Tet aanstootgevend

Amerikaanse troepen waren al drie jaar in Vietnam vóór het Tet-offensief en de meeste gevechten die ze hadden ondervonden, waren kleine schermutselingen met guerrillatactieken. Hoewel de VS meer vliegtuigen, betere wapens en honderdduizenden getrainde soldaten hadden, zaten ze vast in een patstelling tegen de communistische troepen in Noord-Vietnam en de guerrillatroepen in Zuid-Vietnam (bekend als de Viet Cong). De Verenigde Staten ontdekten dat traditionele oorlogvoeringstactieken niet noodzakelijk goed werkten in de jungle tegen de guerrillaoorlogvoeringstactieken waarmee ze geconfronteerd werden.

21 januari 1968

Begin 1968 geloofde generaal Vo Nguyen Giap, de man die de leiding had over het leger van Noord-Vietnam, dat het tijd was voor de Noord-Vietnamezen om een ​​grote verrassingsaanval uit te voeren op Zuid-Vietnam. Na te hebben gecoördineerd met de Viet Cong en troepen en voorraden in positie te hebben gebracht, voerden de communisten een afleidingsaanval uit op de Amerikaanse basis in Khe Sanh op 21 januari 1968.

30 januari 1968

Op 30 januari 1968 begon het echte Tet-offensief. Vroeg in de ochtend vielen Noord-Vietnamese troepen en Viet Cong-troepen beide dorpen en steden in Zuid-Vietnam aan, waarbij het staakt-het-vuren werd gebroken dat was opgeroepen voor de Vietnamese feestdag van Tet (het nieuwe maanjaar).

De communisten vielen ongeveer 100 grote steden en dorpen in Zuid-Vietnam aan. De omvang en wreedheid van de aanval verrasten zowel de Amerikanen als de Zuid-Vietnamezen, maar ze vochten terug. De communisten, die hadden gehoopt op een opstand van de bevolking ter ondersteuning van hun acties, stuitten in plaats daarvan op hevig verzet.

In sommige dorpen en steden werden de communisten snel, binnen enkele uren, afgestoten. Bij anderen duurde het weken vechten. In Saigon slaagden de communisten erin de Amerikaanse ambassade, ooit onneembaar, acht uur lang te bezetten voordat ze werden ingehaald door Amerikaanse soldaten. Het duurde ongeveer twee weken voordat Amerikaanse troepen en Zuid-Vietnamese troepen de controle over Saigon terugwonnen; het kostte hen bijna een maand om de stad Hue te heroveren.

Conclusie

In militaire termen was de Verenigde Staten de overwinnaar van het Tet-offensief, want de communisten slaagden er niet in controle te houden over enig deel van Zuid-Vietnam. De communistische troepen leden ook zeer zware verliezen (naar schatting 45.000 doden). Het Tet-offensief toonde echter een andere kant van de oorlog aan Amerikanen, een die zij niet leuk vonden. De coördinatie, kracht en verrassing veroorzaakt door de communisten leidde de VS tot het besef dat hun vijand veel sterker was dan ze hadden verwacht.

Geconfronteerd met een ongelukkig Amerikaans publiek en deprimerend nieuws van zijn militaire leiders, besloot president Lyndon B. Johnson een einde te maken aan de escalatie van de Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam.