Overzicht van 'The Black Death A Personal History' door John Hatcher

Het onderwerp van de Zwarte Dood - de 14e-eeuwse pandemie die een aanzienlijk percentage van de Europese bevolking heeft weggevaagd - is voor velen van ons eindeloos gefascineerd. En er is geen tekort aan goede boeken die details bieden over de oorsprong en verspreiding, de maatregelen die door lokale overheden zijn genomen om het te voorkomen of te beheersen, de paniekreacties van mensen die er getuige van zijn geweest en eraan zijn ontsnapt, de gruwelijke details van de ziekte zelf en van natuurlijk, het enorme aantal doden.

Maar veel van deze gegevens zijn breed, algemeen, verspreid over de kaart van Europa. De student kan oorzaken en gevolgen, gegevens en getallen, tot op zekere hoogte, het menselijke element bestuderen. Maar de meeste werken die voor een algemeen publiek zijn geschreven, missen iets persoonlijks.

Het is dit gebrek dat John Hatcher probeert aan te pakken in zijn ongewone nieuwe boek, The Black Death: A Personal History.

De zwarte dood personaliseren

Door zich te concentreren op één Engels dorp en de mensen erin en eromheen, probeert Hatcher de aflevering van de Zwarte Dood directer, levendiger, beter en persoonlijker te maken. Hij doet dit door te putten uit de ongewoon rijke primaire bronnen betreffende zijn gekozen dorp, Walsham (nu Walsham le Willows) in het westen van Suffolk; door de gebeurtenissen in detail te behandelen, van het eerste gefluister van de pest in Europa tot de nasleep ervan; en door een verhaal te weven dat draait om het dagelijks leven. Om dit alles te doen, gebruikt hij nog een element: fictie.

In zijn voorwoord merkt Hatcher op dat zelfs de beste en meest overvloedige bronnen met betrekking tot gebeurtenissen van die tijd ons niet kunnen vertellen wat individuen 'ervaren, gehoord, gedacht, gedaan en geloofd'. Gerechtsverslagen kunnen alleen de kale beenderen van de gebeurtenissen opleveren - mededelingen van huwelijken en sterfgevallen; kleine en ernstige misdaden; problemen met vee; de verkiezing van dorpelingen in verantwoordelijke posities. De algemene lezer, die niet de intieme kennis heeft van de details van het dagelijkse leven die een specialist in deze tijd geniet, kan de gaten niet echt opvullen met zijn eigen verbeelding. De oplossing van Hatcher is om die gaten voor u op te vullen.

Daartoe heeft de auteur enkele fictieve gebeurtenissen gecreëerd en feitelijke gebeurtenissen uitgewerkt met fictieve dialoog en ingebeelde acties. Hij heeft zelfs een fictief personage gecreëerd: de pastoor, meester John. Het is door zijn ogen dat de lezer de gebeurtenissen van de Zwarte Dood ziet ontvouwen. Meestal is meester John een goede keuze voor een personage met wie de moderne lezer zich kan identificeren; hij is intelligent, medelevend, goed opgeleid en goedhartig. Hoewel de meeste lezers zich niet inleven in zijn levensstijl of buitensporige religiositeit, moeten ze begrijpen dat het niet alleen definieert wat een pastoor moest zijn, maar hoe de meeste middeleeuwse mensen de wereld van het alledaagse en het heilige, het natuurlijke en het bovennatuurlijke beschouwden.

Met de hulp van meester John onthult Hatcher het leven in Walsham vóór de Black Death en hoe de eerste geruchten over pest op het continent de dorpelingen beïnvloedden. Dankzij de late aankomst van de ziekte in dit specifieke deel van Engeland hadden de inwoners van Walsham vele maanden om zich voor te bereiden op de komende pest en ze te vrezen, terwijl ze hoopten tegen de hoop dat het hun dorp zou overzien. Geruchten van de meest onwaarschijnlijke soort liepen de lucht in en meester John was hard onder druk om zijn parochianen niet in paniek te houden. Hun natuurlijke impulsen omvatten vluchten, zich terugtrekken uit het publiek en, meestal, massaal naar de parochiekerk voor spirituele troost en boete doen, opdat de Grote Sterfelijkheid hen niet zou nemen terwijl hun ziel nog steeds zwaar van zonde was.

Via John en een paar andere personages (zoals Agnes Chapman, die haar man een langzame, pijnlijke dood zag sterven), worden de aankomst en gruwelijke effecten van de pest in griezelige details aan de lezer onthuld. En natuurlijk staat de priester voor de diepe geloofsvragen die zulk een schrijnende en aanhoudende ellende zeker zal veroorzaken: Waarom doet God dit? Waarom sterven goed en kwaad net zo pijnlijk? Zou dit het einde van de wereld kunnen zijn??

Toen de pest eenmaal was verlopen, waren er nog meer beproevingen die meester John en zijn parochianen moesten ondergaan. Er waren te veel priesters gestorven en de jonge novicen die de functies kwamen vervullen, waren veel te onervaren - maar wat kon er gedaan worden? Door de vele sterfgevallen waren eigendommen verlaten, onverzorgd en in wanorde. Er was te veel te doen en te weinig valide arbeiders om het te doen. Er vond een duidelijke verandering plaats in Engeland: arbeiders konden en deden meer kosten voor hun diensten; vrouwen waren werkzaam in beroepen die gewoonlijk voorbehouden waren aan mannen; en mensen weigerden bezit te nemen van het eigendom dat ze hadden geërfd van overleden familieleden. Het houvast dat de traditie ooit had gehad op het leven in Suffolk was snel aan het verdwijnen, omdat buitengewone omstandigheden mensen ertoe brachten naar nieuwe en praktische oplossingen te zoeken.

Niet alleen fictie

Al met al slaagt Hatcher erin de Black Death dichter bij huis te brengen door zijn gebruik van fictie. Maar vergis u niet: dit is een geschiedenis. Hatcher biedt uitgebreide achtergrondinformatie in elk hoofdstukvoorwoord, en grote delen van elk hoofdstuk zijn voornamelijk exposities, boordevol historische feiten en ondersteund door uitgebreide eindnoten (helaas resulterend in af en toe redundantie). Er is ook een deel van de platen met antieke kunstwerken die gebeurtenissen in het boek illustreren, wat leuk is; maar een woordenlijst zou nuttig zijn geweest voor nieuwkomers. Hoewel de auteur soms in de hoofden van zijn personage terechtkomt en hun meningen, zorgen en angsten onthult, is de diepgang van het karakter die men zou vinden (of hopen te vinden) in de literatuur er niet echt. En dat is OK; dit is niet echt historische fictie, laat staan ​​een historische roman. Het is, zoals Hatcher het uitdrukt, een "docudrama."

In zijn voorwoord spreekt John Hatcher de hoop uit dat zijn werk lezers zal aanmoedigen om enkele geschiedenisboeken in te graven. Ik ben er vrij zeker van dat veel lezers die eerder onbekend waren met het onderwerp, dat ook zullen doen. Maar ik denk ook dat The Black Death: A Personal History zou uitstekend toegeschreven lezen zijn voor studenten en zelfs middelbare scholieren. En historische schrijvers zullen het waardevol vinden voor de noodzakelijke details van de Zwarte Dood en het leven in het latere middeleeuwse Engeland.