartverscheurende dramatische spanning in Romeo en Julia.

Drama Key Terms

• Drama: De weergave van fictieve of niet-fictieve gebeurtenissen in theater, film, radio of televisie.
• Thalia: De Griekse muze van komedie, afgebeeld als een van de twee maskers van drama.
• Melpomene: De Griekse muze van tragedie, het andere drama-masker.
• Dramatische spanning: Het meest elementaire element van drama dat werd gebruikt om de emoties van het publiek te prikkelen.
• Komedie: Het humoristische genre van drama was bedoeld om het publiek aan het lachen te houden op weg naar het gelukkige einde van het spel.
• Tragedie: De weergave van donkere onderwerpen zoals de dood, rampspoed, verraad en menselijk lijden.
• farce: Een 'overdreven' vorm van doelbewust overdreven geacteerde en overdreven komedie.
• Melodrama: De weergave van eenvoudige klassieke personages zoals helden en schurken die te maken hebben met sensationele, romantische en vaak gevaarlijke situaties.
• Opera: De kunstzinnige combinatie van dialoog, muziek en dans om grote verhalen over tragedie of komedie te vertellen.
• docudrama: Historische of niet-fictieve gebeurtenissen die op een dramatische manier worden afgebeeld.

bronnen

• Banham, Martin, ed. 1998. "De Cambridge gids voor theater." Cambridge University Press. ISBN 0-521-43437-8.
• Carlson, Marvin. 1993. "Theorieën van het theater: een historisch en kritisch onderzoek van de Grieken tot heden." Cornell University Press
• Worthen, W.B. "The Wadsworth Anthology of Drama." Heinle & Heinle, 1999. ISBN-13: 978-0495903239