Pythia en het Orakel bij Delphi

Het Orakel in Delphi was een oud heiligdom op het vasteland van Griekenland, een cultusreservaat voor de god Apollo waar mensen gedurende meer dan 1000 jaar de goden konden raadplegen. Een ziener, bekend als Pythia, was de religieuze specialist in Delphi, een priesteres / sjamaan die aanvragers in staat stelde hun gevaarlijke en wanordelijke wereld te begrijpen met de directe hulp van een hemelse gids en wetgever. 

Belangrijkste afhaalrestaurants: Pythia, het Orakel bij Delphi

• Alternatieve namen: Pythia, Delphic orakel, Delphic Sibyl 
• Rol: De Pythia was een gewone vrouw gekozen op het Festival van de Stepteria uit het dorp Delphi door de Amphictyonic League. De Pythia, die Apollo channelde, diende voor het leven en bleef kuis tijdens haar dienst.
• Cultuur / Land: Oud Griekenland, misschien Myceens door het Romeinse rijk
• Primaire bronnen: Plato, Diodorus, Plinius, Aeschylus, Cicero, Pausanias, Strabo, Plutarch  
• Rijken en krachten: Meest beroemde en belangrijke Griekse orakel van minstens de 9e eeuw v.Chr tot de 4e eeuw CE

Delphic Oracle in Griekse Mythologie

Het vroegst overgebleven verhaal over de oprichting van het Delphic-orakel staat in het Pythische deel van de "Homerische Hymne aan Apollo", waarschijnlijk geschreven in de zesde eeuw v.Chr. Het verhaal zegt dat een van de eerste taken van de pasgeboren god Apollo het opzetten van zijn orakulaire schrijn was.

Ruïnes van Delphi, de thuisbasis van het beroemdste orakel uit de oudheid, met de Phocis-vallei op de achtergrond. Ed Freeman / Getty Images

Op zijn zoektocht stopte Apollo eerst bij Telphousa in de buurt van Haliartos, maar de nimf daar wilde haar lente niet delen, en in plaats daarvan drong ze Apollo door naar Mount Parnassos. Daar vond Apollo de plaats voor het toekomstige Delphic-orakel, maar het werd bewaakt door een angstaanjagende draak genaamd Python. Apollo doodde de draak en keerde daarna terug naar Telphousa, waarbij hij de nimf bestrafte omdat hij hem niet voor Python had gewaarschuwd door haar cultus ondergeschikt te maken aan zijn. 

Om een ​​geschikte priesterklasse te vinden om het heiligdom te onderhouden, veranderde Apollo zichzelf in een enorme dolfijn en sprong op het dek van een Kretenzisch schip. Bovennatuurlijke wind blies het schip in de Golf van Korinthe en toen ze het vasteland van Delphi bereikten, onthulde Apollo zichzelf en beval de mannen daar een cultus te vestigen. Hij beloofde hen dat als ze de juiste offers zouden brengen, hij tot hen zou spreken - in feite zei hij tegen hen: "Als je het bouwt, zal ik komen." 

Wie was Pythia?

Terwijl de meeste priesters in Delphi mannen waren, was degene die daadwerkelijk Apollo channelde een vrouw - een gewone vrouw die indien nodig werd gekozen op het Festival van de Stepteria uit het dorp Delphi door de Amphictyonic League (een vereniging van naburige staten). De Pythia diende voor het leven en bleef kuis tijdens haar dienst.

Op de dag dat bezoekers kwamen om haar advies te krijgen, de priesters (hosia) zou de huidige Pythia vanuit haar afgelegen huis naar de Castalia-bron leiden, waar ze zichzelf zou zuiveren, en dan zou ze langzaam opstijgen naar de tempel. Bij de ingang, de hosia bood haar een beker heilig water uit de bron aan, toen ging ze naar binnen en daalde af naar de Adyton en ging op het statief zitten. 

Toegangsweg (Cella) naar de Adyton bij Delphi. MikePax / iStock / Getty Images Plus

De Pythia ademde de zoete en aromatische gassen in (pneuma) en bereikte een trance-achtige toestand. De hoofdpriester beantwoordde vragen van de bezoekers, en de Pythia reageerde met een veranderde stem, soms zingend, soms zingend, soms in woordspelingen. De priester-tolken (prophetai) ontcijferde vervolgens haar woorden en gaf ze aan de bezoekers in hexameterpoëzie. 

Een veranderd bewustzijn bereiken

De Romeinse historicus Plutarch (45-120 CE) trad op als de hoofdpriester in Delphi en hij rapporteerde dat de Pythia tijdens haar lezingen extatisch was, soms behoorlijk geagiteerd, begrenzend en rondsprekend, sprekend met een harde stem en intens kwijlend. Soms viel ze flauw en soms stierf ze. Moderne geologen die de kloven in Delphi onderzoeken, hebben de stoffen gemeten die uit de scheur komen als een krachtige combinatie van ethaan, methaan, ethyleen en benzeen. 

Andere mogelijke hallucinogene stoffen die de Pythia zouden kunnen helpen haar trance te bereiken zijn gesuggereerd door verschillende wetenschappers, zoals laurierbladeren (waarschijnlijk oleander); en gefermenteerde honing. Wat haar band met Apollo ook was, de Pythia werd door iedereen geraadpleegd, heersers over gewone mensen, iedereen die de reis kon maken, de nodige geldelijke en offergaven kon brengen en de vereiste rituelen kon uitvoeren. 

Reizen naar Delphi

Pelgrims zouden weken reizen om op tijd in Delphi te komen, meestal per boot. Ze zouden van boord gaan bij Krisa en het steile pad naar de tempel beklimmen. Eenmaal daar namen ze deel aan verschillende rituele procedures. 

Elke pelgrim betaalde een vergoeding en bood een te offeren geit aan. Water uit de bron werd op de kop van de geit gestrooid en als de geit knikte of schudde, werd dat gezien als een teken dat Apollo bereid was om wat advies door te geven. 

De rol van Pythia in mythologie

Het orakel in Delphi was niet het enige orakel in de Griekse mythologie, maar het was het belangrijkste en komt voor in verschillende verwante verhalen, waaronder dat van Herakles die een bezoek brachten aan en in een gevecht met Apollo terechtkwam toen hij probeerde het statief te stelen; en Xerxes die werd verdreven door Apollo. De site werd niet altijd als heilig beschouwd. Phocians plunderden de tempel in 357 v.Chr., Evenals de Gallische hoofdman Brennus (d. 390 v.Chr.) En de Romeinse generaal Sulla (138-78 v.Chr.).

Het Delphic-orakel bleef in gebruik tot 390 CE toen de laatste Romeinse keizer Theodosius I (regeerde 379-395) het stopte.

Architectonische elementen in Delphi 

Het religieuze heiligdom in Delphi bevat de ruïnes van vier grote tempels, meerdere heiligdommen, een gymnasium en een amfitheater waar de vierjaarlijkse Pythische spelen werden uitgevoerd, en verschillende schatkisten waar offers aan de Pythia werden opgeslagen. Historisch gezien waren er beelden van de goden en andere kunstwerken in Delphi, inclusief gouden afbeeldingen van twee adelaars (of zwanen of raven), geplunderd uit Delphi door Phocian indringers in 356 v.Chr.. 

Luchtfoto drone-overzichtsfoto van de tempel van Apollo en het omgekeerde pad de heuvel op. Delphi, Voioitia, Griekenland. abdrone / Getty Images Plus

De archeologische overblijfselen van de tempel van Apollo, waar de Pythia Apollo ontmoette, werden gebouwd in de 4e eeuw voor Christus en eerdere tempelresten dateren uit de 6e en 7e eeuw voor Christus. Delphi is tektonisch actief - er waren grote aardbevingen in de 6e eeuw v.Chr. En in 373 v.Chr en 83 v.Chr.. 

De structuren van het Orakel

Volgens de mythe werd Delphi gekozen omdat het de plaats was van de navel, de navel van de wereld. De omphalos werd ontdekt door Zeus, die twee adelaars (of zwanen of raven) uit tegenovergestelde uiteinden van de aarde stuurde. De adelaars ontmoetten elkaar in de lucht boven Delphi en de locatie werd gemarkeerd door een conische steen in de vorm van een bijenkorf.

De Omphalos (Navel van de Wereld) van Delphi, oude site van Delphi, Griekenland. zinchik / Getty Images Plus

In de tempel van Apollo was een verborgen ingang (cella) in de vloer, waar de Pythia binnenkwam adyton ("verboden plaats") in de kelder van de tempel. Daar stond een statief (driepotige ontlasting) boven een spleet in het gesteente dat gassen uitstootte, de "pneuma,"zoete en aromatische emanaties die de Pythia in haar trance brachten. 

De Pythia zat op het statief en ademde de gassen in om een ​​veranderde staat van bewustzijn te bereiken waar ze met Apollo kon communiceren. En in tranceachtige toestand beantwoordde ze de vragen van de vragenstellers. 

Wanneer was het Oracle bij Delphi actief?

Sommige geleerden geloven dat het Delphic-orakel al lang vóór de 6e eeuw werd opgericht, een cultus die minstens zo oud was als het einde van de 9e eeuw v.Chr. En misschien dateerde uit de Myceense periode (1600-1100 v.Chr.). Er zijn andere Myceense ruïnes in Delphi, en de vermelding van het doden van een draak of slang is geïnterpreteerd als het documenteren van de omverwerping van een oudere, op vrouwen gebaseerde cultus door de patriarchale Griekse religie.

In latere historische referenties wordt dat verhaal ingepakt in een verhaal over de oorsprong van het orakel: Delphi werd opgericht door de aardgodin Gaia, die het doorgeeft aan haar dochter Themis en vervolgens aan de Titan Phoibe, die het doorgeeft aan haar kleinzoon Apollo. Er zijn meerdere aanwijzingen dat een vrouwgerichte mysteriecultus al lang voor de Grieken in het Middellandse Zeegebied bestond. Een laat overblijfsel van die cultus stond bekend als de extatische Dionysian Mysteries. 

Uiterlijk en reputatie 

Het religieuze heiligdom van Delphi ligt op de zuidelijke helling van de uitlopers van de berg Parnassos, waar kalkrotsen een natuurlijk amfitheater vormen boven de Amphissa-vallei en de Golf van Itea. De site wordt alleen benaderd door een steil en kronkelend pad vanaf de kustlijn. 

Het orakel was negen maanden per jaar gedurende één jaar elke dag beschikbaar voor consultatie - Apollo kwam niet naar Delphi in de winter toen Dionysus in residentie was. De dag heette Apollo's Day, de zevende dag na de volle maan in de lente, zomer en herfst. Andere bronnen suggereren verschillende frequenties: elke maand, of slechts eenmaal per jaar.  

bronnen

• Chappell, Mike. "Delphi en de Homerische Hymne aan Apollo." Het klassieke kwartaal 56.2 (2006): 331-48. 
• de Boer, Jelle Z. "Het Orakel bij Delphi: De Pythia en de Pneuma, bedwelmende gasvondsten en hypothesen." Toxicologie in de oudheid. 2e ed. Ed. Wexler, Philip: Academic Press, 2019. 141-49. 
• Moeilijk, Robin. "Het Routledge Handbook of Greek Mythology." Londen: Routledge, 2003. 
• Harissis, Haralampos V. "Een bitterzoet verhaal: de ware aard van de laurier van het Orakel van Delphi." Perspectieven in biologie en geneeskunde 57.3 (2014): 351-60. 
• "De homerische hymne aan Apollo." Trans. Merrill, Rodney. Een Californische hymne aan Homer. Ed. Peper, Timothy. Washington, DC: Center for Hellenic Studies, 2011. 
• Zout, Alun en Efronsyni Boutsikas. "Weten wanneer het Oracle bij Delphi moet worden geraadpleegd." Oudheid 79 (2005): 564-72. 
• Sourvinou-Inwood, Christiane. "Delphic Oracle." Het klassieke woordenboek van Oxford. Eds. Hornblower, Simon, Antony Spawforth en Esther Eidinow. 4e ed. Oxford: Oxford University Press, 2012. 428-29.