De definitie van een akoestisch gedicht begrijpen

Een acrostisch gedicht is een cryptografische vorm waarin de eerste letter van elke regel een woord beschrijft, vaak het onderwerp van het gedicht of de naam van de persoon aan wie het gedicht is opgedragen.

De eerste bekende acrostics dateren uit de oudheid: de naam "acrostic" werd voor het eerst gebruikt om de profetieën van de Erithraïsche Sibyl te beschrijven, die op bladeren werden gerangschikt zodat de eerste letter op elk blad een woord vormde. En een van de meest beroemde oude acrostics is het Romeinse woord-plein gevonden in Cirencester in Zuid-Engeland:

S A T O R
A R E P O
T E N E T
O P E R A
R O T A S

(Dit is niet alleen een acrostic maar ook een palindroom - merk op dat het vooruit en achteruit kan worden gelezen, op en neer, met behulp van dezelfde vijf Latijnse woorden.

Geoffrey Chaucer en Giovanni Boccaccio schreven ook acrobatische gedichten in de middeleeuwen, en het argument over het auteurschap van de werken van Shakespeare werd aangewakkerd door het ontcijferen van sommige geleerden van akoestische codes verborgen in de sonnetten, codes waarvan ze beweren dat het verborgen berichten zijn die zijn ingevoegd door wie ze think is de echte auteur, Christopher Marlowe. Tijdens de Renaissance publiceerde Sir John Davies een volledig boek van acrostics, "Hymns of Astraea", waarin elk de naam van zijn koningin, "Elisabetha Regina", spelde.

In recentere tijden zijn puzzels en geheime woordcodes uit de gratie geraakt als poëtische modi en krijgen acrostische gedichten niet langer respect als serieuze poëzie. De meeste acrostics in de afgelopen 200 jaar zijn geschreven als gedichten voor kinderen of cryptografische valentines gericht aan een geheime minnaar. Maar in plaats van acrostics te gebruiken om hymnes van lof te schrijven aan hun leiders of geliefden, hebben sommige hedendaagse dichters acrostische beledigingen in hun gedichten ingebed, zodat ze niet zichtbaar zijn voor hun objecten of overheidscensors.

Poe's "Elizabeth" Acrostic

Edgar Allan Poe's gedicht "Acrostic" werd niet gepubliceerd in zijn leven, maar wordt vermoedelijk rond 1829 geschreven. De uitgever James H. Whitty ontdekte het en drukte het af in zijn 1911-editie van Poe's poëzie met de titel "Van een album", zegt de Edgar Allan Poe Society op haar website, eapoe.org. De "Elizabeth" van het gedicht wordt verondersteld Letitia Elizabeth Landon te zijn, een Engelse dichter die een tijdgenoot was van Poe, zegt de Poe Society.

Elizabeth, het is tevergeefs, zegt u

“Love not ”- u zegt het op een zo zoete manier:

ikn ijdel die woorden van u of L. E. L.

Zde talenten van antippe hadden zo goed afgedwongen:

EENh! als die taal uit uw hart opkomt,

Bdoe het minder voorzichtig voort - en sluier uw ogen.

Endymion, herinner me toen Luna het probeerde

To genees zijn liefde - was genezen van alles ernaast -