Rock Island Prison

In augustus 1863 begon het Amerikaanse leger met de bouw van de Rock Island Prison. Gelegen op een eiland tussen Davenport, Iowa en Rock Island, Illinois, was de gevangenis ontworpen om gevangengenomen soldaten van het leger te huisvesten. Het plan was om 84 barakken te bouwen met elk 120 gevangenen samen met hun eigen keuken. Het palmboomhek was 12 voet hoog. Er was een schildwacht geplaatst om de honderd voet met slechts twee openingen om binnen te komen. De gevangenis moest worden gebouwd op 12 hectare van de 946 hectare die het eiland omvatte.

De eerste gevangenen

In december 1863 ontving de nog niet voltooide Rock Island Prison zijn eerste gevangenen die waren gevangen genomen door generaal Ulysses S. Grant troepen tijdens de Battle of Lookout Mountain, in Chattanooga, Tennessee. Terwijl de eerste groep 468 telde, zou tegen het einde van de maand de gevangenispopulatie groter zijn dan 5000 gevangengenomen Zuidelijke soldaten, waarvan sommigen ook gevangen waren genomen in de Battle of Missionary Ridge, Tennessee.

De temperaturen waren onder nul graden Fahrenheit in december 1963 toen die eerste gevangenen arriveerden. De temperatuur zou gedurende de rest van die eerste winter soms gedurende de rest van de eerste tweeëndertig graden onder nul worden gerapporteerd. 

Ziekte en ondervoeding op Rock Island

Omdat de bouw van de gevangenis niet voltooid was toen de eerste Zuidelijke gevangene arriveerde, waren sanitaire voorzieningen en ziekten, met name een pokkenuitbraak, in die tijd van belang. Als reactie hierop heeft het Unieleger in het voorjaar van 1864 een ziekenhuis gebouwd en een rioolsysteem geïnstalleerd dat de omstandigheden binnen de gevangenismuren onmiddellijk heeft verbeterd en de pokkenepidemie heeft beëindigd..

In juni 1864 veranderde Rock Island Prison het aantal rantsoenen dat gevangenen ontvingen ingrijpend vanwege de manier waarop Andersonville Prison soldaten van het Union Army behandelde die gevangen waren. Deze verandering in rantsoenen resulteerde in zowel ondervoeding als scheurbuik die leidde tot de dood van Zuidelijke gevangenen in de Rock Island Prison-faciliteit.

Gedurende de tijd dat Rock Island in werking was, huisvestte het meer dan 12.000 Zuidelijke soldaten waarvan bijna 2000 stierven, maar hoewel velen beweren dat Rock Island vergelijkbaar was met de Andersonville Prison in de Zuidelijke staat, stierf slechts zeventien procent van hun gevangenen in vergelijking met twintig -zeven procent van de totale bevolking van Andersonville. Bovendien had Rock Island besloten kazernes versus de door de mens gemaakte tenten of helemaal in de elementen zoals het geval was in Andersonville.

Gevangenis ontsnapt

Een totaal van eenenveertig gevangenen ontsnapten en werden niet heroverd. Een van de grootste ontsnappingen vond plaats in juni 1864 toen verschillende gevangenen zich een weg banen. De laatste twee werden gevangen toen ze uit de tunnel kwamen en nog eens drie werden gevangen terwijl ze nog op het eiland waren. Een ontsnapte verdronk tijdens het zwemmen over de Mississippi-rivier, maar nog eens zes slaagden erin. Binnen een paar dagen werden vier van hen opnieuw gevangen genomen door troepen van de Unie, maar twee waren in staat om volledig te ontsnappen aan de verovering.

Rock Island sluit

De gevangenis van Rock Island sloot in juli 1865 en de gevangenis werd kort daarna volledig verwoest. In 1862 vestigde het Amerikaanse Congres een arsenaal op Rock Island en tegenwoordig is het het grootste door de overheid beheerde arsenaal van ons land dat bijna het hele eiland omvat. Het heet nu Arsenal Island.

Het enige overgebleven bewijs dat er een gevangenis was die Zuidelijke soldaten vasthield tijdens de Burgeroorlog, is de Zuidelijke Begraafplaats waar ongeveer 1950 gevangenen zijn begraven. Bovendien bevindt de Rock Island National Cemetery zich ook op het eiland, waar de overblijfselen van minstens 150 Union-bewakers zijn begraven, evenals meer dan 18.000 Union-soldaten.