De oude liederen zingen Traditionele en literaire ballads

De ballad bevindt zich op het kruispunt van poëzie en lied, van traditionele folkballads die uitkristalliseren uit de nevels van oude orale tradities tot moderne literaire ballads waarin dichters de oude verhalende vormen gebruiken om traditionele legendes te vertellen of hun eigen verhalen te vertellen. 

De evolutie van Balladry

Een ballad is gewoon een verhalend gedicht of lied, en er zijn veel variaties op balladry. Traditionele volksballades begonnen met de anonieme dwalende minstrelen van de Middeleeuwen, die verhalen en legendes in deze gedichten overleverden, met behulp van een structuur van strofen en herhaalde refreinen om lokale verhalen te herinneren, opnieuw te vertellen en te verfraaien. Veel van deze folkballades werden in de 17e en 18e eeuw verzameld door wetenschappers zoals Harvard-professor Francis James Child en dichters zoals Robert Burns en Sir Walter Scott.

Twee van de ballades in deze collectie zijn voorbeelden van dit type traditionele ballad, anonieme navertellingen van lokale legendes: het spookachtige sprookje "Tam Lin" en "Lord Randall", die het verhaal van een moord in het vraag-en-antwoord onthult dialoog tussen moeder en zoon. Folk ballads vertelden ook liefdesverhalen, zowel tragisch als gelukkig, verhalen over religie en het bovennatuurlijke, en verhalen over historische gebeurtenissen.

Na de 16e-eeuwse uitvinding van goedkoop drukken, verhuisden ballads van de orale traditie naar krantenpapier. Broadside-ballades waren 'poëzie als nieuws', waarin de gebeurtenissen van de dag werden becommentarieerd, hoewel veel van de oudere traditionele folkballades ook als breedbeeld in druk werden verspreid.

Literaire ballads van bekende dichters

In de 18e en 19e eeuw namen romantische en Victoriaanse dichters deze vorm van een volkslied in handen en schreven literaire ballads, die hun eigen verhalen vertelden, zoals Robert Burns deed in "The Lass That the Bed to Me" en Christina Rossetti deed in " Maude Clare '- of oude legendes herdenken, zoals Alfred, Lord Tennyson deed met een deel van het Arthur-verhaal in' The Lady of Shalott '.

Ballades brengen verhalen over tragische romantiek (Edgar Allan Poe's 'Annabel Lee'), over de eer van krijgers (Rudyard Kipling's 'The Ballad of East and West'), over de wanhoop van armoede (William Butler Yeats 'The Ballad of Moll Magee' "), Van de geheimen van het brouwen (" Heather Ale: A Galloway Legend "van Robert Louis Stevenson), en van gesprekken over de kloof tussen leven en dood (" Her Immortality "van Thomas Hardy). De combinatie van de ballad van verhalende voortstuwing impliciete melodie (ballades zijn vaak en zeer natuurlijk ingesteld op muziek), en archetypische verhalen zijn onweerstaanbaar.

De gevarieerde structuren van ballads

De meeste ballades zijn gestructureerd in korte stanza's, vaak de kwatrijnvorm die bekend staat als 'ballad-maat' - afwisselende lijnen van jambische tetrameter (vier gespannen beats, da DUM da DUM da DUM da DUM) en jambische trimeter (drie gestresste beats , da DUM da DUM da DUM), rijmend de tweede en vierde regels van elke strofe. Andere ballades combineren de vier lijnen in twee, rijmende coupletten van zeven-stress lijnen die soms "veertieners" worden genoemd. Maar het woord "ballad" verwijst naar een algemeen soort gedicht, niet noodzakelijk een vaste poëtische vorm, en veel ballad gedichten neem vrijheden met de ballade Stanza of verlaat het helemaal.

Voorbeelden van ballads

In chronologische volgorde zijn enkele klassieke ballades als volgt;

• Anoniem, "Tam Lin" (traditionele folkballade, opgeschreven door James Child in 1729)
• Anoniem, "Lord Randall" (traditionele ballade gepubliceerd door Sir Walter Scott in 1803)
• Robert Burns, “John Barleycorn: A Ballad” (1782)
• Robert Burns, “Het meisje dat het bed voor mij maakte” (1795)
• Samuel Taylor Coleridge, 'The Rime of the Ancient Mariner' (1798)
• William Wordsworth, 'Lucy Gray of Solitude' (1799)
• John Keats, 'La Belle Dame sans Merci' (1820)
• Samuel Taylor Coleridge, 'The Ballad of the Dark Ladie' (1834)
• Alfred, Lord Tennyson, 'De dame van Shalott' (1842)
• Edgar Allan Poe, “Annabel Lee” (1849)
• Christina Rossetti, “Maude Clare” (1862)
• Algernon Charles Swinburne, 'Een ballade van lasten' (1866)
• Christina Rossetti, “A Ballad of Boding” (1881)
• Rudyard Kipling, 'De ballade van oost en west' (1889)
• William Butler Yeats, 'De ballade van Moll Magee' (1889)
• Robert Louis Stevenson, “Heather Ale: A Galloway Legend” (1890)
• Oscar Wilde, 'The Ballad of Reading Gaol' (1898)
• Thomas Hardy, 'Haar onsterfelijkheid' (1898)
• William Butler Yeats, 'De gastheer van de lucht' (1899)
• Ezra pond, 'Ballad of the Goodly Fere' (1909)