Op de achterkant van het Pritzker-medaillon staan drie woorden: Firmness, Commodity en Delight. Deze architectuurregels definiëren de prestigieuze Pritzker Architecture Prize, beschouwd als de hoogste eer die een levende architect kan bereiken. Volgens de Hyatt Foundation die de prijs beheert, herinneren deze drie regels aan de principes van de oude Romeinse architect Marcus Vitruvius Pollio: firmitas, utilitas, venustas. Vitruvius beschreef de noodzaak van architectuur goed gebouwd, handig door een doel te dienen en mooi om naar te kijken. Dit zijn dezelfde drie principes die de jury's van Pritzker op hedendaagse architecten toepassen.
Het beroemde multi-volume van Vitruvius De Architectura, geschreven rond 10 v.Chr. onderzoekt de rol van geometrie in architectuur en schetst de noodzaak om allerlei structuren te bouwen voor alle klassen van mensen. De regels van Vitruvius worden soms op deze manier vertaald:
" Al deze moeten worden gebouwd met inachtneming van duurzaamheid, gemak en schoonheid. Duurzaamheid zal worden gewaarborgd wanneer funderingen naar de vaste grond worden gedragen en materialen verstandig en royaal worden geselecteerd; gemak, wanneer de indeling van de appartementen foutloos is en geen belemmering vormt voor het gebruik, en wanneer elke klasse van gebouwen wordt toegewezen aan zijn geschikte en geschikte belichting; en schoonheid, wanneer het uiterlijk van het werk aangenaam en van goede smaak is, en wanneer de leden in de juiste verhouding staan volgens de juiste principes van symmetrie." - De Architectura, Boek I, hoofdstuk III, alinea 2
Wie had geraden dat in 2014 de meest prestigieuze prijs in de architectuur zou gaan naar een architect die geen beroemdheid was - Shigeru Ban. Hetzelfde gebeurde in 2016 toen de Chileense architect Alejandro Aravena de architectuurprijs ontving. Zou de Pritzker-jury ons iets kunnen vertellen over de drie regels van de architectuur?
Net als de Pritzker-laureaat uit 2013, Toyo Ito, is Ban een architect van genezing geweest, die duurzame woningen heeft ontworpen voor de Japanse aardbeving en tsunami-slachtoffers. Ban heeft ook de wereld rondgetrokken om hulp te bieden na natuurrampen in Rwanda, Turkije, India, China, Italië, Haïti en Nieuw-Zeeland. Aravena doet hetzelfde in Zuid-Amerika.
De Pritzker Jury 2014 zei over Ban dat "zijn gevoel van verantwoordelijkheid en positieve actie om een kwaliteitsarchitectuur te creëren om de behoeften van de samenleving te dienen, gecombineerd met zijn oorspronkelijke benadering van deze humanitaire uitdagingen, de winnaar van dit jaar een voorbeeldige professional maken."
Voordat Ban, Aravena en Ito in 2012 de eerste Chinese ontvanger, Wang Shu, kwamen. In een tijd waarin de steden van China in verstedelijking verstikten, bleef Shu de snelle opbouw van zijn land van overindustrialisering tarten. In plaats daarvan stond Shu erop dat de toekomst van zijn land kon worden gemoderniseerd terwijl het aan zijn tradities was gebonden. "Met behulp van gerecyclede materialen," zei de Pritzker Citation 2012, "is hij in staat om verschillende berichten te sturen over het zorgvuldig gebruik van hulpbronnen en respect voor traditie en context, en vandaag een openhartige beoordeling van technologie en de kwaliteit van de bouw te geven, met name in China."
Door de hoogste eer van de architectuur aan deze drie mannen toe te kennen, probeert de Pritzker-jury de wereld te vertellen?
Bij het kiezen van Ban, Ito, Aravena en Shu bevestigen de jury's van Pritzker oude waarden voor een nieuwe generatie. De in Tokyo geboren Ban was pas 56 jaar oud toen hij won. Wang Shu en Alejandro Aravena waren slechts 48. Zeker geen bekende namen, deze architecten hebben een verscheidenheid aan projecten uitgevoerd, zowel commercieel als niet-commercieel. Shu is een geleerde en een leraar van historisch behoud en vernieuwing geweest. Ban's humanitaire projecten omvatten zijn ingenieus gebruik van gewone, recyclebare materialen, zoals kartonnen papieren buizen voor kolommen, om snel waardige schuilplaatsen voor slachtoffers van rampen te bouwen. Na de Wenchuan-aardbeving in 2008 heeft Ban geholpen bij het brengen van orde in een verwoeste gemeenschap door de Hualin Elementary School te bouwen van kartonnen buizen. Op een grotere schaal gaf Ban's ontwerp voor een "kartonnen kathedraal" een Nieuw-Zeelandse gemeenschap een prachtige tijdelijke structuur die naar verwachting 50 jaar zal duren, terwijl de gemeenschap haar kathedraal herbouwt, gedecimeerd door de aardbeving in 2011 in Christchurch. Ban ziet de schoonheid van kartonnen betonnen buisvormen; hij startte ook de trend om zeecontainers opnieuw te gebruiken als woning.
Door de naam Pritzker Architecture Prize Laureate worden deze mannen in de geschiedenis beschouwd als een van de meest invloedrijke architecten van de moderne tijd. Zoals veel architecten van middelbare leeftijd, beginnen hun carrières nog maar net. Architectuur is geen "snel rijk worden", en voor velen komt de rijkdom nooit uit. De Pritzker Architecture Prize lijkt de architect te erkennen die niet op zoek is naar beroemdheid, maar die de oude traditie volgt - de plicht van de architect, zoals gedefinieerd door Vitruvius - "om architectuur van kwaliteit te creëren om de behoeften van de samenleving te dienen." Zo kun je in de 21e eeuw een Pritzker-prijs winnen.