Herink Ibsen is een van de grootste toneelschrijvers van Noorwegen. Hij wordt 'de vader van het realisme' genoemd, wat de theatrale praktijk is om shows het dagelijkse leven meer te laten lijken. Ibsen had een groot talent voor het weergeven van het drama dat inherent is aan het schijnbaar dagelijkse leven. Veel van zijn stukken gingen over morele kwesties, waardoor ze behoorlijk schandelijk waren op het moment dat ze werden geschreven. Ibsen werd drie jaar op rij genomineerd voor de Nobelprijs voor de Literatuur.
Ibsen is waarschijnlijk het best bekend voor hem feministisch spel Een poppenhuis maar feministische thema's komen in veel van zijn werk voor. In die tijd werden vrouwelijke personages over het algemeen geschreven als bijpersonages van weinig belang. Toen ze een belangrijke rol speelden, hadden ze zelden te maken met de moeilijkheden om een vrouw te zijn in een samenleving die hen zeer weinig kansen of keuzes bood. Hedda Gabler is om die reden een van de meest memorabele heldinnen van Ibsen. Het stuk is een briljante weergave van vrouwelijke neurose. De keuzes van Hedda in het stuk lijken geen zin te hebben totdat men bedenkt hoe weinig controle ze heeft over haar eigen leven. Hedda is wanhopig om macht over iets te hebben, zelfs als het het leven van iemand anders is. Zelfs de titel van de show kan een feministische interpretatie krijgen. De achternaam van Hedda in de show is Tesman, maar door de show te vernoemen naar de meisjesnaam van Hedda, betekent dit dat ze meer haar eigen vrouw is dan de andere personages zich realiseren.
Hedda Tesman en haar man George zijn terug van een lange huwelijksreis. In hun nieuwe huis verveelt Hedda zich met haar opties en gezelschap. Bij hun aankomst beseft George dat zijn academische rivaal Eilert weer aan een manuscript begon te werken. George beseft niet dat zijn vrouw en voormalige rivalen voormalige geliefden zijn. Het manuscript zou de toekomstige positie van Georges in gevaar kunnen brengen en zou de toekomst van Eilert veiligstellen. Na een avondje uit vindt George het manuscript van Eilert dat hij tijdens het drinken kwijt is. Hedda in plaats van Eilert te vertellen dat het manuscript is gevonden, overtuigt hem ervan zichzelf te doden. Nadat ze had geleerd dat zijn zelfmoord niet de schone dood was die ze zich had voorgesteld, neemt ze haar eigen leven.