Een uitroep is een plotselinge, krachtige uitdrukking of huil. Bijvoeglijk naamwoord: uitroepend. De retorische term voor een uitroep is ekfonesis. Wordt ook een reactie huilen.
Hoewel veel uitroeptekens uit één woord bestaan (inclusief een aantal taboe-woorden), hebben sommige uitroeptekens de vorm van zinnen en clausules.
Voorbeelden en observaties
Wat een geweldige uitroep! "Een uitroep begint met de woorden wat en hoe wat ook vragende woorden zijn. Voorbeelden van hun gebruik in uitroepingen zijn Wat een lieve baby is dat! en Hoe mooi borrelt het! Maar dit zijn geen vragende zinnen. "
Verouderde uitroepen "Voordat de gouverneur tijd had om deze vraag te beantwoorden, brak Pallet uit in een uitroep van 'Bij de Heer! dat is zeker een feit, egad!… Gadzooks; u hebt gelijk, mijnheer. ''
Uitroepingen van Tom Wolfe "Een van de kenmerkende apparaten van de stijl van [Tom] Wolfe is zijn periodieke uitbarstingen van enthousiaste goedkeuring of identificatie - 'Maar precies!' Natuurlijk!" Precies goed! " Hoewel deze onderbrekingen misschien te speels en ironisch zijn om te kwalificeren als uitingen van wat Longinus 'heftige en geïnspireerde passie' noemt, impliceren ze wel de intensiteit van Wolfes betrokkenheid bij de acties die hij beschrijft. Ze dragen bij aan het effect van hypotyposis: het is alsof Wolfe ervaart zijn oorspronkelijke enthousiasme opnieuw in het heden van het essay. "
De lichtere kant van uitroepingen Blackadder: Meneer, mag ik een korte gewelddadige loslaten uitroep? Prins George: Zeker. Blackadder: [Blackadder beweegt discreet opzij en roept dan] vloek!
Uitspraak
ex-kla-MEI-shen
Ook gekend als
ejaculatioe
bronnen
James R. Hurford, Grammatica: een studentenhandleiding. Cambridge University Press, 1994
Tobias Smollett, The Adventures of Peregrine Pickle, 1751
Chris Anderson, Stijl als argument: hedendaagse Amerikaanse non-fictie. Southern Illinois University Press, 1987
Rowan Atkinson en Hugh Laurie in 'Dish and Dishonesty'. Black Adder the Third, 1987