De beroemde gedoemde minnaar van Romeo Shakespeare

Een van de originele "star-cross'd liefhebbers", Romeo is de mannelijke helft van het noodlottige paar dat de actie aandrijft in de Shakespeare-tragedie, "Romeo en Julia". Er is veel geschreven over de oorsprong van het personage, evenals de invloed van Romeo op andere jonge mannelijke minnaars in de westerse literatuur, maar in plaats van een rolmodel dat moet worden nagebootst, is Shakespeare's Romeo een duurzaam voorbeeld van jonge liefde die vreselijk verkeerd is gegaan. 

Wat gebeurt er met Romeo

De erfgenaam van het Huis van Montague, Romeo ontmoet en wordt verliefd op Juliet, de jonge dochter van het Huis van Capulet. De meeste interpretaties van het verhaal schatten dat Romeo ongeveer 16 jaar oud is en dat Juliet gewoon verlegen is voor haar 14e verjaardag. Om onverklaarbare redenen zijn de Montagues en Capulets bittere vijanden, dus de jonge geliefden weten dat hun affaire hun families boos zal maken, maar het titulaire paar is niet geïnteresseerd in familievetes, en in plaats daarvan kiezen ze ervoor om hun passie na te streven. 

Terwijl Romeo en Julia in het geheim trouwen met de hulp van zijn vriend en vertrouweling, broeder Laurence, zijn de twee vanaf het begin gedoemd. Nadat Juliets neef Tybalt Romeo's vriend Mercutio heeft vermoord, neemt Romeo wraak door Tybalt te doden. Hiervoor wordt hij in ballingschap gestuurd en keert hij pas terug als hij hoort van Julia's dood. Zonder medeweten van Romeo, heeft Juliet - die gedwongen wordt om tegen haar wil Parijs (een rijke vrijer die door haar vader wordt begunstigd) te trouwen - een plan bedacht om haar eigen dood te vervalsen en te worden herenigd met haar ware liefde.

Broeder Laurence stuurt een bericht naar Romeo om hem op de hoogte te stellen van haar plan, maar het briefje bereikt Romeo nooit. Romeo, die echt gelooft dat Juliet dood is, is zo diepbedroefd, hij doodt zichzelf in een vlaag van verdriet, op welk punt Juliet ontwaakt uit de slapende tocht die ze meeneemt om te vinden dat Romeo er niet meer is. Niet in staat het verlies van haar liefde te dragen, pleegt ook zij zichzelf - alleen deze keer echt. 

Oorsprong van het Romeo-personage

Romeo en Juliet verschijnen voor het eerst in "Giulietta e Romeo", een verhaal uit 1530 van Luigi da Porto, dat zelf is aangepast uit het werk "Il Novellino" uit 1476 van Masuccio Salernitano. Al deze werken kunnen op de een of andere manier hun oorsprong vinden in 'Pyramus en Thisbe', een ander paar noodlottige geliefden die te vinden zijn in 'Metamorphoses' van Ovidius.

Pyramus en Thisbe wonen naast elkaar in het oude Babylon. Verboden door hun ouders om iets met elkaar te maken te hebben - nogmaals dankzij een voortdurende familievete - het paar slaagt er toch in om te communiceren via scheuren in de muur tussen de familiebedrijven.

De overeenkomsten met "Romeo en Julia" houden daar niet op. Wanneer de Pyramus en Thisbe eindelijk een ontmoeting regelen, arriveert Thisbe op de vooraf bepaalde plek - een moerbeiboom - alleen om te zien dat hij wordt bewaakt door een dreigende leeuwin. Thisbe rent weg en laat per ongeluk haar sluier achter. Bij aankomst vindt Pyramus de sluier en gelovend dat de leeuwin Thisbe heeft gedood, valt hij letterlijk op zijn zwaard. Thisbe keert terug om haar geliefde dood te vinden, en dan sterft ook zij aan een zichzelf toegebrachte wond door het zwaard van Pyramus. 

Hoewel 'Pyramus en Thisbe' misschien niet de directe bron van Shakespeare zijn geweest voor 'Romeo en Julia', was het zeker een invloed op de werken waaruit Shakespeare putte, en hij gebruikte de trope meer dan eens. "Romeo and Juliet" is zelfs geschreven in een gelijktijdig tijdsbestek voor "A Midsummer Night's Dream", waarin "Pyramus and Thisbe" wordt opgevoerd als een toneelstuk in een toneelstuk - alleen dit keer voor komisch effect.

Was het doodslot van Romeo?

Nadat de jonge geliefden zijn gestorven, komen de Capulets en de Montagues eindelijk overeen hun vete te beëindigen. Shakespeare laat het vooral aan zijn publiek over om te beslissen of de dood van Romeo en Julia al dan niet was voorbestemd als onderdeel van de erfenis van de langdurige vijandschap van hun families, of dat het conflict misschien op vreedzamere wijze was beëindigd als de families bereid waren geweest om te omarmen liefde in plaats van haat.