Rogeriaanse argumentdefinitie en voorbeelden

Rogeriaans argument is een onderhandelingsstrategie waarin gemeenschappelijke doelen worden vastgesteld en tegengestelde standpunten zo objectief mogelijk worden beschreven in een poging om overeenstemming te bereiken en overeenstemming te bereiken. Het is ook bekend als Rogeriaanse retoriek, Rogeriaanse argumentatie, Rogeriaanse overtuiging, en empathisch luisteren.

Terwijl het traditionele argument zich concentreert op winnend, het Rogeriaanse model zoekt een wederzijds bevredigende oplossing.

Het Rogeriaanse argumentatiemodel werd overgenomen van het werk van de Amerikaanse psycholoog Carl Rogers door de compositiewetenschappers Richard Young, Alton Becker en Kenneth Pike in hun leerboek "Rhetoric: Discovery and Change" (1970).

Doelstellingen van Rogerian Argument

De auteurs van "Rhetoric: Discovery and Change" leggen het proces op deze manier uit:

"De schrijver die de Rogeriaanse strategie gebruikt, probeert drie dingen te doen: (1) om de lezer duidelijk te maken dat hij wordt begrepen, (2) om het gebied af te bakenen waarin hij gelooft dat de positie van de lezer geldig is, en (3) om hem ertoe aanzetten te geloven dat hij en de schrijver vergelijkbare morele kwaliteiten (eerlijkheid, integriteit en goede wil) en ambities delen (de wens om een ​​voor beide partijen aanvaardbare oplossing te vinden). We benadrukken hier dat dit slechts taken zijn, geen fasen van het argument. Het Rogeriaanse argument heeft geen conventionele structuur; gebruikers van de strategie vermijden in feite opzettelijk conventionele overtuigende structuren en technieken omdat deze apparaten de neiging hebben een gevoel van bedreiging te produceren, precies wat de schrijver probeert te overwinnen ...

"Het doel van het Rogerian-argument is om een ​​situatie te creëren die bevorderlijk is voor samenwerking; dit kan heel goed veranderingen in het format van het Rogerian-argument met zich meebrengen.

Bij het presenteren van uw case en de case van de andere kant, is de stijl flexibel met hoe u uw informatie instelt en hoe lang u aan elke sectie besteedt. Maar je wilt wel in balans zijn - een buitensporige hoeveelheid tijd aan je positie besteden en alleen lippendienst geven aan de andere kant, verslaat bijvoorbeeld het doel van het gebruik van de Rogeriaanse stijl. Het ideale formaat van een geschreven Rogeriaanse overtuiging ziet er ongeveer zo uit (Richard M. Coe, "Form and Substance: An Advanced Rhetoric." Wiley, 1981):

• Invoering: Presenteer het onderwerp als een probleem om samen op te lossen, in plaats van een probleem.
• Tegengestelde positie: Geef de mening van uw oppositie op een objectieve manier die eerlijk en nauwkeurig is, zodat de "andere kant" weet dat u zijn positie begrijpt.
• Context voor de tegenovergestelde positie: Toon de oppositie die u begrijpt onder welke omstandigheden zijn positie geldig is.
• Jouw positie: Presenteer uw positie objectief. Ja, je wilt overtuigen, maar je wilt dat de oppositie het duidelijk en redelijk goed ziet, net zoals je eerder zijn standpunt hebt gepresenteerd.
• Context voor uw positie: Toon de oppositiecontexten waarin uw positie ook geldig is.
• Voordelen: Beroep doen op de oppositie en laten zien hoe elementen van uw positie zouden kunnen werken om de belangen ervan te bevorderen.

Je gebruikt één soort retoriek wanneer je je positie bespreekt met mensen die het al met je eens zijn. Om je positie met de oppositie te bespreken, moet je dat afzwakken en in objectieve elementen opsplitsen, zodat de zijkanten gemakkelijker gemeenschappelijke gebieden kunnen zien. Door de tijd te nemen om de argumenten en contexten van de andere partij te vermelden, heeft de oppositie minder reden om defensief te worden en te stoppen met luisteren naar je ideeën.

Feministische reacties op Rogeriaans argument

In de jaren zeventig en begin jaren negentig bestond er enige discussie over de vraag of vrouwen deze conflictoplosbare techniek moesten gebruiken.

"Feministen zijn verdeeld over de methode: sommigen zien het Rogeriaanse argument als feministisch en nuttig omdat het minder antagonistisch lijkt dan het traditionele Aristotelische argument. Anderen beweren dat dit soort argument, wanneer het door vrouwen wordt gebruikt, het 'vrouwelijke' stereotype versterkt, omdat vrouwen historisch worden bekeken als niet-confronterend en begripvol (zie met name het artikel van Catherine E. Lamb uit 1991 'Beyond Argument in Freshman Composition' en het artikel uit 1990 van Phyllis Lassner 'Feminist Responses to Rogerian Argument'). " (Edith H. Babin en Kimberly Harrison, "Contemporary Composition Studies: A Guide to Theorists and Terms." Greenwood, 1999)