The Inside Scoop on the Watergate Scandal
Share
Het Watergate-schandaal was een bepalend moment in de Amerikaanse politiek en leidde het ontslag van president Richard Nixon en de aanklachten van verschillende van zijn adviseurs. Het Watergate-schandaal was ook een keerpunt voor hoe journalistiek werd beoefend in de Verenigde Staten.
Het schandaal ontleent zijn naam aan het Watergate-complex in Washington D.C. Het Watergate-hotel was de locatie van een inbraak in juni 1972 op het hoofdkantoor van het Democratic National Committee.
Vijf mannen werden gearresteerd en aangeklaagd wegens inbraak: Virgilio González, Bernard Barker, James W. McCord, Jr., Eugenio Martínez en Frank Sturgis. Twee andere mannen verbonden aan Nixon, E. Howard Hunt, Jr. en G. Gordon Liddy, werden getroffen door samenzwering, inbraak en overtreding van de federale aftapwetten.
Alle zeven mannen waren direct of indirect in dienst van de commissie van Nixon om de president te herverkiezen (CRP, soms aangeduid als CREEP). De vijf werden berecht en veroordeeld in januari 1973.
De aanklachten vonden plaats toen Nixon zich verkiesbaar stelde in 1972. Hij versloeg de Democratische tegenstander George McGovern. Nixon zou zeker worden afgezet en veroordeeld in 1974, maar de 37e president van de Verenigde Staten nam ontslag voordat hij te maken kreeg met vervolging.
Details van het Watergate Scandal
Onderzoek door de FBI, het Senaat Watergate Committee, het House Judiciary Committee en de pers (met name Bob Woodward en Carl Bernstein van The Washington Post) toonde aan dat de inbraak een van de verschillende illegale activiteiten was die geautoriseerd en uitgevoerd werden door het personeel van Nixon. Deze illegale activiteiten omvatten campagnefraude, politieke spionage en sabotage, illegale inbraken, ongepaste belastingcontroles, illegale aftappen en een "witgewassen" sneeuwbrijfonds dat werd gebruikt om degenen te betalen die deze operaties hebben uitgevoerd.
Washington Post-verslaggevers Woodward en Bernstein vertrouwden op anonieme bronnen, omdat hun onderzoek aantoonde dat de kennis van de inbraak en het verdoezelen ervan bereikte bij het ministerie van Justitie, de FBI, de CIA en het Witte Huis. De primaire anonieme bron was een persoon met de bijnaam Deep Throat; in 2005 gaf voormalig adjunct-directeur van de FBI William Mark Felt, Sr. toe dat hij Deep Throat was.
Watergate Scandal-tijdlijn
In februari 1973 keurde de Amerikaanse senaat unaniem een resolutie goed die de Senaat Select Commissie voor presidentiële campagneactiviteiten aanspoorde om de inbraak bij Watergate te onderzoeken. Voorgezeten door Democratische Amerikaanse senator Sam Ervin, hield de commissie openbare hoorzittingen die bekend werden als de 'Watergate-hoorzittingen'.
In april 1973 vroeg Nixon om het ontslag van twee van zijn meest invloedrijke medewerkers, H. R. Haldeman en John Ehrlichman; beiden werden aangeklaagd en gingen naar de gevangenis. Nixon ontsloeg ook de Witte Huisraad John Dean. In mei benoemde procureur-generaal Elliot Richardson een speciale officier van justitie, Archibald Cox.
De hoorzittingen van de Senaat Watergate werden uitgezonden van mei tot augustus 1973. Na de eerste week van de hoorzittingen wisselden de drie netwerken de dagelijkse dekking; de netwerken zenden 319 uur televisie uit, een record voor een enkel evenement. Alle drie netwerken droegen echter de bijna 30 uur aan getuigenis van voormalig Witte Huis-raadsman John Dean.
Na twee jaar onderzoek groeide het bewijsmateriaal betreffende Nixon en zijn personeel, waaronder het bestaan van een bandopnamesysteem in het kantoor van Nixon. In oktober 1973 ontsloeg Nixon de speciale officier van justitie Cox nadat hij de banden had gedagvaard. Deze wet leidde tot het aftreden van procureur-generaal Elliot Richardson en vice-procureur-generaal William Ruckelshaus. De pers noemde dit de "Saturday Night Massacre".
In februari 1974 gaf het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden toestemming aan het House Judiciary Committee om te onderzoeken of er voldoende gronden waren om Nixon te beschuldigen. Drie artikelen van afzetting zijn goedgekeurd door de commissie, waarin wordt aanbevolen dat het Parlement een formele afzettingsprocedure tegen president Richard M. Nixon start.
Rechtbank spreekt zich uit tegen Nixon
In juli 1974 oordeelde het Amerikaanse Hooggerechtshof unaniem dat Nixon de banden aan onderzoekers moest overhandigen. Deze opnames impliceerden verder Nixon en zijn assistenten. Op 30 juli 1974 gaf hij toe. Tien dagen na de overdracht van de banden stopte Nixon en werd de enige Amerikaanse president die zijn functie neerlegde. De extra druk: beschuldigingsprocedures in de Tweede Kamer en zekerheid voor een veroordeling in de Senaat.
Het pardon
Op 8 september 1974 verleende president Gerald Ford Nixon een volledige en onvoorwaardelijke gratie voor alle misdaden die hij mogelijk heeft begaan terwijl president.
Memorabele lijnen
De republikeinse senator Howard Baker vroeg: "Wat wist de president en wanneer wist hij het?" Het was de eerste vraag die zich richtte op de rol van Nixon in het schandaal.
bronnen
- Watergate - Museum.tv
- Nixon Forces Firing of Cox; Richardson, Ruckelshaus Quit - Washington Post
