Pedofilie is een psychiatrische aandoening waarbij een volwassen of oudere adolescent zich seksueel aangetrokken voelt tot jonge kinderen. Pedofielen kunnen iedereen zijn, oud of jong, rijk of arm, opgeleid of ongeschoold, niet-professioneel of professioneel, en van elk ras. Pedofielen vertonen echter vaak vergelijkbare kenmerken. Dit zijn slechts indicatoren en er moet niet van worden uitgegaan dat personen met deze kenmerken pedofielen zijn. Maar kennis van deze kenmerken in combinatie met twijfelachtig gedrag kan worden gebruikt als een waarschuwing dat iemand een pedofiel kan zijn.
In de meeste gevallen blijkt de pedofiel iemand te zijn die het kind door school of een andere activiteit kent, zoals een buurman, leraar, coach, geestelijk lid, muziekleraar of oppas. Familieleden zoals moeders, vaders, grootmoeders, grootvaders, tantes, ooms, neven, stiefouders, enz. Kunnen ook seksuele roofdieren zijn.
De pedofiel zal vaak worden gebruikt in een positie die dagelijks contact met kinderen inhoudt. Als hij niet in dienst is, zal hij zichzelf in staat stellen om vrijwilligerswerk met kinderen te doen, vaak in een toezichthoudende hoedanigheid zoals sportcoaching, contact-sportinstructie, begeleiding zonder toezicht of een positie waar hij de gelegenheid heeft om zonder toezicht tijd met een kind door te brengen.
De pedofiel zoekt vaak verlegen, gehandicapte en teruggetrokken kinderen op, of kinderen die uit problemen- of kansarme huizen komen. Hij overlaadt ze vervolgens met aandacht, geschenken, hen uitdaagend met uitstapjes naar wenselijke plaatsen zoals pretparken, dierentuinen, concerten, het strand en andere dergelijke plaatsen.
Pedofielen proberen hun manipulatieve vaardigheden onder de knie te krijgen en ontketenen ze vaak op onrustige kinderen door eerst hun vriend te worden en het zelfrespect van het kind op te bouwen. Ze kunnen verwijzen naar het kind als speciaal of volwassen, aantrekkelijk voor hun behoefte om te worden gehoord en begrepen, om hen vervolgens te verleiden met activiteiten voor volwassenen met seksuele inhoud zoals films met x-rating of foto's. Zo'n verzorging gaat vaak samen met de consumptie van alcohol of drugs om het vermogen om zich te verzetten tegen gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan, te belemmeren. Minderjarige kinderen kunnen geen toestemming geven en seks zonder toestemming is verkrachting.
Het is niet ongebruikelijk dat het kind gevoelens voor het roofdier ontwikkelt en hun goedkeuring en voortdurende acceptatie verlangt. Ze zullen hun aangeboren vermogen om goed en slecht gedrag te ontcijferen compromitteren, uiteindelijk het slechte gedrag van de crimineel rechtvaardigen uit sympathie en zorg voor het welzijn van de volwassene. Dit wordt vaak vergeleken met het syndroom van Stockholm - wanneer slachtoffers emotioneel gehecht raken aan hun ontvoerders.
Vaak zullen pedofielen een hechte relatie met een alleenstaande ouder opbouwen om dicht bij hun kinderen te komen. Eenmaal thuis hebben ze veel mogelijkheden om de kinderen te manipuleren met behulp van schuldgevoel, angst en liefde om het kind te verwarren. Als de ouder van het kind werkt, biedt het de pedofiel de privé-tijd die nodig is om het kind te misbruiken.
Pedofielen werken hard om hun doelen te besluipen en zullen geduldig werken om relaties met hen te ontwikkelen. Het is niet ongewoon dat ze op elk moment een lange lijst met potentiële slachtoffers ontwikkelen. Velen van hen geloven dat wat ze doen niet verkeerd is en dat seks met een kind eigenlijk 'gezond' is voor het kind.
Bijna alle pedofielen hebben een verzameling pornografie, die ze koste wat kost beschermen. Velen van hen verzamelen ook "souvenirs" van hun slachtoffers. Ze gooien hun porno of collecties zelden weg om welke reden dan ook.
Een factor die tegen de pedofiel werkt, is dat uiteindelijk de kinderen opgroeien en de gebeurtenissen herinneren die zich hebben voorgedaan. Vaak worden pedofielen pas voor de rechter gebracht als de tijd zich voordoet en slachtoffers zijn boos omdat ze het slachtoffer zijn en willen andere kinderen beschermen tegen dezelfde gevolgen.
Wetten zoals de wet van Megan - een federale wet aangenomen in 1996 die lokale rechtshandhavingsinstanties machtigt om het publiek te informeren over veroordeelde zedendelinquenten die wonen, werken of hun gemeenschappen bezoeken, hebben geholpen de pedofiel bloot te leggen en stelt ouders in staat hun kinderen beter te beschermen.