The Glass Menagerie Character en Plot Samenvatting

The Glass Menagerieplay is een melancholisch familiedrama geschreven door Tennessee Williams. Het werd voor het eerst uitgevoerd op Broadway in 1945, ontmoeting met verbazingwekkende kassuccessen en een Drama Critics Circle Award.

De karakters

In de introductie van The Glass Menagerie, de toneelschrijver beschrijft de persoonlijkheden van de hoofdpersonages van het drama.

Amanda Wingfield: Moeder van twee volwassen kinderen, Tom en Laura.

• "Een kleine vrouw van grote vitaliteit klampt zich verwoed vast aan een andere tijd en plaats ..."
• "Haar leven is paranoia ..."
• "Haar dwaasheid maakt haar onbewust wreed ..."
• "Er is tederheid in haar lichte persoon ..."

Laura Wingfield: Zes jaar van de middelbare school. Ongelofelijk verlegen en introvert. Ze fixeert zich op haar verzameling glazen beeldjes.

• Ze heeft "geen contact kunnen leggen met de realiteit ..."
• "Een kinderziekte heeft haar kreupel gemaakt, een been iets korter dan het andere ..."
• "Ze is als een stuk van haar eigen glascollectie, te buitengewoon fragiel ..."

Tom Wingfield: De poëtische, gefrustreerde zoon die in een hersenloze magazijnbaan werkt en zijn gezin steunt nadat zijn vader voorgoed het huis heeft verlaten. Hij dient ook als verteller van het stuk.

• "Zijn aard is niet berouwloos ..."
• "Om te ontsnappen aan een val (zijn aanmatigende moeder en kreupele zus) moet hij zonder medelijden handelen."

Jim O'Connor: De gentleman caller die tijdens het tweede deel van het stuk met de Wingfields dineert. Hij wordt beschreven als een "aardige, gewone jongeman."

omgeving

Het hele stuk speelt zich af in het magere appartement van het Wingfield, gelegen naast een steeg in St. Louis. Wanneer Tom begint te vertellen, trekt hij het publiek terug naar de jaren 1930.

Plot Samenvatting

De echtgenoot van mevrouw Wingfield verliet het gezin 'lang geleden'. Hij stuurde een ansichtkaart uit Mazatlan, Mexico, waarin eenvoudig stond: 'Hallo - en tot ziens!' Met de afwezigheid van de vader is hun huis emotioneel en financieel stagnerend geworden.

Amanda houdt duidelijk van haar kinderen. Ze berispt haar zoon echter voortdurend over zijn persoonlijkheid, zijn prille baan en zelfs zijn eetgewoonten.

Tom: Ik heb niet genoten van een hap van dit diner vanwege je constante aanwijzingen hoe je het moet eten. Jij bent het die me door maaltijden laat rennen met je havikachtige aandacht voor elke hap die ik neem.

Hoewel Tom's zus pijnlijk verlegen is, verwacht Amanda dat Laura extravert is. De moeder daarentegen is erg sociaal en haalt herinneringen op aan haar dagen als een zuidelijke schoonheid die ooit in één dag zeventien herenbellers ontving.

Laura heeft geen hoop of ambities voor haar toekomst. Ze stopte met haar typeklas omdat ze te verlegen was om het snelheidsexamen af ​​te leggen. Laura's enige schijnbare interesse lijkt haar oude muziekplaten en haar 'glazen menagerie' te zijn, een verzameling beeldjes van dieren.