Romeinse blootstelling van zuigelingen

Een aspect van de Romeinse samenleving dat de moderne mensen doet afgrijzen, een aspect dat niet beperkt is tot de Romeinen, maar dat door vele anderen werd beoefend, met uitzondering van de oude Joden * en Etrusken, is het in de steek laten van hun kinderen. Dit is algemeen bekend als blootstelling omdat de baby's werden blootgesteld aan de elementen. Niet alle baby's die zo blootgesteld waren, stierven. Sommige Romeinse baby's werden opgepikt door gezinnen die een slaaf nodig hadden. Het beroemdste geval van blootstelling van een Romeins kind eindigde echter niet met slavernij, maar de kroon.

De meest beroemde Romeinse belichting van zuigelingen

De meest bekende blootstelling vond plaats toen de Vestaalse Maagd Rhea het leven schonk aan een tweeling die we kennen als Romulus en Remus; de baby's hadden toen echter niet die namen: de vader van het gezin (huisvader) formeel een kind als het zijne moest accepteren en een naam moest geven, wat niet het geval was toen een baby kort na de geboorte werd weggegooid.

Een Vestaalse Maagd moest kuis blijven. Bevallen was het bewijs van haar falen. Dat de god Mars de vader was van Rhea's kinderen maakte weinig verschil, dus de jongens werden blootgesteld, maar ze hadden geluk. Een wolf zoog, een specht voedde en een rustieke familie nam ze in. Toen de tweeling opgroeide, kregen ze terug wat rechtmatig van hen was en een van hen werd de eerste koning van Rome.

Praktische redenen voor de blootstelling van zuigelingen in Rome

Als babyblootstelling geschikt was voor hun legendarische oprichters, die volgens het Romeinse volk het verkeerd hadden gedaan voor hun nakomelingen?

• Blootstelling stelde arme mensen in staat om zich te ontdoen van extra monden om te voeden, vooral de monden van babymeisjes die ook een bruidsschatplicht hadden.
• Kinderen die op de een of andere manier onvolmaakt waren, werden ook blootgesteld, volgens de voorschriften van de Twaalf Tabletten.
• Blootstelling werd ook gebruikt om zich te ontdoen van kinderen wier vaderschap onduidelijk of ongewenst was, maar de blootstelling was niet de enige methode die beschikbaar was. Romeinse vrouwen gebruikten voorbehoedsmiddelen en ontvingen ook abortussen.
• De huisvader had technisch het recht om van elke baby af te komen die onder zijn macht stond.

Christendom helpt einde blootstelling van zuigelingen

Rond de tijd dat het christendom greep kreeg, veranderde de houding ten opzichte van deze methode om ongewenst leven te vernietigen. De armen moesten zich ontdoen van hun ongewenste kinderen omdat ze het zich niet konden veroorloven, maar het was hen niet toegestaan ​​ze formeel te verkopen, dus lieten ze ze in plaats daarvan sterven of werden ze gewend aan economisch voordeel door andere gezinnen. De eerste christelijke keizer, Constantijn, in 313 na Christus, gaf toestemming voor de verkoop van de zuigelingen ['Blootstelling aan kinderen in het Romeinse rijk' door W. V. Harris. Het Journal of Roman Studies, Vol. 84. (1994), pp. 1-22.]. Hoewel het verkopen van je kinderen ons verschrikkelijk lijkt, was het alternatief dood of slavernij: in het ene geval, erger, en in de andere, hetzelfde, dus de verkoop van baby's bood enige hoop, vooral omdat sommige slaven in de Romeinse samenleving konden hopen om hun vrijheid te kopen. Zelfs met wettelijke toestemming om iemands nakomelingen te verkopen, eindigde de blootstelling niet van de ene dag op de andere, maar tegen ongeveer 374 was het wettelijk verboden.

Zien:

"Blootstelling aan kinderen in het Romeinse rijk", door W. V. Harris. Het Journal of Roman Studies, Vol. 84. (1994).

"Vonden de ouden het om wanneer hun kinderen stierven?", Door Mark Golden Griekenland en Rome 1988.

"De blootstelling van zuigelingen in de Romeinse wet en praktijk", door Max Radin Het klassieke tijdschrift, Vol. 20, nr. 6. (maart 1925).

Belichting komt in de Griekse en Romeinse mythologie in een iets andere context voor. Toen Perseus Andromeda en Hercules Hermione redde, waren de prinsessen, allebei van een leeftijd om te trouwen, achtergelaten of blootgesteld aan een plaatselijke ramp. Vermoedelijk zou het zeemonster de jonge vrouwen opeten. In het Romeinse verhaal van Cupido en Psyche wordt Psyche ook blootgesteld aan het voorkomen van lokale rampen.

*