De geschiedenis en kenmerken van schilderen met kleurenvelden

Colour Field Painting maakt deel uit van de kunstenaarsgroep Abstract Expressionist (ook bekend als de New York School). Ze zijn de stillere broers en zussen, de introverte mensen. De Action Painters (bijvoorbeeld Jackson Pollock en Willem de Kooning) zijn de luide broers en zussen, de extraverte mensen. Colour Field Painting werd door Clement Greenberg "Post-Painterly Abstraction" genoemd. Colour Field Painting begon rond 1950, na de eerste schok van de Action Painters.

Color Field Painting en Action Painting hebben het volgende gemeen:

• Ze behandelen het oppervlak van een canvas of papier als een "gezichtsveld", zonder een centrale focus. (Traditioneel schilderen organiseert het oppervlak meestal in termen van het midden of zones van het onderwerp.)
• Ze benadrukken de vlakheid van het oppervlak.
• Ze verwijzen niet naar objecten in de natuurlijke wereld.
• Ze onthullen de emotionele gemoedstoestand van de kunstenaar - zijn of haar 'expressie'.

Color Field Painting gaat echter minder over het proces van het maken van het werk, dat de kern vormt van Action Painting. Color Field gaat over de spanning die ontstaat door overlappende en op elkaar inwerkende gebieden met een effen kleur. Deze kleurgebieden kunnen amorf of duidelijk geometrisch zijn. Deze spanning is de "actie" of de inhoud. Het is subtieler en cerebraaler dan Action Painting.

Vaak zijn kleurveldschilderijen enorme doeken. Als u dicht bij het canvas staat, lijken de kleuren verder te reiken dan uw perifere visie, zoals een meer of een oceaan. Deze megagrootte rechthoeken vereisen dat je je geest en ogen laat springen in de uitgestrektheid van rood, blauw of groen. Dan kun je bijna het gevoel van de kleuren zelf voelen.

Kleurenveldschilders

Color Field is qua filosofie veel verschuldigd aan Kandinsky, maar drukt niet noodzakelijkerwijs dezelfde kleurassociaties uit. De bekendste kleurenveldschilders zijn onder andere Mark Rothko, Clyfford Still, Jules Olitski, Kenneth Noland, Paul Jenkins, Sam Gilliam en Norman Lewis. Deze kunstenaars gebruiken nog steeds traditionele penselen en af ​​en toe een airbrush.

Helen Frankenthaler en Morris Louis bedachten Stain Painting (waardoor de vloeibare verf in de vezels van een niet-geprimed canvas sijpelde. Hun werk is een specifiek soort Color Field Painting.

Hard-Edge schilderen kan worden beschouwd als een "kussende neef" van Colour Field Painting, maar het is geen gebaren. Daarom kwalificeert Hard-Edge Painting niet als 'expressionistisch' en maakt het geen deel uit van de Abstract Expressionistische familie. Sommige kunstenaars, zoals Kenneth Noland, oefenden beide tendensen uit: Color Field en Hard-Edge.

Belangrijkste kenmerk van schilderen met kleurvelden

• Heldere, lokale kleuren worden gepresenteerd in specifieke vormen die amorf of geometrisch kunnen zijn, maar niet te strak.
• De werken benadrukken de vlakheid van het canvas of papier, want daar gaat een schilderij letterlijk over.
• De opwinding komt van de spanning tussen de kleuren en vormen. Dat is het onderwerp van het werk.
• De integratie van vormen door overlappingen of interpenetraties vervaagt ruimtelijke verschillen, zodat er bijna geen gevoel is voor het beeld versus de achtergrond (wat kunsthistorici 'figuur en grond' noemen). Soms lijken de vormen zowel naar voren te komen als onder te duiken in de omringende kleuren.
• Deze werken zijn meestal erg groot, wat de kijker aanmoedigt om de kleur te ervaren als een enorme, overweldigende uitgestrektheid: een kleurveld.

Verder lezen

• Anfam, David. Abstract expressionisme. New York & London: Thames and Hudson, 1990.
• Karmel, Pepe, et al. New York Cool: Painting and Sculpture uit de NYU Collection. New York: Gray Art Gallery, New York University, 2009.
• Kleeblatt, Norman, et al. Actie / abstractie: Pollock, de Kooning en Amerikaanse kunst, 1940-1976. New Haven: Yale University Press, 2008.
• Sandler, Irving. Abstract expressionisme en de Amerikaanse ervaring: een herwaardering. Lenox: Hard Press, 2009.
• Sandler, Irving. The New York School: The Painters and Sculptors from the Fifties. New York: Harper and Row, 1978.
• Sandler, Irving. De triomf van de Amerikaanse schilderkunst: een geschiedenis van abstract expressionisme. New York: Praeger, 1970.
• Wilkin, Karen en Carl Belz. Kleur als veld: Amerikaans schilderij, 1950-1975. Washington, DC: American Federation of the Arts, 2007.