Wat is kettingmigratie?

Ketenmigratie heeft verschillende betekenissen, dus het wordt vaak misbruikt en verkeerd begrepen. Het kan verwijzen naar de neiging van immigranten om die van een vergelijkbaar etnisch en cultureel erfgoed te volgen als gemeenschappen die ze in hun nieuwe thuisland hebben gevestigd. Het is bijvoorbeeld niet ongebruikelijk dat Chinese immigranten zich in Noord-Californië vestigen of Mexicaanse immigranten die zich in Zuid-Texas vestigen, omdat hun etnische conclaven al tientallen jaren een vaste waarde hebben in deze gebieden.

Redenen voor ketenmigratie 

Immigranten neigen ertoe om naar plekken te trekken waar ze zich op hun gemak voelen. In die plaatsen wonen vaak vorige generaties die dezelfde cultuur en nationaliteit delen. 

De geschiedenis van gezinshereniging in de VS.

Meer recent is de term "kettingmigratie" een pejoratieve beschrijving geworden voor gezinshereniging van immigranten en seriële migratie. Alomvattende immigratiehervorming omvat een weg naar burgerschap die critici van het argument van kettingmigratie vaak gebruiken als reden om niet-geautoriseerde immigranten te legaliseren.

De kwestie staat centraal in het Amerikaanse politieke debat sinds de presidentiële campagne van 2016 en tijdens het eerste deel van het presidentschap van Donald Trump.

Het Amerikaanse beleid inzake gezinshereniging begon in 1965 toen 74 procent van alle nieuwe immigranten met gezinsherenigingsvisa de VS in werd gebracht. Ze omvatten ongehuwde volwassen kinderen van Amerikaanse staatsburgers (20 procent), echtgenoten en ongehuwde kinderen van permanente ingezeten vreemdelingen (20 procent), getrouwde kinderen van Amerikaanse staatsburgers (10 procent) en broers en zussen van Amerikaanse burgers ouder dan 21 (24 procent).

De regering heeft ook de op visum gebaseerde goedkeuringen voor Haïtianen verhoogd na een verwoestende aardbeving in dat land in 2010.

Critici van deze beslissingen over gezinshereniging noemen ze voorbeelden van kettingmigratie.

Voors en tegens 

Cubaanse immigranten zijn door de jaren heen enkele van de belangrijkste begunstigden van gezinshereniging geweest en hebben geholpen om hun grote ballingschapgemeenschap in Zuid-Florida te creëren. De regering-Obama vernieuwde het Cubaanse gezinsherenigingsprogramma in 2010, waardoor het jaar daarvoor 30.000 Cubaanse immigranten het land binnenkwamen. Over het algemeen zijn honderdduizenden Cubanen de VS binnengekomen door hereniging sinds de jaren zestig.

Tegenstanders van hervormingsinspanningen zijn vaak ook tegen gezinsgebaseerde immigratie. De Verenigde Staten staan ​​hun burgers toe om zonder numerieke beperkingen een verzoekschrift in te dienen voor de wettelijke status van hun directe familieleden - echtgenoten, minderjarige kinderen en ouders. Amerikaanse burgers kunnen ook een verzoek indienen voor andere familieleden met een aantal quota en numerieke beperkingen, waaronder ongehuwde volwassen zonen en dochters, getrouwde zonen en dochters, broers en zussen.

Tegenstanders van gezinsgebaseerde immigratie beweren dat de migratie naar de VS enorm is toegenomen. Ze zeggen dat het aanmoedigt tot het overschrijden van visa en het manipuleren van het systeem, en dat het te veel arme en ongeschoolde mensen toelaat in het land.

Wat het onderzoek zegt 

Onderzoek, vooral dat uitgevoerd door het Pew Hispanic Center, weerlegt deze beweringen. Studies hebben zelfs aangetoond dat immigratie door gezinnen de stabiliteit heeft bevorderd. Het heeft het spelen volgens de regels en financiële onafhankelijkheid bevorderd. De overheid beperkt het aantal gezinsleden dat elk jaar kan immigreren, waardoor de immigratieniveaus onder controle blijven.

Immigranten met sterke familiebanden en stabiele huizen doen het beter in hun geadopteerde landen en ze zijn over het algemeen een betere gok om succesvolle Amerikanen te worden dan immigranten die alleen zijn.