Wat betekent Dissoi Logoi?

In klassieke retoriek, dissoi logoi is het concept van tegengestelde argumenten, een hoeksteen van de sofistische ideologie en methode. Ook gekend als antilogike.

In het oude Griekenland, de dissoi logoi waren retorische oefeningen bedoeld voor imitatie door studenten. In onze eigen tijd zien we dissoi logoi aan het werk "in de rechtszaal, waar rechtszaken niet over waarheid gaan, maar veeleer over het overwicht van bewijsmateriaal" (James Dale Williams, Een inleiding tot klassieke retoriek, 2009).

De woorden dissoi logoi komen uit het Grieks voor 'dubbele argumenten'. Dissoi Logoi is de titel van een anonieme verfijnde verhandeling die algemeen wordt verondersteld te zijn geschreven rond 400 voor Christus.

Zie voorbeelden en opmerkingen hieronder. Zie ook:

• redenering
• Debat
• dialektiek
• Elenchus
• Geheugen
• Een argument voorbereiden: onderzoek beide kanten van een probleem
• Socratische dialoog
• Sophism and Sophistry
• stasis

Voorbeelden en observaties

• "'Het essentiële kenmerk [van dissoi logoi], '[G.B.] schrijft Kerferd,' was niet alleen het voorkomen van tegengestelde argumenten, maar het feit dat beide tegengestelde argumenten als het ware door één spreker konden worden uitgedrukt binnen een enkel complex argument '(De verfijnde beweging [1981], p. 84). Een dergelijke argumentatieve procedure zou elke vraag in een Aporia kunnen forceren door erop te wijzen dat elke partij waar was binnen de voorwaarden die zij had gekozen om het argument te ontwikkelen. Beide partijen hingen uiteindelijk af van de taal en de onvolmaakte correspondentie met de 'buitenwereld', wat men ook zou denken dat die wereld zou zijn. Een vorm van deze analytische techniek is onlangs nieuw leven ingeblazen onder de naam 'Deconstructie'. Of de partijen konden ermee instemmen om één positie als superieur te accepteren, ook al was dit duidelijk afhankelijk van menselijke argumenten en niet van Goddelijke Waarheid. Het is vanuit deze aanpassing aan de antithetische structuur dat Angelsaksische jurisprudentie afdaalt: we organiseren sociale kwesties in diametraal tegenovergestelde vragen, zorgen voor een dramatische weergave van hun conflict, en (aangezien de wet aporia niet kan veroorloven als een conclusie voor sociale geschillen) accepteren de jury -Audience's oordeel als een bepalende waarheid, een precedent voor toekomstige geschillen. "
  (Richard Lanham, Een handlijst van retorische termen, 2e ed. University of California Press, 1991)
• "In essentie, dissoi logoi stelt die ene kant (logos) van een argument definieert het bestaan ​​van de ander, waardoor een retorische situatie ontstaat waarin ten minste twee logoi strijd om dominantie. In tegenstelling daarmee impliceert de impliciete veronderstelling van de westerse cultuur dat argument over waarheid of valsheid gaat, iemand om aan te nemen dat één kant van het argument waar of juist is en dat andere verslagen onjuist of minder nauwkeurig zijn. Heel anders erkennen Sofisten dat één kant van het argument in een bepaalde context de 'sterkere' kan vertegenwoordigen logos en anderen de 'zwakker', maar dit sluit een zwakker niet uit logos van sterker worden in een andere of toekomstige context. Sophism gaat ervan uit dat hoe sterker logos, maakt niet uit hoe sterk, zal nooit volledig overwinnen concurrentie logoi en verdien de titel van absolute waarheid. Liever - en dit is het hart van dissoi logoi--ten minste één ander perspectief is altijd beschikbaar om als een ander voor het sterkere argument te dienen. "
  (Richard D. Johnson-Sheehan, "Sophistic Rhetoric." Theoriserende compositie: een kritisch bronboek van theorie en wetenschap in hedendaagse compositiestudies, ed. door Mary Lynch Kennedy. Greenwood, 1998)

Dissoi Logoi--De originele verhandeling

• "Dissoi Logoi (dubbele argumenten) is de naam, ontleend aan de eerste twee woorden, die is gegeven aan een traktaat dat is bevestigd aan het einde van het manuscript van Sextus Empiricus ... Het bevat argumenten die tegengestelde betekenissen kunnen dragen, en het heeft secties omgaan met goed en slecht, fatsoenlijk en schandelijk, rechtvaardig en onrechtvaardig, waar en onwaar, samen met een aantal titelloze secties. Het lijkt op de aantekeningen van een student, maar dit uiterlijk kan misleidend zijn. De inhoud is wat we zouden verwachten in Protagoras ' Antilogiai, maar het is veiliger om ze simpelweg als verfijnd aan te duiden.
  "Om bijvoorbeeld te bewijzen dat Fatsoenlijk en Schandelijk echt hetzelfde zijn, wordt het volgende dubbele argument naar voren gebracht: voor vrouwen om zich thuis te wassen is redelijk, maar vrouwen wassen in het paleis zou schandelijk zijn [het zou goed zijn voor mannen]. Daarom is hetzelfde zowel schandelijk als fatsoenlijk. "
  (H. D. Rankin, Sofisten, Socratics en Cynics. Barnes & Noble Books, 1983)

Dissoi Logoi op geheugen

• "De grootste en eerlijkste ontdekking is gevonden als herinnering; het is nuttig voor alles, zowel voor wijsheid als voor het gedrag van het leven. Dit is de eerste stap: als je je aandacht, je geest concentreert, op deze manier vooruitgang boekt , zal meer waarnemen. De tweede stap is oefenen wat je ook hoort. Als je dezelfde dingen vaak hoort en ze herhaalt, presenteert wat je hebt geleerd zich in je geheugen als een verbonden geheel. De derde stap is: wanneer je iets hoort , verbind het met wat je al weet. Stel bijvoorbeeld dat je de naam 'Chrysippos' moet onthouden, dan moet je het verbinden met chrusos (goud) en nijlpaarden (paard)."
  (Dissoi Logoi, trans. door Rosamund Kent Sprague. Geest, April 1968)