De sultanaten van Delhi
Share
De Sultanaten in Delhi waren een reeks van vijf verschillende dynastieën die tussen 1206 en 1526 regeerden over Noord-India. Voormalige moslimslaafsoldaten - mamluks - van de Turkse en Pashtun etnische groepen richtten elk van deze dynastieën op. Hoewel ze belangrijke culturele invloeden hadden, waren de sultanaten zelf niet sterk en geen van hen duurde bijzonder lang, in plaats daarvan gaven ze de controle over de dynastie over aan een erfgenaam.
Elk van de Sultanaten in Delhi begon een proces van assimilatie en aanpassing tussen de moslimcultuur en tradities van Centraal-Azië en de hindoe-cultuur en tradities van India, dat later zijn hoogtepunt zou bereiken onder de Mughal-dynastie van 1526 tot 1857. Dat erfgoed blijft beïnvloeden het Indiase subcontinent tot op de dag van vandaag.
De Mamluk-dynastie
Qutub-ud-Dïn Aybak richtte de Mamluk-dynastie op in 1206. Hij was een Centraal-Aziatische Turk en een voormalig generaal voor het afbrokkelende Ghurid Sultanaat, een Perzische dynastie die heerste over wat nu Iran, Pakistan, Noord-India en Afghanistan is.
Het bewind van Qutub-ud-Dïn was echter van korte duur, net als veel van zijn voorgangers, en hij stierf in 1210. Het bewind van de Mamluk-dynastie ging over op zijn schoonzoon Iltutmish die het sultanaat echt zou vestigen in Dehli voor zijn dood in 1236.
Gedurende die tijd werd de heerschappij van Dehli in chaos geslagen toen vier afstammelingen van Iltutmish op de troon werden geplaatst en gedood. Interessant is dat de vierjarige regering van Razia Sultana - die Iltutmish op zijn sterfbed had benoemd - fungeert als een van de vele voorbeelden van vrouwen aan de macht in de vroege moslimcultuur.
De Khilji-dynastie
De tweede van de Delhi Sultanaten, de Khilji-dynastie, is vernoemd naar Jalal-ud-Dïn Khilji, die in 1290 de laatste heerser van de Mamluk-dynastie, Moiz ud din Qaiqabad, vermoordde. Zoals velen ervoor (en na) hem, Jalal-ud - De heerschappij van Dïn was van korte duur - zijn neef Ala- ud-din Khilji vermoordde Jalal-ud-Dïn zes jaar later om de heerschappij over de dynastie te claimen.
Ala-ud-din werd bekend als een tiran, maar ook om de Mongolen uit India te houden. Tijdens zijn 19-jarige regering leidde de ervaring van Ala-ud-din als een machtshongerige generaal tot snelle expansie over een groot deel van Midden- en Zuid-India, waar hij belastingen verhoogde om zijn leger en schatkist verder te versterken.
Na zijn dood in 1316 begon de dynastie af te brokkelen. De eunuch-generaal van zijn legers en de in Hindoe geboren moslim, Malik Kafur, probeerde de macht over te nemen, maar had niet de Perzische of Turkse steun die nodig was en de 18-jarige zoon van Ala-ud-din nam de troon in plaats daarvan, waarvoor hij regeerde slechts vier jaar voordat hij werd vermoord door Khusro Khan, waarmee een einde kwam aan de Khilji-dynastie.
De Tughlaq-dynastie
Khusro Khan regeerde niet lang genoeg om zijn eigen dynastie te vestigen - hij werd vier maanden in zijn regeerperiode vermoord door Ghazi Malik, die zichzelf Ghiyas-ud-din Tughlaq doopte en een eigen bijna-eeuwenlange dynastie oprichtte.
Van 1320 tot 1414 slaagde de Tughlaq-dynastie erin om de controle over het zuiden van het hedendaagse India uit te breiden, meestal onder de 26-jarige regering van de erfgenaam Muhammad bin Tughlaq van Ghiyas-ud-din. Hij breidde de grenzen van de dynastie uit tot aan de zuidoostkust van het hedendaagse India, waardoor het het grootste bereik zou hebben dat het zou zijn over alle Sultanaten van Delhi.
Onder toezicht van de Tughlaq-dynastie viel Timur (Tamerlane) India echter in 1398 binnen, plunderde en plunderde Delhi en slachtte de inwoners van de hoofdstad af. In de chaos na de invasie van Timurid nam een familie die afstamt van de profeet Mohammed de controle over Noord-India over en legde daarmee de basis voor de Sayyid-dynastie.
De Sayyid-dynastie en Lodi-dynastie
Gedurende de volgende 16 jaar werd de heerschappij van Dehli fel betwist, maar in 1414 won de Sayyid-dynastie uiteindelijk in de hoofdstad en Sayyid Khizr Khan, die beweerde de Timur te vertegenwoordigen. Omdat de Timur bekend stond om het plunderen en verder gaan van hun veroveringen, werd zijn bewind sterk betwist - net als die van zijn drie erfgenamen.
Al klaar om te falen, eindigde de Sayyid-dynastie toen de vierde sultan in 1451 afstand deed van de troon ten gunste van Bahlul Khan Lodi, oprichter van de etnisch-Pashtun Lodi-dynastie uit Afghanistan. Lodi was een beroemde paardenhandelaar en krijgsheer, die Noord-India opnieuw consolideerde na het trauma van de invasie van Timur. Zijn heerschappij was een duidelijke verbetering ten opzichte van het zwakke leiderschap van de Sayyiden.
De Lodi-dynastie viel na de eerste slag om Panipat in 1526, waarbij Babur de veel grotere Lodi-legers versloeg en Ibrahim Lodi doodde. Nog een andere moslim Centraal-Aziatische leider, Babur, richtte het Mughal-rijk op, dat India zou regeren totdat de Britse Raj het in 1857 neerhaalde.
