Seriemoordenaar Michael Ross, The Roadside Strangler

Het verhaal van de bekende seriemoordenaar Michael Ross is een tragisch verhaal over een jonge man die van een boerderij kwam waar hij van hield, en een jeugd vol met misbruik door ouders, hoewel hij zich de ervaringen niet kon herinneren. Het is ook een verhaal over dezelfde man die, gedreven door seksueel gewelddadige fantasieën, acht jonge meisjes op brute wijze heeft verkracht en vermoord. En ten slotte is het een tragisch verhaal van een gerechtelijk systeem dat vol zit met onvolkomenheden in zijn verantwoordelijkheid om over leven of dood te beslissen.

Michael Ross - His Childhood Years

Michael Ross werd geboren op 26 juli 1959 uit Daniel en Pat Ross in Brooklyn, Connecticut. Volgens gegevens van de rechtbank trouwden de twee nadat Pat had ontdekt dat ze zwanger was. Het huwelijk was niet gelukkig. Pat haatte het boerenleven, en na vier kinderen en twee abortussen te hebben gehad, rende ze naar North Carolina om bij een andere man te zijn. Toen ze thuiskwam, was ze geïnstitutionaliseerd. De arts zei dat Pat sprak over zelfmoord en over het slaan en slaan van haar kinderen.

De zus van Michael Ross heeft gezegd dat Ross als kind de dupe werd van de woede van zijn moeder. Er wordt ook vermoed dat een oom van Ross die zelfmoord heeft gepleegd Ross seksueel heeft misbruikt terwijl hij op hem heeft gepast. Ross zei dat hij zich heel weinig herinnerde aan zijn kindermishandeling, hoewel hij nooit vergeten was hoe graag hij zijn vader op de boerderij hielp.

Wurgende kippen

Nadat zijn oom zelfmoord had gepleegd, werd de taak van het doden van zieke en misvormde kippen de verantwoordelijkheid van de achtjarige Michael. Hij wurmde de kippen met zijn handen. Naarmate Michael ouder werd, kreeg hij meer verantwoordelijkheid op de boerderij, en tegen de tijd dat hij op de middelbare school zat, was zijn vader veel afhankelijk van de hulp van Ross. Michael hield van het boerenleven en vervulde zijn verantwoordelijkheden terwijl hij ook naar de middelbare school ging. Met een hoog IQ van 122 was de balans tussen school en boerenleven beheersbaar.

Tegen die tijd vertoonde Ross antisociaal gedrag, waaronder stalking jonge tienermeisjes.

Ross 'collegejaren

In 1977 ging Ross naar de Cornell University en studeerde landbouweconomie. Hij begon te daten met een vrouw die in ROTC was en droomde ervan ooit met haar te trouwen. Toen de vrouw zwanger werd en een abortus kreeg, begon de relatie te wankelen. Nadat ze had besloten zich aan te melden voor een vierjarig dienstverband, eindigde de relatie. Achteraf gezien zei Ross naarmate de relatie meer in de problemen raakte, begon hij fantasieën te krijgen die seksueel gewelddadig waren. Tegen zijn tweede jaar stalkte hij vrouwen.

In zijn laatste jaar op de universiteit, ondanks zijn verloving met een andere vrouw, consumeerden de fantasieën van Ross hem en pleegde hij zijn eerste verkrachting. In datzelfde jaar pleegde hij ook zijn eerste verkrachting en moord door wurging. Ross zei naderhand dat hij zichzelf haatte voor wat hij deed en probeerde zelfmoord te plegen, maar het vermogen ontbrak en in plaats daarvan beloofde hij zichzelf dat hij nooit meer iemand pijn zou doen. Tussen 1981 en 1984 had Ross echter acht jonge vrouwen verkracht en vermoord, waarvan de oudste 25.

De slachtoffers

• Dzung Ngoc Tu, 25, student van de Cornell University, vermoordde 12 mei 1981.
• Paula Perrera, 16, uit Wallkill, N.Y., gedood in maart 1982
• Tammy Williams, 17, uit Brooklyn, vermoordde 5 januari 1982
• Debra Smith Taylor, 23, van Griswold, vermoordde 15 juni 1982
• Robin Stavinksy, 19, uit Norwich, vermoordde november 1983
• April Brunias, 14, van Griswold, vermoordde 22 april 1984
• Leslie Shelley, 14, van Griswold, vermoordde 22 april 1984
• Wendy Baribeault, 17, van Griswold, gedood 13 juni 1984

Het zoeken naar een moordenaar

Michael Malchik werd hoofdonderzoeker toegewezen na de moord op Wendy Baribeault in 1984. Getuigen gaven Malchik zowel de beschrijving van de auto - een blauwe Toyota - als de persoon waarvan ze geloofden dat ze Wendy hadden gekidnapt. Malchik begon het proces van het interviewen van een lijst met blauwe Toyota-eigenaren die hem naar Michael Ross brachten. Malchik getuigde dat Ross hem tijdens hun eerste ontmoeting verleidde om meer vragen te stellen door subtiele hints te laten vallen dat hij hun man was.

Ross woonde inmiddels in Jewett City als verzekeringsverkoper. Zijn ouders waren gescheiden en hadden de boerderij verkocht. Tijdens het interview met Malchik vertelde Ross over zijn afgelopen twee arrestaties op zedendelicten. Op dat moment besloot Malchik hem naar het station te brengen voor ondervraging. Op het station praatten de twee als oude vrienden: over familie, vriendinnen en het leven in het algemeen. Aan het einde van het verhoor bekende Ross dat hij acht jonge vrouwen had gekidnapt, verkracht en vermoord.

Het gerechtelijk apparaat:

In 1986 verhuisde het verdedigingsteam van Ross voor een ontslag op twee van de moorden, Leslie Shelley en April Brunais, omdat ze niet werden vermoord in Connecticut en niet binnen de jurisdictie van de staat. De staat zei dat de twee vrouwen werden vermoord in Connecticut, maar zelfs als ze dat niet waren geweest, begonnen en eindigden de moorden in Connecticut, die de staat jurisdictie verleende.

Maar toen kwam er een kwestie van geloofwaardigheid toen de staat een verklaring van Malchik produceerde waarin werd beweerd dat Ross hem aanwijzingen gaf naar de plaats delict. Malchik beweerde dat de aanwijzingen op de een of andere manier waren weggelaten uit verklaringen, beide twee jaar eerder geschreven en opgenomen. Ross ontkende ooit zulke aanwijzingen te hebben gegeven.

Bewijs in Rhode Island

De verdediging produceerde een doek dat past bij een hoes in het appartement van Ross die werd gevonden in het bos in Exeter, Rhode Island, samen met een ligatuur die werd gebruikt om een ​​van de meisjes te wurgen. De verdediging produceerde ook een getapete verklaring van het aanbod van Ross om de politie naar de plaats delict te brengen, hoewel Malchik verklaarde dat hij zich een dergelijk aanbod niet herinnerde.