Het belang van ernst Gwendolen en Cecily

Gwendolen Fairfax en Cecily Cardew zijn de twee vrouwelijke hoofdrolspelers in Oscar Wilde's The Importance of Being Earnest. Beide vrouwen vormen de belangrijkste bron van conflict in deze romantische komedie; ze zijn de objecten van genegenheid. Tijdens Handelingen één en twee worden de vrouwen misleid door de goedbedoelende mannelijke personages, Jack Worthing en Algernon Moncrieff. Tijdens het begin van Act Three is alles echter gemakkelijk vergeven.

Gwendolen en Cecily zijn hopeloos verliefd, althans naar Victoriaanse maatstaven, met hun mannelijke tegenhangers. Cecily wordt beschreven als "een lief, eenvoudig, onschuldig meisje." Gwendolen wordt afgeschilderd als "een briljante, slimme, grondig ervaren dame." (Deze claims komen respectievelijk van Jack en Algernon). Ondanks deze veronderstelde contrasten, lijkt het erop dat de vrouwen in het spel van Oscar Wilde meer overeenkomsten vertonen dan verschillen. Beide vrouwen zijn:

• Ik wil trouwen met een man die Ernest heet.
• Bereid om elkaar als zussen te omhelzen.
• Snel rivalen worden die het tegen elkaar opnemen.

Gwendolen Fairfax: Aristocratic Socialite

Gwendolen is de dochter van de pompeuze Lady Bracknell. Ze is ook de neef van de grillige vrijgezel Angernon. Het belangrijkste is dat ze de liefde is van het leven van Jack Worthing. Het enige probleem: Gwendolen gelooft dat de echte naam van Jack Ernest is. ("Ernest" is de verzonnen naam die Jack altijd gebruikt wanneer hij wegglipt van zijn landgoed).

Als lid van de high society vertoont Gwendolen mode en een praktische kennis van de nieuwste trends in tijdschriften. Tijdens haar eerste regels tijdens Act One vertoont ze zelfvertrouwen. Bekijk haar dialoog:

Eerste regel: ik ben altijd slim! 

Tweede regel: ik ben van plan me in veel richtingen te ontwikkelen.

Zesde regel: ik heb eigenlijk nooit ongelijk.

Haar opgeblazen zelfevaluatie maakt haar soms dwaas, vooral wanneer ze haar toewijding aan de naam Ernest onthult. Zelfs voordat ze Jack ontmoet, beweert ze dat de naam Ernest "absoluut vertrouwen wekt." Het publiek zou hier om kunnen grinniken, deels omdat Gwendolen het helemaal mis heeft met haar geliefde. Haar feilbare oordelen worden humoristisch weergegeven in Act Two wanneer ze Cecily voor het eerst ontmoet en ze verklaart:

GWENDOLEN: Cecily Cardew? Wat een hele lieve naam! Iets zegt me dat we geweldige vrienden zullen worden. Ik vind je nu al leuker dan ik kan zeggen. Mijn eerste indrukken van mensen zijn nooit verkeerd.

Even later, wanneer ze vermoedt dat Cecily haar verloofde probeert te stelen, verandert Gwendolen haar deuntje:

GWENDOLEN: Vanaf het moment dat ik je zag, wantrouwde ik je. Ik voelde dat je vals en bedrieglijk was. Ik ben nooit misleid in dergelijke zaken. Mijn eerste indrukken van mensen hebben altijd gelijk.

De sterke punten van Gwendolen zijn onder andere haar vermogen om te vergeven. Het duurt niet lang voordat ze zich verzoent met Cecily, en er gaat ook niet veel tijd voorbij voordat ze de misleidende manieren van Jack vergeeft. Ze is misschien snel boos, maar ze haast zich ook om vrij te spreken. Uiteindelijk maakt ze Jack (AKA Ernest) een heel gelukkige man.

Cecily Cardew: Hopeless Romantic?

Wanneer het publiek Cecily voor het eerst ontmoet, geeft ze de bloementuin water, hoewel ze Duitse grammatica zou moeten studeren. Dit betekent Cecily's liefde voor de natuur en haar minachting voor de saaie sociaal-academische verwachtingen van de samenleving. (Of misschien houdt ze gewoon van bloemen water te geven.)

Cecily vindt het leuk om mensen samen te brengen. Ze voelt dat de matronly Miss Prism en de vrome Dr. Chausible van elkaar houden, dus speelt Cecily de rol van matchmaker en spoort ze aan om samen wandelingen te maken. Ze hoopt ook Jack's broer van goddeloosheid te 'genezen', zodat er harmonie tussen de broers en zussen zal zijn.

Net als Gwendolen heeft mevrouw Cecily een 'meisjesachtige droom' om te trouwen met een man genaamd Ernest. Dus, wanneer Algernon zich voordoet als Ernest, de fictieve broer van Jack, neemt Cecily graag zijn woorden van aanbidding op in haar dagboek. Ze bekent dat ze zich verbeeld heeft dat ze verloofd zijn, jaren voordat ze elkaar zelfs hebben ontmoet.

Sommige critici hebben gesuggereerd dat Cecily de meest realistische van alle personages is, deels omdat ze niet zo vaak in epigrammen spreekt als de anderen. Je zou echter kunnen stellen dat Cecily gewoon een andere schandelijke romanticus is, vatbaar voor vluchten van verbeelding, net als alle andere wonderbaarlijk dwaze verfijnde personages in het spel van Oscar Wilde.