Texas Revolution Goliad Massacre

In de nasleep van de Texaanse nederlaag in de Slag om de Alamo op 6 maart 1836 beval generaal Sam Houston kolonel James Fannin om zijn post in Goliad te verlaten en zijn commando naar Victoria te marcheren. Fannin ging langzaam weg en vertrok pas op 19 maart. Door deze vertraging konden de hoofdelementen van het commando van generaal José de Urrea in het gebied aankomen. Een gemengde strijdkrachten van cavalerie en infanterie, deze eenheid telde ongeveer 340 man. Bewegend om aan te vallen, schakelde het Fannin's 300-man kolom op een open prairie in de buurt van Coleto Creek in en verhinderde het de Texanen om de veiligheid van een nabijgelegen bos te bereiken. Ze vormden een vierkant met artillerie op de hoeken en sloegen op 19 maart drie Mexicaanse aanvallen af.

Gedurende de nacht zwol Urrea's strijdmacht op tot ongeveer 1.000 man en zijn artillerie arriveerde op het veld. Hoewel de Texanen hun positie tijdens de nacht probeerden te versterken, betwijfelden Fannin en zijn officieren of ze nog een dag konden vechten. De volgende ochtend, nadat Mexicaanse artillerie het vuur op hun positie opende, benaderden de Texanen Urrea over het onderhandelen over een overgave. In een ontmoeting met de Mexicaanse leider vroeg Fannin dat zijn mannen werden behandeld als krijgsgevangenen volgens het gebruik van beschaafde landen en voorwaardelijk vrijgelaten naar de Verenigde Staten. Niet in staat om deze voorwaarden toe te kennen vanwege richtlijnen van het Mexicaanse Congres en generaal Antonio Lopez de Santa Anna en niet bereid een kostbare aanval op de positie van Fannin op te zetten, vroeg hij in plaats daarvan dat de Texanen krijgsgevangenen werden "ter beschikking van de Supreme Mexicaanse regering. "

Ter ondersteuning van dit verzoek verklaarde Urrea dat hij niet op de hoogte was van een geval waarin een krijgsgevangene die de Mexicaanse regering had vertrouwd, zijn leven had verloren. Hij bood ook aan contact op te nemen met Santa Anna voor toestemming om de door Fannin gevraagde voorwaarden te accepteren. Urrea was ervan overtuigd dat hij goedkeuring zou krijgen en vertelde Fannin dat hij verwachtte binnen acht dagen een reactie te ontvangen. Met zijn commando omringd, stemde Fannin in met het aanbod van Urrea. Zich overgevend, marcheerden de Texanen terug naar Goliad en werden gehuisvest in Presidio La Bahía. De volgende dagen werden de mannen van Fannin vergezeld door andere Texaanse gevangenen die gevangen waren genomen na de Slag om Refugio. In overeenstemming met zijn overeenkomst met Fannin schreef Urrea aan Santa Anna en informeerde hem over de overgave en raadde de gevangenen genade aan. Hij verzuimde de door Fannin gezochte voorwaarden te vermelden.

Mexicaans POW-beleid

Aan het einde van 1835, toen hij zich voorbereidde om naar het noorden te gaan om de rebellerende Texanen te onderwerpen, raakte Santa Anna bezorgd over de mogelijkheid om steun te krijgen van bronnen in de Verenigde Staten. In een poging Amerikaanse burgers ervan te weerhouden wapens in Texas op te nemen, vroeg hij het Mexicaanse congres om actie te ondernemen. In reactie daarop nam het op 30 december een resolutie aan waarin stond, "Buitenlanders die landen op de kust van de Republiek of hun grondgebied over land binnenvallen, gewapend en met de bedoeling ons land aan te vallen, zullen worden beschouwd als piraten en als zodanig worden behandeld, zijnde burgers van geen enkel land dat momenteel in oorlog is met de Republiek en vecht onder geen erkende vlag. " Aangezien de straf voor piraterij onmiddellijke uitvoering was, droeg deze resolutie het Mexicaanse leger op om geen gevangenen te nemen.

In overeenstemming met deze richtlijn, nam het belangrijkste leger van Santa Anna geen gevangenen mee terwijl het naar het noorden naar San Antonio trok. Urrea marcheerde ten noorden van Matamoros, die de honger naar bloed van zijn meerdere ontbrak, en gaf er de voorkeur aan een mildere benadering te volgen met zijn gevangenen. Nadat hij in februari en begin maart Texanen in San Patricio en Agua Dulce gevangen had genomen, heeft hij executieorders van Santa Anna omzeild en teruggestuurd naar Matamoros. Op 15 maart sloeg Urrea opnieuw een compromis toen hij Captain Amos King en veertien van zijn mannen opdracht gaf om te worden doodgeschoten na de Slag om Refugio, maar liet kolonisten en inheemse Mexicanen vrij.

Marcheren naar hun dood

Op 23 maart antwoordde Santa Anna op de brief van Urrea over Fannin en de andere gevangen Texanen. In deze mededeling beval hij Urrea rechtstreeks de gevangenen te executeren, die hij 'onfatsoenlijke buitenlanders' noemde. Dit bevel werd herhaald in een brief op 24 maart. Bezorgd over de bereidheid van Urrea om te voldoen, stuurde Santa Anna ook een briefje naar kolonel José Nicolás de la Portilla, commandant bij Goliad, waarin hij beval de gevangenen te neerschieten. Ontvangen op 26 maart, werd het twee uur later gevolgd door een tegenstrijdige brief van Urrea waarin hij zei "de gevangenen met zorg te behandelen" en ze te gebruiken om de stad te herbouwen. Hoewel een nobel gebaar van Urrea, was de generaal zich ervan bewust dat Portilla onvoldoende mannen had om de Texanen te beschermen tijdens zo'n poging.

Beide bestellingen weegend tijdens de nacht, concludeerde Portilla dat hij moest handelen volgens de richtlijn van Santa Anna. Dientengevolge beval hij dat de gevangenen de volgende ochtend in drie groepen moesten worden gevormd. Onder begeleiding van Mexicaanse troepen onder leiding van kapitein Pedro Balderas, kapitein Antonio Ramírez en Agustín Alcérrica, marcheerden de Texanen, nog steeds in de overtuiging dat ze zouden worden voorwaardelijk vrijgelaten, naar locaties op de Bexar, Victoria en San Patricio Road. Op elke locatie werden de gevangenen gestopt en vervolgens neergeschoten door hun begeleiders. De overgrote meerderheid werd onmiddellijk gedood, terwijl veel van de overlevenden werden achtervolgd en geëxecuteerd. De Texanen die te gewond waren om met hun kameraden te marcheren, werden in de Presidio geëxecuteerd onder leiding van kapitein Carolino Huerta. De laatste die werd gedood was Fannin die werd neergeschoten op de binnenplaats van Presidio.

Nasleep

Van de gevangenen in Goliad werden 342 gedood terwijl 28 met succes ontsnapten aan de vuurpelotons. Een extra 20 werden bewaard voor gebruik als artsen, tolken en ordonniers door de voorspraak van Francita Alvarez (De engel van Goliad). Na de executies werden de lichamen van de gevangenen verbrand en aan de elementen overgelaten. In juni 1836 werden de overblijfselen begraven met militaire eer door troepen geleid door generaal Thomas J. Rusk die door het gebied trok na de Texaanse overwinning in San Jacinto.

Hoewel de executies in Goliad werden uitgevoerd in overeenstemming met de Mexicaanse wet, had het bloedbad een dramatische invloed in het buitenland. Terwijl Santa Anna en de Mexicanen eerder als sluw en gevaarlijk werden gezien, leidden de Goliad Massacre en de Fall of the Alamo ertoe dat ze als wreed en onmenselijk werden gebrandmerkt. Als gevolg hiervan werd de steun voor de Texanen sterk versterkt in de Verenigde Staten en in het buitenland in Groot-Brittannië en Frankrijk. Rijdend naar het noorden en oosten, werd Santa Anna verslagen en gevangen genomen in San Jacinto in april 1836, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor de onafhankelijkheid van Texas. Hoewel de vrede bijna een decennium bestond, kwam het conflict opnieuw in de regio in 1846 na de annexatie van Texas door de Verenigde Staten. In mei van dat jaar begon de Mexicaans-Amerikaanse oorlog en zag brigadegeneraal Zachary Taylor snelle overwinningen behalen in Palo Alto en Resaca de la Palma.

Geselecteerde bronnen

• Texas State Historical Association: Goliad Massacre
• Fannin's Fight & the Massacre in La Bahia
• Texas State Library & Archives Commission: Goliad Massacre