Running Style Retoriek

In de retoriek, de loopstijl is een zinsstijl die de geest lijkt te volgen omdat het een probleem veroorzaakt door de "kruipende, associatieve syntaxis van een gesprek na te bootsen" (Richard Lanham, Proza analyseren). Ook bekend als de goederentrein stijl. Contrast met de periodieke zinsstijl.

Een extreme vorm van de hardloopstijl is stroom van bewust schrijven, zoals gevonden in de fictie van James Joyce en Virginia Woolf.

Voorbeelden

• "Het had 's nachts geregend, en de baan was overspoeld met dunne rode modder en plassen stonden in de sleur en kuilen. Het was steil, nat, glad lopen. En koud."
  (Berton Roueché, Wat is er over. Little, Brown, 1968)
• "Het is alsof ik een gevangenisstop maakte, weet je. En ik ga naar de muur, en ik struikel en draai mijn enkel, en ze werpen het licht op je, weet je. Dus, op een of andere manier kom ik door het huilen en ik blijf rennen. Toen begon het vloeken. Ze vuurt naar me vanuit de wachttoren: 'Zoon van een knal! Zoon van een boem!' Ik ga naar de top van de muur, de voordeur. Ik opende hem, ik ben een voet verwijderd. Ik keek nog een laatste keer rond de gevangenis en ik sprong! '
  (George Costanza, "The Ex-Girlfriend" aflevering van Seinfeld)
• "Hij voelde het onder zijn voeten. [De trein] kwam saai uit het oosten als een of andere saaie satelliet van de komende zon die huilde en brulde in de verte en het lange licht van de koplamp die door de verwarde mesquite remmen stroomde en uit de nacht de eindeloze fenceline langs de doden rechtdoor en zocht het weer draad en post mijl na mijl de duisternis in waarna de boilersrook langzaam ontbond langs de vage nieuwe horizon en het geluid kwam achter en hij bleef stilstaan ​​met zijn hoed in zijn handen in het voorbijgaande grondtrillend kijken hoe het weg was. '
  (Cormac McCarthy, Alle mooie paarden, 1992)
• "Het was ongeveer elf uur 's ochtends, half oktober, met de zon niet schijnt en een blik van harde natte regen in de helderheid van de uitlopers. Ik droeg mijn poederblauwe pak, met donkerblauw shirt, stropdas en zakdoek, zwarte brogues, zwarte wollen sokken met donkerblauwe klokken erop. Ik was netjes, schoon, geschoren en nuchter, en het kon me niet schelen wie het wist. "
  (Raymond Chandler, De grote slaap, 1939)
• "Haat heeft geen instructie nodig, maar wacht alleen om uitgelokt te worden ... haat, het onuitgesproken woord, de onbevestigde aanwezigheid in het huis, die vage geur van zwavel tussen de rozen, die onzichtbare tongstripper, die onverzorgde vinger in elke taart, die plotselinge oh-zo-nieuwsgierig huiveringwekkende blik - kan het verveling zijn? - op je geliefde, waardoor ze behoorlijk lelijk zijn.
  (Katherine Anne Porter, "The Necessary Enemy", 1948)
• "De lange avond was door de ramen in de barak gekomen, overal mysteries gecreëerd, de naad tussen het ene en het andere gewist, de vloeren verlengd en de lucht verdund of wat verfijning op mijn oor waardoor ik kon horen voor de eerst het klikken van een goedkope klok uit de keuken. "
  (Flann O'Brien, De derde politieman, 1967)

Waarnemingen

• Hardloopstijl versus periodieke stijl
  "[In klassieke retoriek, de] 'rennen' stijl ... is dat waarin de ideeën alleen maar aan elkaar worden geregen, zoals kralen, in de volgorde waarin ze zich van nature presenteren aan de geest. Het kenmerk is eenvoudige continuïteit. Het kenmerk van de 'periodieke' stijl is dat elke zin op zichzelf 'komt' om een ​​afzonderlijk, symmetrisch geheel te vormen. De loopstijl kan worden voorgesteld door een rechte lijn die op elk punt kan worden afgebroken of op elk punt kan worden verlengd: de periodieke stijl is een systeem van onafhankelijke cirkels. "
  (Richard Claverhouse Jebb, De zolderleiders Van Antiphon tot Isaeus. Macmillan, 1893)
• Parataxis
  "Als de periodieke stijl in principe hypotactisch is, de loopstijl is in principe paratactisch, incrementeel, vormloos. Het gaat gewoon door ...
  "Om aldus de geest in realtime interactie met de wereld te imiteren, is schrijven in een vorm van hardloopstijl. De seriële syntaxis registreert eerst het eerste en daarna het tweede ding, eenvoudige chronologische volgorde die altijd de toon aangeeft en het tempo verslaat Een dergelijke syntaxis modelleert de geest in de omgang met de wereld ... Dingen gebeuren zoals ze willen, niet zoals wij ze zouden willen hebben. Omstandigheden noemen het deuntje. '
  (Richard A. Lanham, Proza analyseren, 2e ed. Continuum, 2003)

Andere bronnen

• Wat is de hardloopstijl?
• Verkennend essay
• Losse zin
• Parataxis
• Running Style in "On Cloning" van Thomas
• Run-on zin