Wie heeft de eerste spiegel uitgevonden? Mensen en onze voorouders gebruikten waarschijnlijk plassen stilstaand water als spiegels voor honderdduizenden of zelfs miljoenen jaren. Later gaven spiegels van gepolijst metaal of obsidiaan (vulkanisch glas) rijke preeners een meer draagbaar beeld van zichzelf.
Obsidiaanspiegels uit 6.200 v.Chr. Werden ontdekt in Catal Huyuk, de oude stad in de buurt van het moderne Konya, Turkije. Mensen in Iran gebruikten minstens al 4.000 v.Chr. Gepolijste koperen spiegels. In wat nu Irak is, had een Soemerische adellijke vrouw uit ongeveer 2.000 v.Chr. Genaamd "de Vrouwe van Uruk" een spiegel gemaakt van puur goud, volgens een spijkerschrift ontdekt in de ruïnes van die stad. In de Bijbel scheldt Jesaja de Israëlische vrouwen uit die "hooghartig waren en met uitgestrekte nekken liepen, longen en gehakt terwijl ze gaan ..." Hij waarschuwt hen dat God al hun pracht zal wegnemen - en hun koperen spiegels!
Een Chinese bron uit 673 v.Chr. Vermeldt terloops dat de koningin een spiegel droeg aan haar gordel, wat aangeeft dat dit ook daar een bekende technologie was. De vroegste spiegels in China waren gemaakt van gepolijste jade; latere voorbeelden werden gemaakt van ijzer of brons. Sommige wetenschappers suggereren dat de Chinezen spiegels verkregen van de nomadische Scythen, die ook in contact stonden met culturen uit het Midden-Oosten, maar het lijkt net zo waarschijnlijk dat de Chinezen ze onafhankelijk hebben uitgevonden.
Maar hoe zit het met de glazen spiegel die we vandaag kennen? Het kwam ook verrassend vroeg tot stand. Wie was het dan die een glasplaat, ondersteund door metaal, tot een perfect reflecterend oppervlak maakte?
Voor zover we weten, woonden de eerste spiegelmakers ongeveer 2.400 jaar geleden in de buurt van de stad Sidon, Libanon. Aangezien glas zelf waarschijnlijk is uitgevonden in Libanon, is het niet zo verwonderlijk dat het de locatie was van de vroegste moderne spiegels. Helaas kennen we de naam van de knutselaar niet die deze uitvinding voor het eerst heeft bedacht.
Om een spiegel te maken, bliezen pre-christelijke Libanezen of Feniciërs een dunne bol gesmolten glas in een bubbel en goten vervolgens lood in de glazen bol. Het lood bekleedde de binnenkant van het glas. Toen het glas afkoelde, werd het gebroken en in bolle stukken spiegel gesneden.
Deze vroege experimenten in de techniek waren niet vlak, dus ze moeten een beetje als spiegels zijn geweest. (De neuzen van gebruikers zagen er waarschijnlijk enorm uit!) Bovendien was het vroege glas over het algemeen enigszins bubbels en verkleurd.
Desondanks zouden de afbeeldingen veel duidelijker zijn geweest dan die verkregen door te kijken in een blad van gepolijst koper of brons. De geblazen bellen van glas waren dun, waardoor de impact van de fouten tot een minimum werd beperkt, dus deze vroege glazen spiegels waren een duidelijke verbetering ten opzichte van eerdere technologieën.
De Feniciërs waren meesters in de mediterrane handelsroutes, dus het is geen verrassing dat dit prachtige nieuwe handelsobject zich snel verspreidde over de mediterrane wereld en het Midden-Oosten. De Perzische keizer Darius de Grote, die rond 500 v.Chr. Regeerde, omringde zichzelf beroemd met spiegels in zijn troonzaal om zijn glorie te weerspiegelen. Spiegels werden niet alleen gebruikt voor zelf bewondering, maar ook voor magische amuletten. Er gaat tenslotte niets boven een heldere glazen spiegel om het boze oog af te weren!
Men dacht dat spiegels een alternatieve wereld onthulden, waarin alles achterlijk was. Veel culturen geloofden ook dat spiegels portalen konden zijn in bovennatuurlijke rijken. Historisch gezien zou, wanneer een Joodse persoon stierf, zijn of haar familie alle spiegels in het huishouden bedekken om te voorkomen dat de ziel van de overledene in de spiegel gevangen zat. Spiegels waren dus zeer nuttige maar ook gevaarlijke items!
Zie het boek van Mark Pendergrast voor veel meer informatie over mirrors, evenals vele andere interessante onderwerpen Mirror Mirror: A History of the Human Love Affair with Reflection, (Basic Books, 2004).