Wat hebben de oude Romeinen gegeten?

In de moderne VS geeft de overheid voedingsrichtlijnen uit, waarbij steeds meer fruit aan het maaltijdplan moet worden toegevoegd. Tijdens de Romeinse Republiek was de bezorgdheid van de regering niet zozeer een steeds groter wordende taille of andere gezondheidsproblemen. Er waren Sumtuariae Leges (sumptuary wetten) ontworpen om extravagantie te beperken, inclusief de hoeveelheid besteed aan een bepaalde maaltijd, die direct van invloed was op hoeveel rijke Romeinen bij hun maaltijden konden eten. Tegen de keizerlijke periode waren dergelijke wetten niet langer van kracht.

Wat arme Romeinen aten

Ongeacht de wetten op het gebied van de weelde eten arme Romeinen meestal graan bij alle maaltijden als pap of brood, waarvoor de vrouwen dagelijks graan-tot-bloem malen. Ze plaatsten de harde korrels tussen een holle steen en een kleinere die als rol diende. Dit werd een "duwmolen" genoemd. Later gebruikten ze soms een vijzel en een stamper. Malen was niet nodig voor pap die sneller kookte.

Hier zijn twee oude recepten voor pap van "On Agriculture", geschreven door Cato the Elder (234-149 v.Chr.) Van Lacus Curtius. Het eerste paprecept (85) is Fenicisch en bevat ingrediënten voor liefhebbers (honing, eieren en kaas) dan het eenvoudige Romeinse recept (86) met graan, water en melk.

85 Pultem Punicam sic coquito. Libram alicae in aquam indito, facito uti bene madeat. Id infundito in alveum purum, eo casei recentis P. III, mellis P. S, ovum unum, omnia una permisceto bene. Ita insipito in aulam novam.

85 Recept voor Punische pap: Week een pond grutten in water totdat het vrij zacht is. Giet het in een schone kom, voeg 3 pond verse kaas, 1/2 pond honing en 1 ei toe en meng het geheel goed; verander in een nieuwe pot.

86 Graneam triticeam sic facito. Selibram tritici puri in mortarium purum indat, lavet bene corticemque awat bene eluatque bene. Postea in aulam indat et aquam puram cocatque. Ubi coctum erit, lacte addat paulatim usque adeo, donec cremor crassus erit factus.

86 Recept voor tarwepap: Giet 1/2 pond schone tarwe in een schone kom, was goed, verwijder de schil grondig en maak goed schoon. Giet in een pot met zuiver water en kook. Als je klaar bent, voeg je langzaam melk toe tot het een dikke crème wordt.

Tegen de late Republiekperiode wordt aangenomen dat de meeste mensen hun brood kochten bij commerciële bakkerijen.

Hoe we weten over hun maaltijden

Voedsel lijkt, net als het weer, een universeel gespreksonderwerp te zijn, eindeloos fascinerend en een constant onderdeel van ons leven. Naast kunst en archeologie hebben we informatie over Romeins eten uit verschillende geschreven bronnen. Dit omvat Latijns materiaal over de landbouw, zoals de passages hierboven uit Cato, een Romeins kookboek (Apicius), brieven en satire, zoals het bekende banket van Trimalchio. Sommigen hiervan kunnen ertoe leiden dat iemand gelooft dat de Romeinen leefden om te eten of het motto volgden om te eten, drinken en vrolijk te zijn, want morgen kun je sterven. De meesten konden echter niet zo eten, en zelfs de meeste rijke Romeinen zouden bescheidener hebben gegeten.

Ontbijt en lunch Romeinse stijl

Voor degenen die het zich konden veroorloven, ontbijt (jentaculum), heel vroeg gegeten, zou bestaan ​​uit gezouten brood, melk of wijn, en misschien gedroogd fruit, eieren of kaas. Het werd niet altijd gegeten. De Romeinse lunch (cibus meridianus of prandium), een snelle maaltijd die rond het middaguur wordt gegeten, kan gezouten brood zijn of meer uitgebreid zijn met fruit, salade, eieren, vlees of vis, groenten en kaas.

Het avondmaal

Het avondeten (cena), de hoofdmaaltijd van de dag, zou vergezeld gaan van wijn, meestal goed bewaterd. De Latijnse dichter Horace at een maaltijd van uien, pap en pannenkoek. Een gewoon eersteklas diner zou vlees, groenten, eieren en fruit omvatten. Comissatio was een laatste wijncursus aan het einde van het diner.

Net als vandaag, kan de saladecursus in verschillende delen van de maaltijd verschijnen, dus in het oude Rome konden de sla en de eicursussen eerst worden geserveerd als voorgerecht (gustatio of promulsis of antecoena) of later. Niet alle eieren waren kippeneieren. Ze konden kleiner of soms groter zijn, maar ze maakten standaard deel uit van het diner. De lijst met mogelijke items voor de gustatio is lang. Het bevat exotische artikelen zoals zee-egels, rauwe oesters en mosselen. Appels waren in het seizoen een populair dessert (bellaria) item. Andere Romeinse dessertproducten waren vijgen, dadels, noten, peren, druiven, cakes, kaas en honing.

Latijnse namen van de maaltijden

De namen van maaltijden veranderen in de loop van de tijd en op verschillende locaties. In de VS betekenden diner, lunch en avondmaal verschillende maaltijden voor verschillende groepen. Het avondeten was 's avonds bekend als vesperna in het vroege Rome. De hoofdmaaltijd van de dag stond bekend als de cena in het land en in vroege tijden in de stad. Cena werd rond het middaguur gegeten en werd gevolgd door het lichtere avondmaal. Na verloop van tijd in de stad, werd de zware maaltijd later en later geduwd, en dus de vesperna werd weggelaten. In plaats daarvan, een lichte lunch of prandium werd geïntroduceerd tussen jentaculum en cena. De cena werd rond zonsondergang gegeten.

Diners en etiquette

Er wordt aangenomen dat tijdens de Romeinse Republiek de meeste vrouwen en de armen op stoelen zaten, terwijl mannen uit de hogere klasse op hun zijden op banken lagen langs drie zijden van een met stof beklede tafel (mensa). De driezijdige opstelling wordt de genoemd triclinium. Banketten kunnen uren duren, eten en kijken of luisteren naar entertainers, dus het kunnen verbeteren zonder schoenen en ontspannen moet de ervaring hebben verbeterd. Aangezien er geen vorken waren, hoefden diners zich geen zorgen te maken over het coördineren van eetgerei in elke hand.

bronnen

Adkins, Lesley. "Handboek voor het leven in het oude Rome." Roy A. Adkins, Reprint Edition, Oxford Univerity Press, 16 juli 1998.

Cato, Marcus. "Op landbouw." De Universiteit van Chicago.